در برابر این سؤال که چرا دانشگاهها، در طیّ مدت پس از انقلاب، سیر قهقرایی داشته و نتواستهاند رسالت خود را ایفا کنند؟
پاسخ ما این است که پس از انقلاب، کشور درگیر مسائل حادّ داخلی و
﴿ صفحه 151﴾
خارجی بود و اولویتها اقتضا میکرد که نیروها بسیج شوند تا آن مسائل حل شود. فتنه های داخلی در کردستان و ترکمنستان و بعضی از مناطق دیگر ایجاب میکرد که نیروها برای جلوگیری از این فتنه ها بسیج شوند. پس از آن جنگ تحمیلی چند ساله تمام قوای مادّی و معنوی ملّت را، خواه ناخواه، به خود اختصاص داد. بعضی تصوّر میکنند که تنها راه اصلاح مفاسد فرهنگی بهبود وضع اقتصادی است. اما این تنها راه نیست و نباید در تأثیر آن مبالغه کرد، گر چه این مسأله میتواند کمک بسیار خوبی در حلّ این مشکل باشد. مسائل و مشکلات اقتصادی برای همه وجود دارد، ما نیز مستثنی نیستیم ولی، با روحیه فداکاری و ایثارگری که ما در طول انقلاب تجربه کرده و آموخته ایم، به نظر میرسد که باز هم بتوان با مشکلات اقتصادی مقابله کرد و بیشتر به مسائل فرهنگی پرداخت، بخصوص قشر تحصیل کرده که این وظیفه بر دوش آنان سنگینتر است.