بَابُ قَضَاءِ حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ بَكَّارِ بْنِ كَرْدَمٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ لِى یَا مُفَضَّلُ اسْمَعْ مَا أَقُولُ لَكَ وَ اعْلَمْ أَنَّهُ الْحَقُّ وَ افْعَلْهُ وَ أَخْبِرْ بِهِ عِلْیَةَ إِخْوَانِكَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا عِلْیَةُ إِخْوَانِى قَالَ الرَّاغِبُونَ فِى قَضَاءِ حَوَائِجِ إِخْوَانِهِمْ قَالَ ثُمَّ قَالَ وَ مَنْ قَضَى لِأَخِیهِ الْمُؤْمِنِ حَاجَةً قَضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِائَةَ أَلْفِ حَاجَةٍ مِنْ ذَلِكَ أَوَّلُهَا الْجَنَّةُ وَ مِنْ ذَلِكَ أَنْ یُدْخِلَ قَرَابَتَهُ وَ مَعَارِفَهُ وَ إِخْوَانَهُ الْجَنَّةَ بَعْدَ أَنْ لَا یَكُونُوا نُصَّاباً وَ كَانَ الْمُفَضَّلُ إِذَا سَأَلَ الْحَاجَةَ أَخاً مِنْ إِخْوَانِهِ قَالَ لَهُ أَ مَا تَشْتَهِى أَنْ تَكُونَ مِنْ عِلْیَةِ الْإِخْوَانِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 276 روایة: 1@*@
ترجمه :
فضل گوید: امام صادق (ع) بمن فرمود: اى مفضل! آنچه بتو مىگویم بشنو و بدانكه حق است و انجام ده و به برادران بزرگوارت خبر ده، عرضكردم: برادر بزرگوارم كیانند؟ فرمود: كسانیكه در روا ساختن حوائج برادران خود رغبت دارند، سپس فرمود: هركس یك حاجت برادر مؤمن خود را روا كند، خداى عزوجل روز قیامت صدهزار حاجت او را روا كند، كه نخستین آن بهشت باشد و دیگرش اینكه خویشان و آشنایان و برادرانش را اگر ناصبى نباشد ببهشت برد، و رسم مفضل این بود كه چون یكى از برادرانش درخواست حاجتى مىكرد، باو مىگفت: آیا نمىخواهى كه از برادران بزرگوار باشى؟
عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِیَادٍ قَالَ حَدَّثَنِى خَالِدُ بْنُ یَزِیدَ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ خَلْقاً مِنْ خَلْقِهِ انْتَجَبَهُمْ لِقَضَاءِ حَوَائِجِ فُقَرَاءِ شِیعَتِنَا لِیُثِیبَهُمْ عَلَى ذَلِكَ الْجَنَّةَ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَكُونَ مِنْهُمْ فَكُنْ ثُمَّ قَالَ لَنَا وَ اللَّهِ رَبٌّ نَعْبُدُهُ لَا نُشْرِكُ بِهِ شَیْئاً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 277 روایة: 2@*@
ترجمه :
مفضل بن عمر گوید: امام صادق (ع) فرمود: همانا خداى عزوجل دستهئى از مخلوقش را آفریده و ایشانرا براى قضاء حوائج خویش شیعیان فقیر ما را انتخاب فرموده تا در برابر آن بهشت را بایشان پاداش دهد، پس اگر توانى از آنها باش. سپس فرمود: بخدا ما را پروردگاریست كه او را پرستش كنیم و چیزیرا شریك او نسازیم.
عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِیَادٍ عَنِ الْحَكَمِ بْنِ أَیْمَنَ عَنْ صَدَقَةَ الْأَحْدَبِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَضَاءُ حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ خَیْرٌ مِنْ عِتْقِ أَلْفِ رَقَبَةٍ وَ خَیْرٌ مِنْ حُمْلَانِ أَلْفِ فَرَسٍ فِى سَبِیلِ اللَّهِ
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِیَادٍ مِثْلَ الْحَدِیثَیْنِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 277 روایة: 3@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: روا ساختن حاجت مؤمن از آزاد كردن هزار بنده و بار كردن هزار اسب در راه خدا (فرستادن بجهاد) بهتر است.
