بَابُ الشَّرَائِعِ
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ وَ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الثَّقَفِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ جَمِیعاً عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَعْطَى مُحَمَّداً ص شَرَائِعَ نُوحٍ وَ إِبْرَاهِیمَ وَ مُوسَى وَ عِیسَى ع التَّوْحِیدَ وَ الْإِخْلَاصَ وَ خَلْعَ الْأَنْدَادِ وَ الْفِطْرَةَ الْحَنِیفِیَّةَ السَّمْحَةَ وَ لَا رَهْبَانِیَّةَ وَ لَا سِیَاحَةَ أَحَلَّ فِیهَا الطَّیِّبَاتِ وَ حَرَّمَ فِیهَا الْخَبَائِثَ وَ وَضَعَ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلَالَ الَّتِى كَانَتْ عَلَیْهِمْ ثُمَّ افْتَرَضَ عَلَیْهِ فِیهَا الصَّلَاةَ وَ الزَّكَاةَ وَ الصِّیَامَ وَ الْحَجَّ وَ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ الْمَوَارِیثَ وَ الْحُدُودَ وَ الْفَرَائِضَ وَ الْجِهَادَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ وَ زَادَهُ الْوُضُوءَ وَ فَضَّلَهُ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ وَ بِخَوَاتِیمِ سُورَةِ الْبَقَرَةِ وَ الْمُفَصَّلِ وَ أَحَلَّ لَهُ الْمَغْنَمَ وَ الْفَیْءَ وَ نَصَرَهُ بِالرُّعْبِ وَ جَعَلَ لَهُ الْأَرْضَ مَسْجِداً وَ طَهُوراً وَ أَرْسَلَهُ كَافَّةً إِلَى الْأَبْیَضِ وَ الْأَسْوَدِ وَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ أَعْطَاهُ الْجِزْیَةَ وَ أَسْرَ الْمُشْرِكِینَ وَ فِدَاهُمْ ثُمَّ كُلِّفَ مَا لَمْ یُكَلَّفْ أَحَدٌ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ وَ أُنْزِلَ عَلَیْهِ سَیْفٌ مِنَ السَّمَاءِ فِى غَیْرِ غِمْدٍ وَ قِیلَ لَهُ فَقاتِلْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ لا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ امام صادق (ع) فرمود: همانا خداى تبارك و تعالى شریعتهاى نوح و ابراهیم و
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 27 روایة:1 @*@
ترجمه :
موسى و عیسى علیهم السلام را بحمد صلى الله علیه و آله عطا فرمود، و آن شرایع یكتا پرستى است و اخلاص ترك بت پرستى و فطرت حنیفه آسان (كه همان طریقه و روش اسلامست) و اینكه گوشهگیرى و صحرا گردى (كنارهگیرى از جماعت مسلمین) نیست، چیزهاى پاكیزه را در این شرایع حلال كرد و پلیدیها را حرام نمود و تكلیف سنگین و زنجیرهاییكه بگردن آنها بود برداشت آنگاه در آن شرایع مقرر فرمود، نماز و زكوة روزه و حج و امر بمعروف و نهى از منكر و حلال و حرام و میراثها و حدود و فرایض و جهاد در راه خدا را، را باضافه وضو (و وضو را براى محمد صلى الله علیه و آله اضافه فرمود) و آنحضرترا فضیلت بخشید بسبب سوره فاتحة الكتاب و آیات آخر سوره بقره و سورههاى پر فصل (از سوره ق یا محمد یا فتح تا آخر قرآن) و غنیمت و فىء را براى او حلال فرمود و او را با رعب (و ترسى كه در دل دشمنانش میافكند) نصرت بخشید، و زمین را برایش سجدهگاه و پاك كننده (در تیمم) قرار داد، و او را بسوى همگان از سفید و سیاه و جن و انس ارسال فرمود، و گرفتن جزیه و اسیر كردن مشركین و فدیه گرفتن را باو عطا فرمود، سپس تكلیفى باو متوجه شد بهیچ یك از پیغمبران آن تكلیف متوجه نشده بود، و از آسمان شمشیرى بىغلاف بر او نازل شد و باو گفته شد «در راه خدا جنگ كن (و اگر ترا تنها گذاشتند) تنها خودت تكلیف دارى (كه با دشمنان دین بجنگى).
