آیه
وَالَّذِی جَآءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ
لَهُم مَّا یَشَآءُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ جَزَآءُ الْمُحْسِنِینَ
ترجمه
و کسی که سخن راست آورد و آن را تصدیق کرد، آنانند همان تقواپیشهگان.
هرچه بخواهند برای آنان نزد پروردگارشان فراهم است، این است پاداش نیکوکاران.
نکته ها
صدق و راستی دارای ابعادی است:
صدق در گفتار: «جاء بالصدق» (آیهی مورد بحث)
صدق در وعده: «انّه کان صادق الوعد»**مریم، 54.***
صدق در عهد: «صدقوا ما عاهدوا اللّه علیه»**احزاب، 23.***
صدق در عمل: «اولئک الّذین صدقوا»**بقره، 177.***
و کسی که در همهی مراحل، صداقت لازم را داشته باشد «صِدّیق» نامیده میشود.
پیام ها
1- مبلّغ دین، آن گاه مورد ستایش است که خود نیز به آن چه میگوید عمل کند. «جاء بالصّدق و صدّق به»
2- تبلیغ دین، مخصوص پیامبر نیست. «جاء بالصّدق... اولئک» (کلمهی «اولئک» آمده نه «هو»). چنانکه در جای دیگر میفرماید: «أدعوا الی اللّه علی بصیرة أنا و مَن اتّبعنی»**یوسف، 108 .*** من و هرکس از من تبعیت کند، با بینایی به سوی خدا میخوانم.
3- یکی از نشانههای متّقین، تبلیغ پیام الهی است. «جاء بالصدق... متّقون»
4- وسیلهی دریافت نعمتها در بهشت، اراده و خواست بهشتیان است. «لهم ما یشاؤن»
5 - الطاف الهی در بهشت محدودیّت ندارد. «لهم ما یشاؤن»
6- متّقین همان نیکوکاران هستند. «هم المتّقون - المحسنین»