بَابُ الْإِنْصَافِ وَ الْعَدْلِ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ حَمْزَةَ عَنْ جَدِّهِ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ص قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَقُولُ فِی آخِرِ خُطْبَتِهِ طُوبَى لِمَنْ طَابَ خُلُقُهُ وَ طَهُرَتْ سَجِیَّتُهُ وَ صَلَحَتْ سَرِیرَتُهُ وَ حَسُنَتْ عَلَانِیَتُهُ وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَ أَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ قَوْلِهِ وَ أَنْصَفَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 214 روایة:1@*@
ترجمه :
على بن الحسین صلوات الله علیهما فرمود: رسولخدا (ص) در آخر سخنرانى خود میفرمود: خوشا حال كسى كه خلقش طیب و طبعش طاهر و باطنش شایسته و آشكارش نیكو باشد، و زیادى مالش را بدهد و زیادى گفتارش را نه دارد و از خود انصاف دهد.
عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ یَضْمَنُ لِى أَرْبَعَةً بِأَرْبَعَةِ أَبْیَاتٍ فِى الْجَنَّةِ أَنْفِقْ وَ لَا تَخَفْ فَقْراً وَ أَفْشِ السَّلَامَ فِى الْعَالَمِ وَ اتْرُكِ الْمِرَاءَ وَ إِنْ كُنْتَ مُحِقّاً وَ أَنْصِفِ النَّاسَ مِنْ نَفْسِكَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 214 روایة:2@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: كیست كه برایم چهار چیز را در برابر چهار خانه در بهشت عهده دار شود: انفاق كن و از فقر مترس، و سلام را در جهان منتشر كن و بحث و جدل را رها كن! اگر چه حق با تو باشد، و خودت بمردم انصاف مده (تا محتاج داور دیگرى نباش).
عَنْهُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ جَارُودِ أَبِی الْمُنْذِرِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ سَیِّدُ الْأَعْمَالِ ثَلَاثَةٌ إِنْصَافُ النَّاسِ مِنْ نَفْسِكَ حَتَّى لَا تَرْضَى بِشَیْءٍ إِلَّا رَضِیتَ لَهُمْ مِثْلَهُ وَ مُوَاسَاتُكَ الْأَخَ فِى الْمَالِ وَ ذِكْرُ اللَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ لَیْسَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ فَقَطْ وَ لَكِنْ إِذَا وَرَدَ عَلَیْكَ شَیْءٌ أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ أَخَذْتَ بِهِ أَوْ إِذَا وَرَدَ عَلَیْكَ شَیْءٌ نَهَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْهُ تَرَكْتَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 214 روایة:3@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) میفرمود: سرور اعمال سه چیز است: انصاف دادن بمردم از خود، تا آنجا كه هر چه خشنودت كند مثلثى را براى مردم بخواهى، و مواسات نمودن با برادران در مال و یاد و خدا در هر حال و آن گفتن سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اكبر فقط نیست، بلكه هرگاه امر خدا عزوجل بتو رو آورد عمل كنى و چون نهى و باز داریش بتو رسد، ترك كنى.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الثَّقَفِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْمُعَلَّى عَنْ یَحْیَى بْنِ أَحْمَدَ عَنْ أَبِى مُحَمَّدٍ الْمِیثَمِیِّ عَنْ رُومِیِّ بْنِ زُرَارَةَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع فِى كَلَامٍ لَهُ أَلَا إِنَّهُ مَنْ یُنْصِفِ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ لَمْ یَزِدْهُ اللَّهُ إِلَّا عِزّاً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 214 روایة:4@*@
ترجمه :
امیرالمؤمنین علیه السلام در ضمن كلامى فرمود: بهوش باشید هر كه ا خود بمردم انصاف دهد خدا جز عزتش نیفزاید.
عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ ثَلَاثَةٌ هُمْ أَقْرَبُ الْخَلْقِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ حَتَّى یَفْرُغَ مِنَ الْحِسَابِ رَجُلٌ لَمْ تَدْعُهُ قُدْرَةٌ فِى حَالِ غَضَبِهِ إِلَى أَنْ یَحِیفَ عَلَى مَنْ تَحْتَ یَدِهِ وَ رَجُلٌ مَشَى بَیْنَ اثْنَیْنِ فَلَمْ یَمِلْ مَعَ أَحَدِهِمَا عَلَى الْآخَرِ بِشَعِیرَةٍ وَ رَجُلٌ قَالَ بِالْحَقِّ فِیمَا لَهُ وَ عَلَیْهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 215 روایة:5@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: سه كس روز قیامت از همه مخلوق بخداى عزوجل نزدیكترند تا از حساب مردم فارغ شود: مردیكه قدرتش او را وادار نكند كه در خشم بر زیر دستش ستم كند، و مردیكه میان دو كس میانجى شود، و باندازه جوى از یكى علیه دیگرى طرفدارى نكند، و مردیكه حق را گوید چه بسود یا زیانش باشد.
عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنِ الْحَسَنِ الْبَزَّازِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ فِى حَدِیثٍ لَهُ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِأَشَدِّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَى خَلْقِهِ فَذَكَرَ ثَلَاثَةَ أَشْیَاءَ أَوَّلُهَا إِنْصَافُ النَّاسِ مِنْ نَفْسِكَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 215 روایة:6@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) در حدیثى فرمود: سختترین واجبات خدا را بر خلقش بشما خبر ندهم؟ سپس سه چیز رابیان فرمود كه نخستینش، انصاف دادن مردم از خود بود.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص سَیِّدُ الْأَعْمَالِ إِنْصَافُ النَّاسِ مِنْ نَفْسِكَ وَ مُوَاسَاةُ الْأَخِ فِى اللَّهِ وَ ذِكْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى كُلِّ حَالٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 215 روایة:7@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: سرور اعمال، انصاف دادن مردم از خود و مواسات با برادر دینى و یاد خداى عزوجل در هر حال است.
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنِ الْحَسَنِ الْبَزَّازِ قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَ لَا أُخْبِرُكَ بِأَشَدِّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَى خَلْقِهِ ثَلَاثٌ قُلْتُ بَلَى قَالَ إِنْصَافُ النَّاسِ مِنْ نَفْسِكَ وَ مُوَاسَاتُكَ أَخَاكَ وَ ذِكْرُ اللَّهِ فِى كُلِّ مَوْطِنٍ أَمَا إِنِّى لَا أَقُولُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ إِنْ كَانَ هَذَا مِنْ ذَاكَ وَ لَكِنْ ذِكْرُ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ فِى كُلِّ مَوْطِنٍ إِذَا هَجَمْتَ عَلَى طَاعَةٍ أَوْ عَلَى مَعْصِیَةٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 215 روایة:8@*@
ترجمه :
حسن بزاز گوید: امام صادق (ع) بمن فرمود: نمیخواهى سه چیزى را كه از سختترین واجبات خداست بر خلقش بتو خبر دهم؟ گفتم: چرا، فرمود: انصاف دادن مردم از خود و مساوات با برادرت و یاد كردن خدا در هر جا. بدان كه من نمیگویم یاد خدا سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اكبر است اگر چه این هم از آنست، بلكه یاد خدا در موقع بر خورد با حلال و حرام او است.
ابْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِى أُسَامَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُ بِشَیْءٍ أَشَدَّ عَلَیْهِ مِنْ خِصَالٍ ثَلَاثٍ یُحْرَمُهَا قِیلَ وَ مَا هُنَّ قَالَ الْمُوَاسَاةُ فِى ذَاتِ یَدِهِ وَ الْإِنْصَافُ مِنْ نَفْسِهِ وَ ذِكْرُ اللَّهِ كَثِیراً أَمَا إِنِّى لَا أَقُولُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَكِنْ ذِكْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ لَهُ وَ ذِكْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا حَرَّمَ عَلَیْهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 216 روایة:9@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: مؤمن گرفتار نشده بچیزیكه بر او سختتر باشد از سه خصلتى كه از آنها محروم شود (محرومیت از این سه خصلت براى مؤمن از هر چیزى سختتر است) عرض شد: آنها چه هستند؟ فرمود: 1- مواسات نسبت بدارائیش (با برادران دینیش). 2- انصاف دادن از خود (یعنى حق را بگوید اگر چه بزیان او باشد). 3- بسیار ذكر خدا كردن.
آگاه باش، من نمیگویم: سبحان اللله و الحمد لله (و لا له الا الله) است (یعنى ذكر خدا تنها گفتن این كلمات نیست) بلكه یاد كردن خداست هنگام حلال و حرام او (یعنى هنگام مواجهه با حلال و حرام. خدا را بیاد آورد و حلال را كسب كند و حرام را ترك گوید).
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَحْیَى بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَبِى الْبِلَادِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ أَبِىالْبِلَادِ رَفَعَهُ قَالَ جَاءَ أَعْرَابِیٌّ إِلَى النَّبِیِّ ص وَ هُوَ یُرِیدُ بَعْضَ غَزَوَاتِهِ فَأَخَذَ بِغَرْزِ رَاحِلَتِهِ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَلِّمْنِى عَمَلًا أَدْخُلُ بِهِ الْجَنَّةَ فَقَالَ مَا أَحْبَبْتَ أَنْ یَأْتِیَهُ النَّاسُ إِلَیْكَ فَأْتِهِ إِلَیْهِمْ وَ مَا كَرِهْتَ أَنْ یَأْتِیَهُ النَّاسُ إِلَیْكَ فَلَا تَأْتِهِ إِلَیْهِمْ خَلِّ سَبِیلَ الرَّاحِلَةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 216 روایة:10@*@
ترجمه :
عربى خدمت پیغمبر (ص) آمد و حضرت بسوى جنگى میرفت، عرب ركاب شترش را گرفت و گفت: یا رسول الله! بمن عملىآموز كه موجب رفتن بهشتم شود، فرمود هرگونه دوست دارى مردم با تو رفتار كنند، تو با آنها رفتار كن، و هر چه را ناخوش دارى مردم را با تو كنند، با آنها مكن جلو شتر را رها كن.
أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْكُوفِیِّ عَنْ عُبَیْسِ بْنِ هِشَامٍ عَنْ عَبْدِ الْكَرِیمِ عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْعَدْلُ أَحْلَى مِنَ الْمَاءِ یُصِیبُهُ الظَّمْآنُ مَا أَوْسَعَ الْعَدْلَ إِذَا عُدِلَ فِیهِ وَ إِنْ قَلَّ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 216 روایة:11@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: عدالت شیرینتر از آبىست كه بلب تشنه رسد، عدالت چه گشایشى دارد زمانیكه در امرى عدالت شود، اگرچه كم باشد.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَنْصَفَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ رُضِیَ بِهِ حَكَماً لِغَیْرِهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 216 روایة:12@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كه از خود بمردم انصاف دهد (اگر چه بر زیانش باشد) براى داورى میان دیگران برگیزیده شود.