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ فَقَالَ نُوحٌ وَ إِبْرَاهِیمُ وَ مُوسَى وَ عِیسَى وَ مُحَمَّدٌ ص قُلْتُ كَیْفَ صَارُوا أُولِى الْعَزْمِ قَالَ لِأَنَّ نُوحاً بُعِثَ بِكِتَابٍ وَ شَرِیعَةٍ وَ كُلُّ مَنْ جَاءَ بَعْدَ نُوحٍ أَخَذَ بِكِتَابِ نُوحٍ وَ شَرِیعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ حَتَّى جَاءَ إِبْرَاهِیمُ ع بِالصُّحُفِ وَ بِعَزِیمَةِ تَرْكِ كِتَابِ نُوحٍ لَا كُفْراً بِهِ فَكُلُّ نَبِیٍّ جَاءَ بَعْدَ إِبْرَاهِیمَ ع أَخَذَ بِشَرِیعَةِ إِبْرَاهِیمَ وَ مِنْهَاجِهِ وَ بِالصُّحُفِ حَتَّى جَاءَ مُوسَى بِالتَّوْرَاةِ وَ شَرِیعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ وَ بِعَزِیمَةِ تَرْكِ الصُّحُفِ وَ كُلُّ نَبِیٍّ جَاءَ بَعْدَ مُوسَى ع أَخَذَ بِالتَّوْرَاةِ وَ شَرِیعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ حَتَّى جَاءَ الْمَسِیحُ ع بِالْإِنْجِیلِ وَ بِعَزِیمَةِ تَرْكِ شَرِیعَةِ مُوسَى وَ مِنْهَاجِهِ فَكُلُّ نَبِیٍّ جَاءَ بَعْدَ الْمَسِیحِ أَخَذَ بِشَرِیعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ حَتَّى جَاءَ مُحَمَّدٌ ص فَجَاءَ بِالْقُرْآنِ وَ بِشَرِیعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ فَحَلَالُهُ حَلَالٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَهَؤُلَاءِ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ ع
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 28 روایة:2 @*@
ترجمه :
سماعة بن مهران گوید: قول خداى عزّوجلّ را: «چنانكه پیغمبران اولوالعزم صبر كردند توهم صبر كن 35 سوره 46 -» بامام صادق (ع) عرضكردم. فرمود: پیغمبران اوالوالعزم: نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و محمد صلى الله علیه و آله میباشند.
عرضكردم: اینها چگونه اولوالعزم گشتند؟ فرمود: زیرا جناب نوح با كتاب و شریعتى مبعوث شد و هر پیغمبریكه پس از نوح آمد، كتاب و شریعت و طریقه او را اخذ كرد، تا زمانیكه جناب ابراهیم علیه السلام آمد با صحف و فرمان ترك كتاب نوح. نه از راه كافر شدن بآن (بلكه اوضاع زمانش مقتضى ترویج كتاب نوح نبود، و ان هم بدستور خدایتعالى بود) سپس هر پیغمبرى كه بعد از ابراهیم علیه السلام آمد بشریعت و طریقه صحف او رفتار كرد، تا زمانیكه جناب موسى آمد و تورات و شریعت و طریقه خود را با فرمان ترك صحف آورد، و هر پیغمبریكه بعد از موسى (ع) آمد، بتورات و شریعت و طریقه او متمسك شد، تا زمانیكه جناب مسیح (ع) با انجیل و فرمان ترك شریعت و طریقه موسى آمد، سپس هر پیغمبریكه بعد از مسیح آمد شریعت و طریقه او را گرفت، تا زمانیكه محمد صلى الله علیه و آله آمد و قرآن و شریعت و طریقه خود را آورد، پس حلال او حلالست تا روز قیامت، و حرام او حرامست تا روز قیامت. و پیغمبران اولوالعزم اینها هستند.