بَابُ صِلَةِ الرَّحِمِ
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ جَمِیلِ بْنِ دَرَّاجٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ جَلَّ ذِكْرُهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِى تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَیْكُمْ رَقِیباً قَالَ فَقَالَ هِیَ أَرْحَامُ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ بِصِلَتِهَا وَ عَظَّمَهَا أَ لَا تَرَى أَنَّهُ جَعَلَهَا مِنْهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 220 روایة:1@*@
ترجمه :
جمیل بن دراج گوید: از امام صادق (ع) این قول خداى - جل ذكره - را پرسیدم: «بترسید از خدائیكه بنام وى از همدیگر تقاضا میكند و از بریدن خویشاوندیها پروا كنید كه خدا مراقب شماست، 2 سوره 4» فرمود: آن أرحام مردم است كه خداى عزوجل بصله آن ار فرموده و بزرگش داشته مگر نبینى كه آنرا در ردیف خود قرار داده است.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ قَالَ بَلَغَنِى عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ رَجُلًا أَتَى النَّبِیَّ ص فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَهْلُ بَیْتِی أَبَوْا إِلَّا تَوَثُّباً عَلَیَّ وَ قَطِیعَةً لِى وَ شَتِیمَةً فَأَرْفُضُهُمْ قَالَ إِذاً یَرْفُضَكُمُ اللَّهُ جَمِیعاً قَالَ فَكَیْفَ أَصْنَعُ قَالَ تَصِلُ مَنْ قَطَعَكَ وَ تُعْطِى مَنْ حَرَمَكَ وَ تَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَكَ فَإِنَّكَ إِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ كَانَ لَكَ مِنَ اللَّهِ عَلَیْهِمْ ظَهِیرٌ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 221 روایة:2@*@
ترجمه :
مردى خدمت پیغمبر (ص) آمد و عرض كرد: یا رسول الله! فامیل من تصمیم گرفتهاند بر من حمله كنند و از من ببرند و دشنامم دهند. آیا من حق دارم آنها را ترك گویم؟ فرمود: در آنصورت خدا همه شما را ترك میكند، عرضكرد: پس چكنم؟ فرمود، بپیوند با هر كه از تو ببرد و عطا كن بهر كه محرومیت كند و در گذر از هر كه بتوستم نماید، زیرا چون چنین كنى، خدا ترا بر آنها یارى دهد.
وَ عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى نَصْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُبَیْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا ع یَكُونُ الرَّجُلُ یَصِلُ رَحِمَهُ فَیَكُونُ قَدْ بَقِیَ مِنْ عُمُرِهِ ثَلَاثُ سِنِینَ فَیُصَیِّرُهَا اللَّهُ ثَلَاثِینَ سَنَةً وَ یَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 221 روایة:3@*@
ترجمه :
امام رضا (ع) فرمود: مردیكه سه سال از عمرش باقى مانده صله رحم میكند، خدا عمرش را 30 سال قرار میدهد و خدا هرچه خواهد میكند.
وَ عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ خَطَّابٍ الْأَعْوَرِ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُزَكِّی الْأَعْمَالَ وَ تُنْمِى الْأَمْوَالَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوَى وَ تُیَسِّرُ الْحِسَابَ وَ تُنْسِئُ فِى الْأَجَلِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 221 روایة:4@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: صله ارحام اعمال را پاك كند و اموال را فزونى دهد و بلا را بگرداند و حساب را آسان كند واجل را تأخیر اندازد.
وَ عَنْهُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِى الْمِقْدَامِ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أُوصِى الشَّاهِدَ مِنْ أُمَّتِى وَ الْغَائِبَ مِنْهُمْ وَ مَنْ فِى أَصْلَابِ الرِّجَالِ وَ أَرْحَامِ النِّسَاءِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ أَنْ یَصِلَ الرَّحِمَ وَ إِنْ كَانَتْ مِنْهُ عَلَى مَسِیرَةِ سَنَةٍ فَإِنَّ ذَلِكَ مِنَ الدِّینِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 221 روایة:5@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: سفارش میكنم امت حاضر و غائبم را و آنهائى را كه در پشت مردان و زهدان زنانند تا روز قیامت كه صله رحم كنند. اگر چه بفاصله یكسال راه باشد، زیرا صله رحم جزء دین است.
