در آیات فوق خواندیم که مشرکان خدا را به حق نشناختند که اگر می شناختند راه شرک نمی پوئیدند، مفهوم این سخن آن است که مؤمنان موحد او را به حق شناخته اند .
اکنون این سؤال پیش می آید که این سخن با حدیث معروف پیامبر (صلی اللّه علیه و آله و سلّم ) که می فرماید ما عرفناک حق معرفتک، و ما عبدناک حق عبادتک : ((ما تو را چنانکه حق معرفتت می باشد نشناختیم، و ما تو را آن گونه که حق عبادت تو است پرستش نکردیم ))! چگونه سازگار است ؟
در پاسخ باید گفت : معرفت دارای مراحلی است یکی مرحله بالای معرفت است و آن پی بردن به کنه ذات خدا است، این امر برای هیچ کس ممکن نیست ،
@@تفسیر نمونه جلد 19 صفحه 533@@@
و جز ذات پاک او از کنه ذاتش با خبر نمی باشد، حدیث معروف نبوی اشاره به همین معنی است .
اما مراحلی است از این پائینتر که در استعداد انسانها است و آن مرحله شناخت اجمالی صفات، و شناخت تفصیلی افعال او است، این مرحله برای انسان ممکن است و دستور ((معرفة الله )) ناظر به همین مرحله است، آیه مورد بحث از همین مرحله سخن می گوید که مشرکان در آن لنگ و وامانده اند .
@@تفسیر نمونه جلد 19 صفحه 534@@@