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ یُوسُفَ بْنِ عِمْرَانَ بْنِ مِیثَمٍ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ شُعَیْبٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى آدَمَ ع أَنِّى سَأَجْمَعُ لَكَ الْكَلَامَ فِىأَرْبَعِ كَلِمَاتٍ قَالَ یَا رَبِّ وَ مَا هُنَّ قَالَ وَاحِدَةٌ لِى وَ وَاحِدَةٌ لَكَ وَ وَاحِدَةٌ فِیمَا بَیْنِى وَ بَیْنَكَ وَ وَاحِدَةٌ فِیمَا بَیْنَكَ وَ بَیْنَ النَّاسِ قَالَ یَا رَبِّ بَیِّنْهُنَّ لِى حَتَّى أَعْلَمَهُنَّ قَالَ أَمَّا الَّتِى لِى فَتَعْبُدُنِى لَا تُشْرِكُ بِى شَیْئاً وَ أَمَّا الَّتِى لَكَ فَأَجْزِیكَ بِعَمَلِكَ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَیْهِ وَ أَمَّا الَّتِى بَیْنِى وَ بَیْنَكَ فَعَلَیْكَ الدُّعَاءُ وَ عَلَیَّ الْإِجَابَةُ وَ أَمَّا الَّتِی بَیْنَكَ وَ بَیْنَ النَّاسِ فَتَرْضَى لِلنَّاسِ مَا تَرْضَى لِنَفْسِكَ وَ تَكْرَهُ لَهُمْ مَا تَكْرَهُ لِنَفْسِكَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ یُوسُفَ بْنِ عِمْرَانَ بْنِ مِیثَمٍ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ شُعَیْبٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى آدَمَ ع أَنِّى سَأَجْمَعُ لَكَ الْكَلَامَ فِى أَرْبَعِ كَلِمَاتٍ قَالَ یَا رَبِّ وَ مَا هُنَّ قَالَ وَاحِدَةٌ لِى وَ وَاحِدَةٌ لَكَ وَ وَاحِدَةٌ فِیمَا بَیْنِى وَ بَیْنَكَ وَ وَاحِدَةٌ فِیمَا بَیْنَكَ وَ بَیْنَ النَّاسِ قَالَ یَا رَبِّ بَیِّنْهُنَّ لِى حَتَّى أَعْلَمَهُنَّ قَالَ أَمَّا الَّتِى لِى فَتَعْبُدُنِى لَا تُشْرِكُ بِى شَیْئاً وَ أَمَّا الَّتِى لَكَ فَأَجْزِیكَ بِعَمَلِكَ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَیْهِ وَ أَمَّا الَّتِى بَیْنِى وَ بَیْنَكَ فَعَلَیْكَ الدُّعَاءُ وَ عَلَیَّ الْإِجَابَةُ وَ أَمَّا الَّتِی بَیْنَكَ وَ بَیْنَ النَّاسِ فَتَرْضَى لِلنَّاسِ مَا تَرْضَى لِنَفْسِكَ وَ تَكْرَهُ لَهُمْ مَا تَكْرَهُ لِنَفْسِكَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 216 روایة: 13@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: خداى عزوجل بآدم (ع) وحى فرمود: من تمام سخن را در چهار كلمه برایت جمع میكنم: عرضكرد پروردگارا آنها چیست؟ فرمود: یكى از آن منست و یكى از آن تو و یكى میان من و تو و یكى تو و مردم. عرضكرد: آنها را بیان فرما تا بفهمم، فرود:
اما آنچه از آن منست، اینستكه مرا عبادت كنى و چیزى را شریكم نسازى، و اما آنچه از آن توست اینستكه پاداش عمل ترا بدهم زمانیكه از همه وقت بدان نیازمندترى. و اما آنچه میان من و تواست دعا كردن تو و اجابت من است. و اما آنچه میان تو و مردم است، اینستكه براى مردم بپسندى آنچه براى خود میپسندى و براى آنها نخواهى آنچه براى خود نخواهى.
أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ غَالِبِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ رَوْحٍ ابْنِ أُخْتِ الْمُعَلَّى عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْدِلُوا فَإِنَّكُمْ تَعِیبُونَ عَلَى قَوْمٍ لَا یَعْدِلُونَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 217 روایة:14@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: از خدا پروا كنید و عدالت ورزید، زیرا خود شما از مردمیكه عدالت نمیورزند عیب میگیرید.