وَ عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ حَفْصٍ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ تُسَمِّحُ الْكَفَّ وَ تُطَیِّبُ النَّفْسَ وَ تَزِیدُ فِى الرِّزْقِ وَ تُنْسِئُ فِى الْأَجَلِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 221 روایة:6@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: صله أرحام خلق را نیكو و دست را با سخاوت و نفس را پاكیزه و روزى را زیاد كند و اجل را تأخیر اندازد.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ الرَّحِمَ مُعَلَّقَةٌ بِالْعَرْشِ تَقُولُ اللَّهُمَّ صِلْ مَنْ وَصَلَنِى وَ اقْطَعْ مَنْ قَطَعَنِى وَ هِیَ رَحِمُ آلِ مُحَمَّدٍ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّذِینَ یَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ رَحِمُ كُلِّ ذِى رَحِمٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 222 روایة:7@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) میفرمود: همانا رحم بعرش آویخته و میگوید: بپیوند هر كه مرا پیوندد و بین از هر كه از من ببرد و آن رحم آل محمد است كه خداى عزوجل فرماید: «كسانیكه آنچه را خدا امر بپیوندش فرموده: پیوست میدهند، 27 سوره 13» و رحم هر خویشاوندانست.
شرح : آویختن رحم بعرش، كنایه از درخواست حق خویش است در حضور پروردگار و سرعت اجابت او.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِیَّةَ عَنْ یُونُسَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَوَّلُ نَاطِقٍ مِنَ الْجَوَارِحِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ الرَّحِمُ تَقُولُ یَا رَبِّ مَنْ وَصَلَنِى فِى الدُّنْیَا فَصِلِ الْیَوْمَ مَا بَیْنَكَ وَ بَیْنَهُ وَ مَنْ قَطَعَنِى فِى الدُّنْیَا فَاقْطَعِ الْیَوْمَ مَا بَیْنَكَ وَ بَیْنَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 222 روایة:8@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: نخستین سخنگوى اعضاء بدن در روز قیامت رحم است كه میگوید پروردگارا! هر كه در دنیا مرا پیوست، امروز میان خودت و او پیوست ده، و هر كه در دنیا مرا برید امروز خود را از او ببر (یعنى رحمت خود را ار او ببر)
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى نَصْرٍ عَنْ أَبِى الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع صِلْ رَحِمَكَ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ وَ أَفْضَلُ مَا تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ كَفُّ الْأَذَى عَنْهَا وَ صِلَةُ الرَّحِمِ مَنْسَأَةٌ فِى الْأَجَلِ مَحْبَبَةٌ فِىالْأَهْلِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 222 روایة:9@*@
ترجمه :
و فرمود: با رحمت صله كن، اگر چه بیك شربت (آشامیدن) آب باشد، و بهترین صله رحم، آزار نرسانیدن باوست، وصله رحم مرگ را بتأخیر اندازد و دوستى خانواده آورد.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ حَرِیزِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّ الرَّحِمَ مُعَلَّقَةٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ بِالْعَرْشِ تَقُولُ اللَّهُمَّ صِلْ مَنْ وَصَلَنِى وَ اقْطَعْ مَنْ قَطَعَنِى
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 222 روایة:10@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: روز قیامت رحم بعرش آویخته و میگوید: بار خدایا هر كه مرا پیوست پیوندش كن و هر كه مرا برید از او ببر.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ حَافَتَا الصِّرَاطِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ الرَّحِمُ وَ الْأَمَانَةُ فَإِذَا مَرَّ الْوَصُولُ لِلرَّحِمِ الْمُؤَدِّى لِلْأَمَانَةِ نَفَذَ إِلَى الْجَنَّةِ وَ إِذَا مَرَّ الْخَائِنُ لِلْأَمَانَةِ الْقَطُوعُ لِلرَّحِمِ لَمْ یَنْفَعْهُ مَعَهُمَا عَمَلٌ وَ تَكَفَّأَ بِهِ الصِّرَاطُ فِى النَّارِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 223 روایة:11@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: ابوذر: رضى الله عنه - گفت شنیدم رسولخدا (ص) میفرمود: رحم و امانت روز قیامت در دو جانب صراطند، چون صله رحم كننده و امانت نگهدار بر صراط گذرد ببهشت رسد، و چون خائن امانت و قاطع رحم از آن بگذرد، هیچ عملى با وجود این دو گناه سودش نبخشد و صراط در آتش دوزخ سرنگونش كند.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِى عُمَیْرٍ عَنْ حَفْصِ بْنِ قُرْطٍ عَنْ أَبِىحَمْزَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ تُسَمِّحُ الْكَفَّ وَ تُطَیِّبُ النَّفْسَ وَ تَزِیدُ فِىالرِّزْقِ وَ تُنْسِئُ فِى الْأَجَلِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 223 روایة:12@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: صله رحم خلق را نیكو و دست را باز و نفس را پاكیزه و روزى را زیاد كند و مرگ را پس اندازد.
عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ خَطَّابٍ الْأَعْوَرِ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُزَكِّىالْأَعْمَالَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوَى وَ تُنْمِى الْأَمْوَالَ وَ تُنْسِئُ لَهُ فِى عُمُرِهِ وَ تُوَسِّعُ فِى رِزْقِهِ وَ تُحَبِّبُ فِى أَهْلِ بَیْتِهِ فَلْیَتَّقِ اللَّهَ وَ لْیَصِلْ رَحِمَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 223 روایة:13@*@
ترجمه :
و فرمود: صله رحم، اعمال را پاك كند و بلا را دور نماید و اموال را بركت دهد و عمر را بتأخیر اندازد و روزیش را وسعت دهد و در میان خانواده محبوبش سازد، پس باید از خدا پروا كرد و صله رحم نمود.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِیلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِیدِ عَنِ الْحَكَمِ الْحَنَّاطِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع صِلَةُ الرَّحِمِ وَ حُسْنُ الْجِوَارِ یَعْمُرَانِ الدِّیَارَ وَ یَزِیدَانِ فِى الْأَعْمَارِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 223 روایة:14@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: صله رحم و خوشرفتارى با همسایه، شهرها را آباد و عمرها را زیاد كنند.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَیْمُونٍ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِى عُبَیْدَةَ الْحَذَّاءِ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ أَعْجَلَ الْخَیْرِ ثَوَاباً صِلَةُ الرَّحِمِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 223 روایة:15@*@
ترجمه :
رسول خدا (ص) فرمود: چیزى كه ثوابش از همه چیز زودتر رسد، صله رحم است.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ سَرَّهُ النَّسَاءُ فِى الْأَجَلِ وَ الزِّیَادَةُ فِى الرِّزْقِ فَلْیَصِلْ رَحِمَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 224 روایة:16@*@
ترجمه :
و فرمود: هر كه را تأخیر مرگ و افزایش روزى خوش آید، باى صله رحم كند.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَى عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا نَعْلَمُ شَیْئاً یَزِیدُ فِى الْعُمُرِ إِلَّا صِلَةَ الرَّحِمِ حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ یَكُونُ أَجَلُهُ ثَلَاثَ سِنِینَ فَیَكُونُ وَصُولًا لِلرَّحِمِ فَیَزِیدُ اللَّهُ فِى عُمُرِهِ ثَلَاثِینَ سَنَةً فَیَجْعَلُهَا ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِینَ سَنَةً وَ یَكُونُ أَجَلُهُ ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِینَ سَنَةً فَیَكُونُ قَاطِعاً لِلرَّحِمِ فَیَنْقُصُهُ اللَّهُ ثَلَاثِینَ سَنَةً وَ یَجْعَلُ أَجَلَهُ إِلَى ثَلَاثِ سِنِینَ
