آیه
ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ
ترجمه
آنگاه این کتاب (قرآن) را به گروهی از بندگانمان که (آنان را) برگزیدیم به میراث دادیم، پس برخی از بندگان ما (در عمل به کتاب) بر خود ستمکارند و بعضی میانهرو و برخی با اذن الهی نسبت به کارهای خیر سبقت گیرند، که این همان فضل بزرگ الهی است.
نکته ها
در مورد این آیهی شریفه، آن چه را از میان اقوال متعدّد انتخاب کردم و با روایات نیز سازگار است، این است که خداوند میفرماید: قرآن را به برگزیدگان از بندگانم پس از پیامبر، که همان امامان معصومعلیهم السلام از ذرّیهی حضرت فاطمهعلیها السلام باشند به میراث دادیم و دلیل آن که علوم قرآن را به برگزیدگان دادیم این است که بعضی از بندگان، ظالم و برخی میانهرو و بعضی که به گفتهی روایات، اهل بیت پیامبرند در همهی کارهای خیر سبقت میگیرند و تنها این گروه سوّم برگزیدهاند، نه همه.
در روایات متعدّد میخوانیم که ائمّه معصومینعلیهم السلام فرمودهاند: «بندگان برگزیدهی خدا که وارث کتابند، ما اهل بیت رسول اللّهصلی الله علیه وآله هستیم».** تفسیر نورالثقلین.***
پیام ها
1- قرآن، به تنهایی کافی نیست، حامی و مجری لازم دارد. «اورثنا الکتاب»
2- کسی حقّ انتخاب و اعطای مسئولیّتهای دینی را دارد که به حال بندگانش آگاهی عمیق داشته باشد. «انّ اللّه بعباده لخبیر بصیر - ثمّ اورثنا الکتاب الّذین اصطفینا»
3- دلیل محروم شدن از انوار قرآن، خود ما هستیم. «منهم ظالم - و منهم مقتصد»
4- شرط دریافت میراث قرآن، سبقت در همهی کارهای خیر است نه انجام بعضی. «بالخیرات»
5 - انتخاب خداوند، حکیمانه است. کسانی وارث علوم قرآنند که در خیرات سبقت گیرند. «سابق بالخیرات»
6- ظلم، از سوی خود انسان است، «ظالم لنفسه» ولی توفیق سبقت در خوبیها، به اذن خداست. «سابق بالخیرات باذن اللّه »
7- میراثبردن از قرآن، فضل بزرگ الهی است. «ذلک هوالفضل الکبیر»