آیه
تَتَجَافَی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ
ترجمه
(مؤمنان، به هنگام شب،) پهلوهایشان از بسترها دور میماند (و) پروردگارشان را از روی بیم و امید میخوانند، و از آنچه به آنان روزی دادهایم انفاق میکنند.
پیام ها
1- سحر خیزی و دل کندن از رختخواب، یکی دیگر از نشانههای مؤمنان است. «تتجافی جنوبهم...»
2- عبادتهایی که با نوعی ریاضت و خفا همراه باشد ارزش بیشتری دارد. «تتجافی»
3- مؤمن، نه مأیوس است، نه مغرور، هم بیم دارد، هم امید. «یدعون ربّهم خوفاً و طمعاً»
4- تواضع، سحرخیزی و انفاق، خصلت دایمی مؤمنان است. «لایستکبرون - یدعون - ینفقون» (همه با صیغهی مضارع آمده است.)
5 - رابطهی شبانه با خداوند، باید با رسیدگی به محرومان همراه باشد. «یدعون - ینفقون»
6- مورد انفاق، تنها مال نیست، بلکه شامل علم و آبرو و دیگر سرمایههای انسان نیز میشود. «ممّا رزقناهم ینفقون»