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع مِثْلَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 224 روایة:17@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: چیزى كه عمر را زیاد كند جز صله رحم نمیدانیم، تا آنجا كه مردى كه اجلش 3 سال است و او صله رحم كننده است، خدا 30 سال بعمرش افزاید و آن سه سال را 33 كند، و مردى كه عمرش 33 سال است و قطع رحم میكند، خدا 30 سالش را كم میكند و عمرش را سه سال قرار میدهد.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ لَمَّا خَرَجَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع یُرِیدُ الْبَصْرَةَ نَزَلَ بِالرَّبَذَةِ فَأَتَاهُ رَجُلٌ مِنْ مُحَارِبٍ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ إِنِّى تَحَمَّلْتُ فِىقَوْمِى حَمَالَةً وَ إِنِّى سَأَلْتُ فِى طَوَائِفَ مِنْهُمُ الْمُوَاسَاةَ وَ الْمَعُونَةَ فَسَبَقَتْ إِلَیَّ أَلْسِنَتُهُمْ بِالنَّكَدِ فَمُرْهُمْ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ بِمَعُونَتِى وَ حُثَّهُمْ عَلَى مُوَاسَاتِى فَقَالَ أَیْنَ هُمْ فَقَالَ هَؤُلَاءِ فَرِیقٌ مِنْهُمْ حَیْثُ تَرَى قَالَ فَنَصَّ رَاحِلَتَهُ فَادَّلَفَتْ كَأَنَّهَا ظَلِیمٌ فَادَّلَفَ بَعْضُ أَصْحَابِهِ فِى طَلَبِهَا فَلَأْیاً بِلَأْیٍ مَا لُحِقَتْ فَانْتَهَى إِلَى الْقَوْمِ فَسَلَّمَ عَلَیْهِمْ وَ سَأَلَهُمْ مَا یَمْنَعُهُمْ مِنْ مُوَاسَاةِ صَاحِبِهِمْ فَشَكَوْهُ وَ شَكَاهُمْ فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع وَصَلَ امْرُؤٌ عَشِیرَتَهُ فَإِنَّهُمْ أَوْلَى بِبِرِّهِ وَ ذَاتِ یَدِهِ وَ وَصَلَتِ الْعَشِیرَةُ أَخَاهَا إِنْ عَثَرَ بِهِ دَهْرٌ وَ أَدْبَرَتْ عَنْهُ دُنْیَا فَإِنَّ الْمُتَوَاصِلِینَ الْمُتَبَاذِلِینَ مَأْجُورُونَ وَ إِنَّ الْمُتَقَاطِعِینَ الْمُتَدَابِرِینَ مَوْزُورُونَ قَالَ ثُمَّ بَعَثَ رَاحِلَتَهُ وَ قَالَ حَلْ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 224 روایة:18@*@
ترجمه :
امام باقر علیه السلام فرمود: چون امیرالمؤمنین (ع) بعزم بصره بیرون رفت، در ربذه (كه مولد و مدفن ابىذر غفاریست) فرود آمد، مردى از قبیله محارب خدمتش آمد و عرض كرد: یا امیرالمؤمنین من از قبیله خود غرامتى را بعهده گرفتم و چون از برخى از آنها تقاضاى مواسات كمك كردم از سختى و تهیدستى دم زدند. اى امیرالمؤمنان بایشان امر فرما كمك كنند و وادارشان كن با من مواسات كنند.
فرمود آنها كجایند؟ عرضكرد: دستهاى از آنها آنجایند كه میبینى، حضرت مركب خود را بسرعت هر چه تمامتر بحركت آورد و مركب مانند شتر مرغ میرفت. جماعتى از اصحاب كه پیش را گرفتند بسختى و كندى باو رسیدند.
حضرت بآنها رسیده بر آنها سلام كرد و پرسید چرا با رفیق خود مواسات نمیكنند؟ آنها از او، و او از آنها شكایت كردند، تا امیرالمؤمنان (ع) فرمود: هر كسى باید با فامیل خود پیوست داشته باشد زیرا ایشان باحسان و دستگیرى مالى او از دیگران سزاوارترند، و هر فامیلى باید باكسان خود پیوست داشته باشد، اگر روزگار بزمینشان زند، و از آنها پشت بگرداند، زیرا كسانیكه با یكدیگر پیوست دارند و بذل و بخشش میكنند، پاداش یافته و آنهائى كه از هم ببرند و بهم پشت كنند، سنگین بارند، سپس مركب خود را برانگیخت و فرمود: برو(12)
