نعمتهای خدا هیچگاه بی قید و شرط نیست، در کنار هر نعمتی مسئولیتی قرار دارد و شرطی نهفته است .
در روایتی از امام صادق (علیه السلام ) می خوانیم که منظور از ((اوف بعهدکم )) این است که من به عهد خودم وفا خواهم کرد و شما را به بهشت خواهم برد.**نور الثقلین ج اول صفحه 72.***
و اگر در قسمتی از این حدیث ایمان به ولایت علی (علیه السلام ) بخشی از این پیمان ذکر شده جای تعجب نیست، زیرا یکی از مواد پیمان بنی اسرائیل قبول رسالت پیامبران الهی و تقویت آنها بود، و می دانیم قبول جانشینان آنها نیز دنباله همان مساءله رهبری و ولایت است که در هر زمان متناسب با آن عصر باید تحقق یابد،
@@تفسیر نمونه، جلد1، صفحه : 204@@@
در زمان موسی عهده دار این منصب او بود و در عصر پیامبر، پیامبر و در زمانهای بعد علی (علیه السلام ).
ضمنا جمله ((ایای فارهبون )) (تنها از مجازات من بترسید) تاءکیدی است بر این مطلب که در راه وفای به عهدهای الهی و اطاعت فرمانش از هیچ چیز و هیچکس نباید ترس و وحشت داشت، این انحصار را از کلمه ((ایای )) که مقدم بر جمله ((فارهبون )) است استفاده می کنیم .