آیه
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَی الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ من رَّبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ مُرِیبٍ
ترجمه
و البتّه ما به موسی کتاب (آسمانی تورات) دادیم، پس در آن اختلاف شد و اگر نبود سنّت سابقِ پروردگارت (در مورد مهلت دادن به مردم)، قطعاً میانشان داوری شده بود (و هر اختلاف کنندهای به کیفر خود رسیده بود)، و البتّه آنان دربارهی قرآن نیز در شکی همراه با سوء ظن هستند.
پیام ها
1- آشنایی با تاریخ انبیا، مایهی دلداری پیامبر و مسلمانان است. «و لقد آتینا...»
2- تورات، مورد اختلاف و تحریف قرار گرفته است. «و لقد آتینا موسی الکتاب فاختلف فیه»
3- مهلت دادن به گنهکاران، از شئون ربوبیّت است تا شاید مردم توبه کنند و به رشد برسند. «سبقت من ربّک»
4- سنّت خداوند، مهلت دادن به گناهکاران است و اگر چنین نبود پروندهی عمر هر کس با اولین انحراف بسته میشد. «لو لا کلمة... لقضی بینهم»
5 - شک باید مقدّمهی تحقیق و سؤال و رسیدن به یقین باشد، نه وسیلهی بهانهجویی و سوء ظن. «لفی شک منه مریب»