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ یَحْیَى عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع لَنْ یَرْغَبَ الْمَرْءُ عَنْ عَشِیرَتِهِ وَ إِنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَ وَلَدٍ وَ عَنْ مَوَدَّتِهِمْ وَ كَرَامَتِهِمْ وَ دِفَاعِهِمْ بِأَیْدِیهِمْ وَ أَلْسِنَتِهِمْ هُمْ أَشَدُّ النَّاسِ حِیطَةً مِنْ وَرَائِهِ وَ أَعْطَفُهُمْ عَلَیْهِ وَ أَلَمُّهُمْ لِشَعَثِهِ إِنْ أَصَابَتْهُ مُصِیبَةٌ أَوْ نَزَلَ بِهِ بَعْضُ مَكَارِهِ الْأُمُورِ وَ مَنْ یَقْبِضْ یَدَهُ عَنْ عَشِیرَتِهِ فَإِنَّمَا یَقْبِضُ عَنْهُمْ یَداً وَاحِدَةً وَ تُقْبَضُ عَنْهُ مِنْهُمْ أَیْدِى كَثِیرَةٌ وَ مَنْ یُلِنْ حَاشِیَتَهُ یَعْرِفْ صَدِیقُهُ مِنْهُ الْمَوَدَّةَ وَ مَنْ بَسَطَ یَدَهُ بِالْمَعْرُوفِ إِذَا وَجَدَهُ یُخْلِفِ اللَّهُ لَهُ مَا أَنْفَقَ فِى دُنْیَاهُ وَ یُضَاعِفْ لَهُ فِى آخِرَتِهِ وَ لِسَانُ الصِّدْقِ لِلْمَرْءِ یَجْعَلُهُ اللَّهُ فِىالنَّاسِ خَیْراً مِنَ الْمَالِ یَأْكُلُهُ وَ یُوَرِّثُهُ لَا یَزْدَادَنَّ أَحَدُكُمْ كِبْراً وَ عِظَماً فِى نَفْسِهِ وَ نَأْیاً عَنْ عَشِیرَتِهِ إِنْ كَانَ مُوسِراً فِى الْمَالِ وَ لَا یَزْدَادَنَّ أَحَدُكُمْ فِى أَخِیهِ زُهْداً وَ لَا مِنْهُ بُعْداً إِذَا لَمْ یَرَ مِنْهُ مُرُوَّةً وَ كَانَ مُعْوِزاً فِىالْمَالِ وَ لَا یَغْفُلُ أَحَدُكُمْ عَنِ الْقَرَابَةِ بِهَا الْخَصَاصَةُ أَنْ یَسُدَّهَا بِمَا لَا یَنْفَعُهُ إِنْ أَمْسَكَهُ وَ لَا یَضُرُّهُ إِنِ اسْتَهْلَكَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 225 روایة:19@*@
ترجمه :
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: انسان اگر چه مال و فرزند داشته باشد هرگز نباید از خویشاوندان خود و از دوستى و كرامت و دفاع دستى و زبانى آنها روبگرداند، آنها از همه مردم گردش را محكمتر دارند و باو مهربانتر و اگر مصیبتى باو رسد یا بدى برایش پیش آید، پریشانى او را سامان دهندهترند و هر كه دست كمك از فامیل خویش بازگیرد، از آنها یكدست گرفته شده و از خود او دستهاى بسیار، و هر كه نرمى و فروتنى كند دوستش از او مودت بیند.
و هر كه چون دارا شود (دست باحسان گشاید) آنچه را داده خدا در دنیایش جبران كند و در آخرت برایش چند برابر سازد، و نام نیكى كه خدا براى كسى در میان مردم میگذارد، از مالیكه میخورد و بارث میگذارد بهتر است، هر یك از شما كه ثروت مالى پیدا كرد، نباید تكبرش زیاد شود، و خود را بزرگ دارد و از خویشاوندش دور شود، و هیچیك از شما نباید نسبت به برادریكه چون مال ندارد، باو احسان نمیكند، از او دورى كند، و هیچ یك از شما نباید از بستن شكست و تنگ دستى خویشاوندش به چیزى كه اگر نگهدارد سودش ندهد و اگر از دستش دهد زیانش نرساند غفلت كند (زیرا گاهى ممكن است خویشاوند به چیزى احتیاج داشته باشد كه نزد او اضافه و بیكار باشد).
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ هِلَالٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِىعَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ آلَ فُلَانٍ یَبَرُّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَ یَتَوَاصَلُونَ فَقَالَ إِذاً تَنْمِى أَمْوَالُهُمْ وَ یَنْمُونَ فَلَا یَزَالُونَ فِىذَلِكَ حَتَّى یَتَقَاطَعُوا فَإِذَا فَعَلُوا ذَلِكَ انْقَشَعَ عَنْهُمْ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 226 روایة:20 @*@
ترجمه :
سلیمان بن هلال گوید: به امام صادق (ع) عرض كردم: قبیلهاى نسبت به یكدیگر احساس كنند و صله رحم نمایند، فرمود این است كه اموالشان زیاد مىشود و فزونى گیرند، و همواره چنین باشند تا از یكدیگر ببرند و چون از هم بریدند، آن افزونى از ایشان برداشته شود.