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ أَبِی الصَّبَّاحِ الْكِنَانِیِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَقَضَاءُ حَاجَةِ امْرِئٍ مُؤْمِنٍ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ مِنْ عِشْرِینَ حَجَّةً كُلُّ حَجَّةٍ یُنْفِقُ فِیهَا صَاحِبُهَا مِائَةَ أَلْفٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 277 روایة: 4@*@
ترجمه :
و فرمود: بر آوردن حاجت یكمرد مؤمن نزد خدا از بیست حجیكه، در هر یك از آنها صد هزار (دینار یا درهم) خرج شود بهتر است.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ الْجَهْمِ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ عَمَّارٍ الصَّیْرَفِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ الْمُؤْمِنُ رَحْمَةٌ عَلَى الْمُؤْمِنِ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ وَ كَیْفَ ذَاكَ قَالَ أَیُّمَا مُؤْمِنٍ أَتَى أَخَاهُ فِى حَاجَةٍ فَإِنَّمَا ذَلِكَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ سَاقَهَا إِلَیْهِ وَ سَبَّبَهَا لَهُ فَإِنْ قَضَى حَاجَتَهُ كَانَ قَدْ قَبِلَ الرَّحْمَةَ بِقَبُولِهَا وَ إِنْ رَدَّهُ عَنْ حَاجَتِهِ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى قَضَائِهَا فَإِنَّمَا رَدَّ عَنْ نَفْسِهِ رَحْمَةً مِنَ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ سَاقَهَا إِلَیْهِ وَ سَبَّبَهَا لَهُ وَ ذَخَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ تِلْكَ الرَّحْمَةَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ حَتَّى یَكُونَ الْمَرْدُودُ عَنْ حَاجَتِهِ هُوَ الْحَاكِمَ فِیهَا إِنْ شَاءَ صَرَفَهَا إِلَى نَفْسِهِ وَ إِنْ شَاءَ صَرَفَهَا إِلَى غَیْرِهِ یَا إِسْمَاعِیلُ فَإِذَا كَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ وَ هُوَ الْحَاكِمُ فِى رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ قَدْ شُرِعَتْ لَهُ فَإِلَى مَنْ تَرَى یَصْرِفُهَا قُلْتُ لَا أَظُنُّ یَصْرِفُهَا عَنْ نَفْسِهِ قَالَ لَا تَظُنَّ وَ لَكِنِ اسْتَیْقِنْ فَإِنَّهُ لَنْ یَرُدَّهَا عَنْ نَفْسِهِ یَا إِسْمَاعِیلُ مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ فِى حَاجَةٍ یَقْدِرُ عَلَى قَضَائِهَا فَلَمْ یَقْضِهَا لَهُ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیْهِ شُجَاعاً یَنْهَشُ إِبْهَامَهُ فِى قَبْرِهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَغْفُوراً لَهُ أَوْ مُعَذَّباً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 278 روایة: 5@*@
ترجمه :
اسماعیل بن عمار صیرفى گوید: بامام صادق (ع) عرضكردم: قربانت مؤمن براى مؤمن رحمت است؟ فرمود: آرى، گفتم: چگونه؟ فرمود: هر مؤمنى كه براى حاجتى نزد برادرش رود رحمتى است كه خدا آنرا بسوى او فرستاده و برایش آماده كرده پس اگر حاجتش را روا كند، رحمت خدا را پذیرفته و اگر حاجت او رد كند، با وجود آنكه مىتواند برآورد، رحمتى را كه خداى عزوجل بسوى او فرستاده و آماده نموده رد كرده است، و خداى عزوجل آن رحمت را تا روز قیامت ذخیره كند تا كسیكه از حاجتش رد شده نسبت بآن قضاوت كند، اگر خواهد آن را بخود برگرداند و اگر خواهد بدیگرى ارجاع دهد.
اى اسماعیل! هرگاه او در روز قیامت حاكم شود نسبت برحمتى كه از جانب خدا براى او روا گشته، عقیده دارى كه بچه كسى ارجاعش مىدهد؟ عرضكردم: گمان ندارم آنرا از خود بگرداند، فرمود: گمان مبر، بلكه یقین داشته باش كه هرگز از خود نگرداند.
