در حدیثی آمده است که ((معاویه )) نامه ای به ((مروان )) (والی مدینه ) نوشت تا از مردم برای فرزندش ((یزید)) بیعت بگیرد، ((عبدالرحمن )) فرزند ((ابوبکر)) در مجلس حاضر بود، گفت : معاویه می خواهد این کار را همانند ((هرقل )) و ((کسری )) (پادشاهان روم و ایران ) انجام دهد که پدران فرزندان خود را (هر چند نااهل و آلوده بودند) بجانشینی خود برمی گزیدند.
مروان از روی منبر فریاد زد خاموش باش، تو همان کسی هستی که این آیه در حق تو آمده است : والذی قال لوالدیه اف لکما.
((عایشه )) حضور داشت رو به او کرد و گفت : دروغ می گوئی، من می دانم این آیه در حق چه کسی نازل شده است ؟ اگر می خواهی تا نام و نسبش را بگویم، ولی رسول خدا پدر تو را لعنت کرده در حالی که در پشت پدر بودی بنابراین تو نتیجه لعنت رسول خدائی )).**ابوالفتوح رازی جلد 10 صفحه 159-همین روایت را قرطبی با تفاوت مختصری نقل کرده است (جلد 9 صفحه 6017)***
@@تفسیر نمونه جلد 21 صفحه 342@@@
آری گناه ((عبدالرحمن )) این بود که از یکسو به امیرمؤمنان علی (علیه السلام ) عشق می ورزید کاری که برای بنی امیه بسیار ناخوشایند بود.
و از سوی دیگر با موروثی شدن خلافت، و تبدیل آن به سلطنت، شدیدا مخالف بود، و بیعت گرفتن برای یزید را نوعی حرکت کسروی و هرقلی می دانست .
لذا از طرف دشمنان قسم خورده اسلام، یعنی آل امیه، مورد حمله واقع شد، و آیات قرآن مجید را در مورد او تحریف کردند
و چه پاسخ مناسبی عایشه به مروان داد که خداوند پدر تو را لعنت کرد در حالی که تو در پشت او بودی (اشاره به آیه 60 سوره اسراء و الشجرة الملعونة فی القرآن ).**برای تفسیر این آیه به جلد 12 تفسیر نمونه صفحه 171 مراجعه شود-ضمنا باید توجه داشت که (مروان بن حکم) فرزند (ابی العاص) و او هم فرزند (امیه) است***
@@تفسیر نمونه جلد 21 صفحه 343@@@