امام صادق(علیه السلام) در این روایت شریف، اولین صفت شیعیان را جود و بخشش و عدم امساک نسبت به سایر شیعیان ذکر میکنند. انسان همانگونه که به اهل و عیالش توجه میکند، باید نسبت به برادران ایمانی اش هم احساس مسؤولیت داشته باشد. در حقوق اِخوان، که در اصول کافی هم بابی به این نام وجود دارد، آمده است: اگر کسی غلامی دارد که امور منزلش را انجام میدهد و برادر ایمانی اش از داشتن غلام محروم است، او به عنوان حق اخوت موظف است غلام خودش را بفرستد تا کارهای برادر ایمانی خود را هم انجام دهد. در جایی که حتی فرستادن غلام ـ که آن زمان داشتن غلام بسیار مرسوم بود ـ به خانه برادر دینی برای انجام کارهای او از وظایف مؤمنانی که از این نعمت برخوردارند ذکر شده است، مسلّماً برطرف کردن نیاز برادر ایمانی و یا رفتن به ملاقات او هنگام بیماری و یا مراجعت از سفر و ... از ابتدایی ترین وظایف شیعیان به شمار میآید. البته رعایت این گونه دستورات اخلاقی اهل بیت(علیهم السلام) بسیار مشکل است. مثلاً فرض کنید شما در خانه خود کتابهایی دارید که نیاز چندانی به آنها ندارید و از آن طرف، دوست شما گرفتار مشکل بزرگی شده است که احتیاج مبرم به مقداری پول دارد، این که شما بروید و آن کتابها را بفروشید تا نیاز دوست خود را برطرف سازید، کار آسانی نیست.
﴿ صفحه 138﴾