اى اسماعیل، هر كه براى حاجتى نزد برادرش رود كه او بتواند روا كند، و روا نكند، خدا در قبر مارى بر او مسلط كند كه انگشت ابهامش را تا روز قیامت بگزد، چه آنكه آن میت در قیامت آمرزیده باشد یا معذب (اگر آمرزیده هم باشد، این عذاب بجهت رد كردن حاجت مؤمن است).
شرح : این روایت دلیل است بر اینكه عذابهاییكه در قبر براى گناهكاران خبر داده شده به پیكر جسمانیش وارد نمىشود، بلكه به پیكر مثالیش وارد شود، زیرا پیكر در گور رفته پس از مدتى خاك شود در صورتیكه گریدن انگشت ابهام تا روز قیامت معین شده است.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنِ الْحَكَمِ بْنِ أَیْمَنَ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ طَافَ بِالْبَیْتِ أُسْبُوعاً كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ سِتَّةَ آلَافِ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ دَرَجَةٍ قَالَ وَ زَادَ فِیهِ إِسْحَاقُ بْنُ عَمَّارٍ وَ قَضَى لَهُ سِتَّةَ آلَافِ حَاجَةٍ قَالَ ثُمَّ قَالَ وَ قَضَاءُ حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ أَفْضَلُ مِنْ طَوَافٍ وَ طَوَافٍ حَتَّى عَدَّ عَشْراً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 278 روایة:6 @*@
ترجمه :
ابان بن تغلب گوید: شنیدم امام صادق (ع) مىفرمود: هر كس هفت شوط گرد خانه كعبه طواف كند، خداى عزوجل برایش شش هزار حسنه نویسد و شش هزار گناه از او بزداید و شش هزار درجه برایش بالا برد - اسحاق بن عمار افزوده كه: شش هزار حاجت او را هم روا كند - سپس امام علیه السلام فرمود: روا ساختن حاجت مؤمن بهتر است از طوافى و طوافى و تا ده طواف شمرد.
شرح : پیداست كه حوائج برادران دینى از لحاظ اهمیت و ارزش مختلف است و همچنین نیت كسیكه آن حاجت را روا مىكند، مختلف مىشود، چنانكه در بحث نیت بتفضیل ذكر شد، از این رو ثواب و پاداشى هم كه در برابر قضاء حاجت مؤمن داده مىشود، مختلف مىگردد و ازیك طواف تا ده طواف مىرسد.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا قَضَى مُسْلِمٌ لِمُسْلِمٍ حَاجَةً إِلَّا نَادَاهُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَیَّ ثَوَابُكَ وَ لَا أَرْضَى لَكَ بِدُونِ الْجَنَّةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 279 روایة:7 @*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر مسلمانى كه حاجت مسلمانى را روا كند، خداى تبارك و تعالى باو خطاب كند كه: ثواب تو بعهده من است و بغیر بهشت برایش راضى نباشم.
