آیه
الم
تَنزِیلُ الْکِتَابِ لَا رَیْبَ فِیهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِینَ
ترجمه
الف، لام، میم.
نازل کردن این کتاب که شکّی در آن نیست، از سوی پروردگارِ جهانیان است.
نکته ها
در مورد حروف مقطّعه، در آغاز سوره بقره به تفصیل سخن گفتیم؛ امّا طبق بعضی روایات، حروف مقطّعه از متشابهاتی است که علم آن مخصوص خدا و اولیای اوست.**تفاسیر مجمعالبیان و نورالثقلین.***
سؤال: با توجّه به شک و تردید و نسبت افترا و کذبی که مخالفان قرآن اظهار میداشتند و بعضی آیات نیز به آن اشاره میکند، چگونه این آیه میفرماید: «لا ریب فیه»؟
پاسخ: آیه میفرماید: در حقّانیّت قرآن و فرامین و معارف آن هیچ شک و شبههای راه ندارد، نه آنکه کسی در آن شک و تردید نکرده است. لذا در همان آیه 23 سورهی بقره میفرماید: «و ان کنتم فی ریب مما نزّلنا علی عبدنا فأتوا بسورة من مثله» هر گاه در شک هستید، سورهای مانند یکی از سورههای قرآن بیاورید. به قول نویسندهی تفسیر فی ظلالالقرآن: گل مصنوعی، گل طبیعی نمیشود، زیرا گل طبیعی به خودی خود گواه است که شکّی در طبیعی بودن آن نیست.
قرآن در اینکه از طرف خداوند است، بارها تأکید کرده، از جمله:
«تنزیل الکتاب... من ربّ العالمین»
«انّه لتنزیل ربّ العالمین»**شعراء، 192.***
«تنزیل العزیز الرّحیم»**یس، 5.***
«تنزیل الکتاب من اللّه العزیز الحکیم»**زمر، 1.***
«تنزیل الکتاب من اللّه العزیز العلیم»**غافر، 2.***
«تنزیل من الرّحمن الرّحیم»**فصّلت، 2.***
«تنزیل من حکیم حمید»**فصّلت، 42.***
«تنزیلاً ممّن خلق الارض والسّموات العُلی»**طه، 4.***
آری، کسی قرآن را نازل کرد که تمام هستی از اوست، بر همه چیز سلطه دارد، عزیز، رحیم، حکیم، علیم و حمید است.
پیام ها
1- قرآن در همان عصر نزول به صورت کتاب در آمده است. «تنزیل الکتاب»
2- در حقّانیّت قرآن شکی راه ندارد، زیرا از سوی پرودگار جهانیان است. «لاریب فیه من ربّ العالمین»
3- ربوبیّت خداوند، مقتضی فرستادن کتابی متقن و خللناپذیر است. «تنزیل... من ربّ العالمین»
4- کتاب تشریع، با نظام تکوین هماهنگ است. «تنزیل الکتاب... من ربّ العالمین»
5 - نزول کتاب برای رشد و کمال است، آن هم رشد و تربیت همهی هستی. «ربّ العالمین»
توضیحات