عَنْهُ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْعَدْلُ أَحْلَى مِنَ الشَّهْدِ وَ أَلْیَنُ مِنَ الزُّبْدِ وَ أَطْیَبُ رِیحاً مِنَ الْمِسْكِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 217 روایة:15@*@
ترجمه :
و فرمود: عدالت شیرینتر از عسل و نرمتر از كره و خوشبوتر از مشك است.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ أَبِىجَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ثَلَاثُ خِصَالٍ مَنْ كُنَّ فِیهِ أَوْ وَاحِدَةٌ مِنْهُنَّ كَانَ فِى ظِلِّ عَرْشِ اللَّهِ یَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ رَجُلٌ أَعْطَى النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ مَا هُوَ سَائِلُهُمْ وَ رَجُلٌ لَمْ یُقَدِّمْ رِجْلًا وَ لَمْ یُؤَخِّرْ رِجْلًا حَتَّى یَعْلَمَ أَنَّ ذَلِكَ لِلَّهِ رِضًا وَ رَجُلٌ لَمْ یَعِبْ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ بِعَیْبٍ حَتَّى یَنْفِیَ ذَلِكَ الْعَیْبَ عَنْ نَفْسِهِ فَإِنَّهُ لَا یَنْفِی مِنْهَا عَیْباً إِلَّا بَدَا لَهُ عَیْبٌ وَ كَفَى بِالْمَرْءِ شُغُلًا بِنَفْسِهِ عَنِ النَّاسِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 217 روایة:16@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: سه خصلت است كه هر كه هر سه یا یكى از آنها را داشته باشد، در سایه عرش خدا باشد روزیكه جز سایه او سایهاى نباشد: 1- مردیكه بمردم دهد آنچه خودش از آنها میطلبد. 2- مردیكه گامى پیش و گامى پس نگذارد، تا آنكه بداند خدا بآن راضى است. 3- مردى كه از برادر مسلمانش عیبى نگیرد جز آنكه آن عیب را از خود بزداید، زیرا عیبى از خود نزداید، جز آنكه عیب دیگرى برایش هویدا گردد، و انسانرا همین بس ك بخود بپردازد نه بدیگران.
عَنْهُ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ حَمَّادٍ الْكُوفِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الْغِفَارِیِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الْجَعْفَرِیِّ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ وَاسَى الْفَقِیرَ مِنْ مَالِهِ وَ أَنْصَفَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ فَذَلِكَ الْمُؤْمِنُ حَقّاً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 218 روایة:17@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: كسیكه در مالش با فقیر مواسات كند و بمردم از خود انصاف دهد، او مؤمن حقیقى است.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ خَالِدِ بْنِ نَافِعٍ بَیَّاعِ السَّابِرِیِّ عَنْ یُوسُفَ الْبَزَّازِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَا تَدَارَأَ اثْنَانِ فِى أَمْرٍ قَطُّ فَأَعْطَى أَحَدُهُمَا النَّصَفَ صَاحِبَهُ فَلَمْ یَقْبَلْ مِنْهُ إِلَّا أُدِیلَ مِنْهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 218 روایة:18@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) مىفرمود: دو تن هرگز در امرى ستیزه نكنند، كه یكى بدیگرى انصاف دهد و او نپذیرد، جز آنكه او را مغلوب سازد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِى أَیُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ لِلَّهِ جَنَّةً لَا یَدْخُلُهَا إِلَّا ثَلَاثَةٌ أَحَدُهُمْ مَنْ حَكَمَ فِى نَفْسِهِ بِالْحَقِّ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 218 روایة:19@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: خدا رلا بهشتى است كه جز سه كس در آن وارد نشوند، یكى از آنها كسى است كه درباره خود بحق داورى كند.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْعَدْلُ أَحْلَى مِنَ الْمَاءِ یُصِیبُهُ الظَّمْآنُ مَا أَوْسَعَ الْعَدْلَ إِذَا عُدِلَ فِیهِ وَ إِنْ قَلَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 218 روایة:20@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: عدالت شیرینتر از آبى است كه بجگر سوخته رسد، چه گشایشى است در عدالت، زمانیكه در امرى عدالت شود اگر چه كم باشد.