نامگذاری این سوره به این نام به خاطر آیه 38 است که مسلمانان را دعوت به مشورت در امور می کند، اما از این که بگذریم این سوره ضمن داشتن محتوای عمومی سوره های مکی، یعنی بحث از مبداء و معاد و قرآن و نبوت، بحثهای مختلفی دارد که به طور خلاصه چنین است:
بخش اول: که مهمترین بخش این سوره را تشکیل می دهد بحث پیرامون وحی و ارتباط خداوند با پیامبران از این طریق مرموز است، که می توان گفت بر تمام سوره سایه افکنده، با آن آغاز می شود، و با آن پایان می یابد، و در لابلای سوره نیز از آن سخن به میان آمده، و به تناسب آن، بحثهائی پیرامون قرآن و نبوت پیامبر اسلام (صلی اللّه علیه و آله و سلّم ) و آغاز شروع رسالت از زمان نوح (علیه السلام ) مطرح شده.
بخش دوم: اشاراتی است پر معنی به دلائل توحید، و آیات خداوند در آفاق و انفس که بحث وحی را تکمیل می کند،و همچنین بحثهائی از توحید ربوبیت.
بخش سوم: اشاراتی به مسأله معاد و سرنوشت کفار در قیامت دارد این بخش نسبت به بخشهای دیگر در این سوره کم است.
بخش چهارم: یک سلسله مباحث اخلاقی است که با ظرافت مخصوصی بیان شده، گاه به ملکات برجسته ای همچون استقامت و توبه و عفو و گذشت و شکیبائی و فرونشاندن آتش خشم یا تعبیرات لطیفی دعوت می کند.
و گاه از ملکات رذیله ای همچون طغیان به هنگام رو آوردن نعمتهای الهی، و لجاجت، و دنیا پرستی، و جزع و فزع به هنگام بروز مشکلات، با عبارات زنده ای نهی می کند.
@@تفسیر نمونه، جلد: 20، صفحه: 344@@@
و در نهایت مجموعه ای است کامل و داروئی است شفا بخش برای رهروان راه حق.