عَنْهُ عَنْ غَیْرِ وَاحِدٍ عَنْ زِیَادٍ الْقَنْدِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ الْقَوْمَ لَیَكُونُونَ فَجَرَةً وَ لَا یَكُونُونَ بَرَرَةً فَیَصِلُونَ أَرْحَامَهُمْ فَتَنْمِى أَمْوَالُهُمْ وَ تَطُولُ أَعْمَارُهُمْ فَكَیْفَ إِذَا كَانُوا أَبْرَاراً بَرَرَةً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 226 روایة:21 @*@
ترجمه :
امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و آله فرمود: گاهى مردمى بد كردارند و نیكوكار نیستند و صله رحم مىكنند پس مالشان زیاد مىشود و عمرشان دراز مىگردد تا چه رسد كه نیكوكار باشند و صله رحم كنند؟
وَ عَنْهُ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ یَحْیَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِى بَصِیرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع صِلُوا أَرْحَامَكُمْ وَ لَوْ بِالتَّسْلِیمِ یَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِى تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَیْكُمْ رَقِیباً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 226 روایة:22 @*@
ترجمه :
امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمود: با ارحام خود بپیوندید اگر چه با سلام كردن باشد، كه خداى تبارك و تعالى فرماید: از خدائیكه به نام وى درخواست كنید و نیز از بریدن خویشاوندىها پروا كنید كه خدا مراقب شماست، 2 سوره 4.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ وَقَعَ بَیْنَ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع وَ بَیْنَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ كَلَامٌ حَتَّى وَقَعَتِ الضَّوْضَاءُ بَیْنَهُمْ وَ اجْتَمَعَ النَّاسُ فَافْتَرَقَا عَشِیَّتَهُمَا بِذَلِكَ وَ غَدَوْتُ فِى حَاجَةٍ فَإِذَا أَنَا بِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع عَلَى بَابِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ وَ هُوَ یَقُولُ یَا جَارِیَةُ قُولِى لِأَبِى مُحَمَّدٍ یَخْرُجُ قَالَ فَخَرَجَ فَقَالَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا بَكَّرَ بِكَ فَقَالَ إِنِّى تَلَوْتُ آیَةً مِنْ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الْبَارِحَةَ فَأَقْلَقَتْنِى قَالَ وَ مَا هِیَ قَالَ قَوْلُ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ ذِكْرُهُ الَّذِینَ یَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ یَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ فَقَالَ صَدَقْتَ لَكَأَنِّى لَمْ أَقْرَأْ هَذِهِ الْآیَةَ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ قَطُّ فَاعْتَنَقَا وَ بَكَیَا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 226 روایة:23 @*@
ترجمه :
صفوان جمال گوید: میان امام صادق (ع) و عبدالله بن حسن سخنى درگرفت تا به جنجال كشید و مردم گرد آمدند و شب بود كه با این وضع از یكدیگر جدا شدند.
بامداد پى كارى بیرون شدم، امام صادق علیه السلام را در خانه عبدالله بن حسن دیدم كه مىفرماید: اى كنیز به ابى محمد (عبدالله بن حسن) بگو بیاید، او بیرون آمد و گفت: یا ابا عبدالله چرا پگاه اینجا آمدى؟ فرمود: من دیشب آیهاى از كتاب خداى عزوجل را تلاوت كردم كه پریشانم ساخت.
گفت كدام آیه؟ فرمود: قول خداى - جل و عز ذكره - «و كسانى كه آنچه را خدا به پیوستن آن فرمان داده، پیوسته دارند از پروردگار خو بیم كنند و از سختى حساب بترسند، «21 سوره 13» عرض كرد راست گفتى، گویا من این آیه را هرگز در كتاب خداى عزوجل نخوانده بودم، سپس دست به گردن شدند و گریستند.
شرح : عبدالله بن حسن همان شخصى است كه گفتگوى طولانى او با امام صادق (ع) در حدیث 929 ذكر شد، و از آن حضرت تقاضا مىكرد كه با فرزند شومش محمد بن عبدالله بیعت كند، و شاید این گفتگو هم در همان باره بوده باشد و پیداست كه امام (ع) كارى نمىكرد كهمحتاج به یاد آورى آیه قرآن باشد، بلكه همه آیات قرآن در نظرش مجسم است و تذكر آیه شریفه براى مصلحت و تنبه عبدالله بوده و پریشانى آن حضرت هم بخاطر او بوده است پس این حدیثدلالت دارد برصله رحم و نبریدن از خویشاوند اگر چه خویشاوند به این حد از فسق و گمراهى باشد.
