این سوره هفتاد و پنج آیه دارد و در مکّه نازل شده است و همچون دیگر سورههای مکی، بیشتر مطالب آن در مورد خدا و قیامت است.
«زُمَر» به معنای گروه و جماعت است و نامگذاری این سوره بدین کلمه، از آن جهت است که دوزخیان و بهشتیان به صورت گروه گروه وارد دوزخ یا بهشت میشوند، چنانکه در آیات 71 و 73 به این مطلب اشاره شده است.
توحید در خالقیّت، ربوبیّت و عبادت و خصوصاً اخلاص در عبادت و بندگی، بیش از همه در این سوره مورد توجّه و تأکید قرار گرفته است.
حضور مردم در دادگاه قیامت و داوری خداوند بر اساس پرونده اعمال و گواهی شاهدان و سوق دادن گنهکاران به دوزخ و پاکان به بهشت، از مطالبی است که به تفصیل در این سوره آمده است.