عَنْهُ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ مَنْ طَافَ بِهَذَا الْبَیْتِ طَوَافاً وَاحِداً كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ سِتَّةَ آلَافِ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ اللَّهُ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ دَرَجَةٍ حَتَّى إِذَا كَانَ عِنْدَ الْمُلْتَزَمِ فَتَحَ اللَّهُ لَهُ سَبْعَةَ أَبْوَابٍ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ هَذَا الْفَضْلُ كُلُّهُ فِى الطَّوَافِ قَالَ نَعَمْ وَ أُخْبِرُكَ بِأَفْضَلَ مِنْ ذَلِكَ قَضَاءُ حَاجَةِ الْمُسْلِمِ أَفْضَلُ مِنْ طَوَافٍ وَ طَوَافٍ وَ طَوَافٍ حَتَّى بَلَغَ عَشْراً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 279 روایة:8 @*@
ترجمه :
اسحاق بن عمار گوید: امام صادق (ع) فرمود: هر كس گرد این خانه (كعبه) یكطواف كند خداى عزوجل برایش شش هزار حسنه نویسد و شش هزار گناه از او بزداید و شش هزار درجه برایش بالا برد، و چون نزد ملتزم (16) رسد. خدا هفت در از درهاى بهشت برایش گشاید، عرضكردم: قربانت، این همه فضیلت براى طوافست؟ فرمود: آرى: اكنون ترا به بهتر از طواف خبر مىدهم، روا ساختن حاجت مسلمان بهتر است از طوافى و طوافى و طوافى تا به ده طواف رسد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ الْخَارِقِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ مَشَى فِى حَاجَةِ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ یَطْلُبُ بِذَلِكَ مَا عِنْدَ اللَّهِ حَتَّى تُقْضَى لَهُ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِذَلِكَ مِثْلَ أَجْرِ حَجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَتَیْنِ وَ صَوْمِ شَهْرَیْنِ مِنْ أَشْهُرِ الْحُرُمِ وَ اعْتِكَافِهِمَا فِىالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ مَنْ مَشَى فِیهَا بِنِیَّةٍ وَ لَمْ تُقْضَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِذَلِكَ مِثْلَ حَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ فَارْغَبُوا فِىالْخَیْرِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 279 روایة:9@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) مىفرمود: هركس در راه حاجت برادر مؤمنش گام بردارد تا آنرا روا كند و مقصودش ثواب خدا باشد. خداى عزوجل برایش مانند پاداش یك حج عمره پذیرفته و روزه دو ماه حرام با اعتكاف آنها در مسجد الحرام بنویسد. و هر كس به نیت روا ساختن گام بردارد، ولى برآورده نگردد، خدا برایش مانند یك حج پذیرفته نویسد، پس در كار خیر رغبت كنید.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِى بَصِیرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع تَنَافَسُوا فِى الْمَعْرُوفِ لِإِخْوَانِكُمْ وَ كُونُوا مِنْ أَهْلِهِ فَإِنَّ لِلْجَنَّةِ بَاباً یُقَالُ لَهُ الْمَعْرُوفُ لَا یَدْخُلُهُ إِلَّا مَنِ اصْطَنَعَ الْمَعْرُوفَ فِى الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فَإِنَّ الْعَبْدَ لَیَمْشِى فِى حَاجَةِ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ فَیُوَكِّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مَلَكَیْنِ وَاحِداً عَنْ یَمِینِهِ وَ آخَرَ عَنْ شِمَالِهِ یَسْتَغْفِرَانِ لَهُ رَبَّهُ وَ یَدْعُوَانِ بِقَضَاءِ حَاجَتِهِ ثُمَّ قَالَ وَ اللَّهِ لَرَسُولُ اللَّهِ ص أَسَرُّ بِقَضَاءِ حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْهِ مِنْ صَاحِبِ الْحَاجَةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 280 روایة:10@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: در نیكى رساندن ببرادران خود با یكدیگر مسابقه گذارید و اهل نیكى باشید، زیرا بهشت را دریست بنام معروف «نیكى و احسان» كه جز كسیكه در زندگى دنیا نیكى كرده، داخل آن نشود، همانا بنده در راه برآوردن حاجت برادر مؤمن خود گام بردارد و خداى عزوجل دو فرشته بر او گمارد، یكى در طرف راست و دیگرى از جانب چپ او كه برایش از پروردگار آمرزش خواهند و براى روا شدن حاجت او دعا كنند. سپس فرمود: بخدا كه چون مؤمن بحاجتش رسد پیغمبر صلى الله علیه و آله از خود او مسرورتر است.