وَ عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ لِیَ ابْنَ عَمٍّ أَصِلُهُ فَیَقْطَعُنِی وَ أَصِلُهُ فَیَقْطَعُنِى حَتَّى لَقَدْ هَمَمْتُ لِقَطِیعَتِهِ إِیَّایَ أَنْ أَقْطَعَهُ أَ تَأْذَنُ لِی قَطْعَهُ قَالَ إِنَّكَ إِذَا وَصَلْتَهُ وَ قَطَعَكَ وَصَلَكُمَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ جَمِیعاً وَ إِنْ قَطَعْتَهُ وَ قَطَعَكَ قَطَعَكُمَا اللَّهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 227 روایة:24 @*@
ترجمه :
عبدالله بن سنان گوید به امام صادق (ع) عرض كردم: پسر عموئى دارم كه هرچه با او مىپیوندم از من مىبرد، تا اینكه تصمیم گرفتم كه اگر از من برید، از او ببرم فرمود: اگر تو به او پیوندى و او از تو ببرد خداى عزوجل شما را با هم بپیوندد، و اگر تو از او ببرى و او از تو ببرد خدا از هر دو ببرد.
عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنِّی أُحِبُّ أَنْ یَعْلَمَ اللَّهُ أَنِّی قَدْ أَذْلَلْتُ رَقَبَتِى فِى رَحِمِى وَ أَنِّى لَأُبَادِرُ أَهْلَ بَیْتِى أَصِلُهُمْ قَبْلَ أَنْ یَسْتَغْنُوا عَنِّى
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 227 روایة:25 @*@
ترجمه :
داود بن فرقد گوید: امام صادق (ع) به من فرمود: دوست دارم خدا بداند من براى خویشاوندم فروتنى مىكنم، من پیش از آنكه اهل بیتم از من بىنیاز شوند به پیوست آنها سبقت مىجویم.
عَنْهُ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ فُضَیْلٍ الصَّیْرَفِیِّ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ إِنَّ رَحِمَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَئِمَّةِ ع لَمُعَلَّقَةٌ بِالْعَرْشِ تَقُولُ اللَّهُمَّ صِلْ مَنْ وَصَلَنِى وَ اقْطَعْ مَنْ قَطَعَنِى ثُمَّ هِیَ جَارِیَةٌ بَعْدَهَا فِی أَرْحَامِ الْمُؤْمِنِینَ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِى تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 228 روایة:26 @*@
ترجمه :
امام رضا (ع) فرمود: همانا رحم آل محمد - یعنى ائمه علیهم السلام - به عرش آویخته است و مىگوید: بار خدایا بپیوند هر كه مرا بپیوندد و ببر از هر كه از من ببرد، و بعد از این هم این موضوع نسبت به ارحام مؤمنین جریان داد. سپس این آیه را تلاوت فرمود: «از خدائیكه بنام او باز خواست شوید و از بریدن ارحام پروا كنید، 2 سوره 4»
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّذِینَ یَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ فَقَالَ قَرَابَتُكَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 228 روایة:27@*@
ترجمه :
عمر بن یزید گوید: از امام صادق (ع) این قول خداى عزوجل را پرسیدم: «كسانیكه آنچه را خدا بپیوستش امر فرموده میپیوندند، 21 سوره 13» فرموده: خویشاوند تو است.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ وَ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ وَ دُرُسْتَ بْنِ أَبِی مَنْصُورٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع الَّذِینَ یَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ قَالَ نَزَلَتْ فِىرَحِمِ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلَامُ وَ قَدْ تَكُونُ فِى قَرَابَتِكَ ثُمَّ قَالَ فَلَا تَكُونَنَّ مِمَّنْ یَقُولُ لِلشَّیْءِ إِنَّهُ فِی شَیْءٍ وَاحِدٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 228 روایة:28@*@
ترجمه :
عمر بن زیاد گوید: بامام صادق (ع) عرضكردم: «كسانیكه آنچه را خدا بپیوندش فرمان داده میپیوندند، 21 سوره 13» فرمود: درباره رحم آل محمد علیه و آله السلام نازل شده و درباره خویشان تو هم میباشد، سپس فرمود: از كسانى مباش كه بچیزى گویند: درباره یك مورد است.
