تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر سوره سجده
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره 32. سجده آیه 20،19

آیه
أَمَّا الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَی‏ نُزُلاً بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
وَأَمَّا الَّذِینَ فَسَقُواْ فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ کُلَّمَآ أَرَادُواْ أَن یَخْرُجُواْ مِنْهَآ أُعِیدُواْ فِیهَا وَقِیلَ لَهُمْ ذُوقُواْ عَذَابَ النَّارِ الَّذِی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ
ترجمه
امّا کسانی که ایمان آورده و کارهای نیکو انجام داده‏اند، پس برای پذیرایی از آنها جایگاهی از باغ‏ها(ی بهشت فراهم) است، به خاطر آنچه انجام می‏دادند.
و امّا کسانی که (از مدار ایمان خارج و) فاسق شدند، پس جایگاهشان آتش است، هر گاه اراده کنند که از آن بیرون آیند، در آن باز گردانده می‏شوند و به آنان گفته می‏شود: بچشید عذاب آتشی را که همواره تکذیبش می‏کردید.
نکته ها
در آیه 18 به طور سربسته فرمود: آیا مؤمن و فاسق یکسانند؟ در این آیات به تفصیل سرنوشت هر دو گروه را بیان می‏کند.
پیام ها
1- ایمان از عمل جدا نیست. «آمنوا و عملوا...»
2- مؤمن باید تمام کارهایش پسندیده باشد. «الصالحات»
3- باغ‏های بهشتی، برای پذیرایی از مؤمنان است. «نُزُلاً»
4- فاسقِ منکر قیامت همیشه در دوزخ خواهد ماند. «کلّما ارادوا... اُعیدوا»
5 - شکنجه‏ی جسمی دوزخیان، با تحقیر روحی آنان همراه است. «اُعیدوا فیها و قیل لهم ذوقوا»