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ خَلَفِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِىجَعْفَرٍ ع قَالَ وَ اللَّهِ لَأَنْ أَحُجَّ حَجَّةً أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ رَقَبَةً وَ رَقَبَةً وَ رَقَبَةً وَ مِثْلَهَا وَ مِثْلَهَا حَتَّى بَلَغَ عَشْراً وَ مِثْلَهَا وَ مِثْلَهَا حَتَّى بَلَغَ السَّبْعِینَ وَ لَأَنْ أَعُولَ أَهْلَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَسُدَّ جَوْعَتَهُمْ وَ أَكْسُوَ عَوْرَتَهُمْ فَأَكُفَّ وُجُوهَهُمْ عَنِ النَّاسِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَحُجَّ حَجَّةً وَ حَجَّةً وَ حَجَّةً وَ مِثْلَهَا وَ مِثْلَهَا حَتَّى بَلَغَ عَشْراً وَ مِثْلَهَا وَ مِثْلَهَا حَتَّى بَلَغَ السَّبْعِینَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 280 روایة:11@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: بخدا سوگند كه گذراندن یك حج نزد من از اینكه یك بنده آزاد كنم تا برسد به ده بنده و هفتاد بنده محبوبتر است، و اگر یك خانواده از مسلمین را كفالت كنم كه آنها را از گرسنگى برهانم و پیكرشانرا بپوشانم تا آبروى آنها را نزد مردم حفظ كنم، نزد من از گزاردن حجى و حجى تا برسد بده حج و هفتاد حج محبوبتر است.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ أَبِی عَلِیٍّ صَاحِبِ الشَّعِیرِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مُوسَى ع أَنَّ مِنْ عِبَادِى مَنْ یَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالْحَسَنَةِ فَأُحَكِّمُهُ فِی الْجَنَّةِ فَقَالَ مُوسَى یَا رَبِّ وَ مَا تِلْكَ الْحَسَنَةُ قَالَ یَمْشِى مَعَ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ فِى قَضَاءِ حَاجَتِهِ قُضِیَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 281 روایة:12@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: خداى عزوجل بموسى علیه السلام وحى فرمود: همانا از جمله بندگانم كسى است كه بوسیله حسنه بمن تقرب جوید و من او را در بهشت حاكم سازم (بهشت را در اختیار او گذارم) موسى عرضكرد: پروردگارا آن حسنه چیست؟ فرمود: اینكه همراه برادر مؤمنش در راه برآوردن حاجت او گام بردارد، چه آنكه برآورده شود یا نشود.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع یَقُولُ مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِى حَاجَةٍ فَإِنَّمَا هِیَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى سَاقَهَا إِلَیْهِ فَإِنْ قَبِلَ ذَلِكَ فَقَدْ وَصَلَهُ بِوَلَایَتِنَا وَ هُوَ مَوْصُولٌ بِوَلَایَةِ اللَّهِ وَ إِنْ رَدَّهُ عَنْ حَاجَتِهِ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى قَضَائِهَا سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیْهِ شُجَاعاً مِنْ نَارٍ یَنْهَشُهُ فِى قَبْرِهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَغْفُوراً لَهُ أَوْ مُعَذَّباً فَإِنْ عَذَرَهُ الطَّالِبُ كَانَ أَسْوَأَ حَالًا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 281 روایة:13@*@
ترجمه :
حضرت ابوالحسن فرمود: هر كه برادر مؤمنش براى حاجتى نزد او آید، رحمتى باشد كه خداى تبارك و تعالى بسوى او كشانیده، پس اگر آنرا بپذیرد، بولایت ما بولایت خدا پیوسته است، و اگر با وجود آنكه توانایى بر قضاء حاجت او دارد، او را رد كند، خدا در قبرش مارى از آتش باو مسلط كند كه تا روز قیامت او را بگزد، چه آنكه آمرزیده باشد یا معذب (گناه دیگرى داشته یا نداشته باشد) و اگر حاجت خواه او را معذور دارد، وضعش بدتر است.
شرح : یعنى علاوه بر گزیدن مار عذاب بیشتر كنند، زیرا صاحب حاجت معذورش دارد كه هر چه اصرار كند جواب انكار شنود، علاوه بر آنكه در قضاء حاجت برادر مؤمن نباید مسامحه كرد تا مجبور بمعذور داشتن گردد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَتَرِدُ عَلَیْهِ الْحَاجَةُ لِأَخِیهِ فَلَا تَكُونُ عِنْدَهُ فَیَهْتَمُّ بِهَا قَلْبُهُ فَیُدْخِلُهُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِهَمِّهِ الْجَنَّةَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 281 روایة:14@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: همانا مؤمن حاجتى از برادرش باو مراجعه مىشود كه نمىتواند انجام دهد، ولى بدان همت مىگمارد و دل مىبندد، خداى تبارك و تعالى او را بسبب همتش ببهشت وارد مىكند.