شرح : ذیل این روایت دلیل است براینكه آیات شریفه قرآنى ظاهر و باطن و تفسیر و تأویل و معانى متعددى دارد و چون ائمه علیهم السلام براى آیهاى معنائى ذكر نمودند و سپس معناى دیگرى مخالف آن بیان فرمودند نباید منكر شد، چنانچه در جلد اول بارها تذكر دادیم.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَبِی جَمِیلَةَ عَنِ الْوَصَّافِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَمُدَّ اللَّهُ فِى عُمُرِهِ وَ أَنْ یَبْسُطَ لَهُ فِى رِزْقِهِ فَلْیَصِلْ رَحِمَهُ فَإِنَّ الرَّحِمَ لَهَا لِسَانٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ذَلْقٌ تَقُولُ یَا رَبِّ صِلْ مَنْ وَصَلَنِى وَ اقْطَعْ مَنْ قَطَعَنِى فَالرَّجُلُ لَیُرَى بِسَبِیلِ خَیْرٍ إِذَا أَتَتْهُ الرَّحِمُ الَّتِى قَطَعَهَا فَتَهْوِى بِهِ إِلَى أَسْفَلِ قَعْرٍ فِى النَّارِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 228 روایة:29@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرموده: هر كه خوشش آید كه كه خدا عمرش را دراز كند و روزیش را توسعه دهد باید صله رحم كند، زیرا روز قیامت رحم را زبان تند و تیزى است كه میگوید: پروردگارا بپیوند هر كه با من پیوست، و ببر هر كه را از من برید، و مردى با روش خیر (ظاهر خوب) دیده مىشود ولى چون خویشاوندیكه از او بریده نزدش آید، او را به پائینترین قعر دوزخ سرنگون كند.
عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ أَبِی حَمَّادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ صَفْوَانَ عَنِ الْجَهْمِ بْنِ حُمَیْدٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع تَكُونُ لِیَ الْقَرَابَةُ عَلَى غَیْرِ أَمْرِی أَ لَهُمْ عَلَیَّ حَقٌّ قَالَ نَعَمْ حَقُّ الرَّحِمِ لَا یَقْطَعُهُ شَیْءٌ وَ إِذَا كَانُوا عَلَى أَمْرِكَ كَانَ لَهُمْ حَقَّانِ حَقُّ الرَّحِمِ وَ حَقُّ الْإِسْلَامِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 229 روایة:30@*@
ترجمه :
جهم بن حمید گوید: بامام صادق (ع) عرض كردم: خویشاوندانى دارم كه دین مرا ندارند آیا آنها بر من حقى دارند؟ فرمود: آرى، خویشاوندى را چیز قطع نكند، و اگر همدین تو باشند دو حق پیدا كنند: حق خویشاوندى و حق اسلام.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّ صِلَةَ الرَّحِمِ وَ الْبِرَّ لَیُهَوِّنَانِ الْحِسَابَ وَ یَعْصِمَانِ مِنَ الذُّنُوبِ فَصِلُوا أَرْحَامَكُمْ وَ بَرُّوا بِإِخْوَانِكُمْ وَ لَوْ بِحُسْنِ السَّلَامِ وَ رَدِّ الْجَوَابِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 229 روایة:31@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) میفرمود: صله رحم و احسان را آسان كنند و از گناهان نگهدار شوند، پس صله رحم كنید و ببرادران خود احسان نمائید، اگر چه بوسیله سلام كردن خوب و جواب سلام دادن باشد.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ عَبْدِ الصَّمَدِ بْنِ بَشِیرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع صِلَةُ الرَّحِمِ تُهَوِّنُ الْحِسَابَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ هِیَ مَنْسَأَةٌ فِی الْعُمُرِ وَ تَقِی مَصَارِعَ السُّوءِ وَ صَدَقَةُ اللَّیْلِ تُطْفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 229 روایة:32@*@
ترجمه :
و فرمود: صله رحم حساب روز قیامت را آسان كند و عمر را طولانى نماید و از مرگ بد نگهدارد و صدقه دادن در شب خشم پروردگار را خاموش كند.
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ حُسَیْنِ بْنِ عُثْمَانَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ صِلَةَ الرَّحِمِ تُزَكِّى الْأَعْمَالَ وَ تُنْمِى الْأَمْوَالَ وَ تُیَسِّرُ الْحِسَابَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوَى وَ تَزِیدُ فِى الرِّزْقِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 229 روایة:33@*@
ترجمه :
و فرمود: صله رحم اعمال را پاك و اموال را بسیار و حساب را آسان كند و بلا را بزداید و روزى را زیاد كند.