آیه و ترجمه
وَ وَهَبْنَا لِدَاوُدَ سلَیْمَنَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ(30)
إِذْ عُرِض عَلَیْهِ بِالْعَشیِّ الصفِنَت الجِْیَادُ(31)
فَقَالَ إِنی أَحْبَبْت حُب الخَْیرِ عَن ذِکْرِ رَبی حَتی تَوَارَت بِالحِْجَابِ(32)
رُدُّوهَا عَلیَّ فَطفِقَ مَسحَا بِالسوقِ وَ الاَعْنَاقِ(33)
ترجمه :
30 - ما سلیمان را به داود بخشیدیم، چه بنده خوبی ؟ چرا که همواره به سوی خدا بازگشت می کرد (و به یاد او بود) .
31 - به خاطر بیاور هنگامی را که عصرگاهان اسبان چابک تندرو را بر او عرضه داشتند .
32 - گفت من این اسبان را به خاطر پروردگارم دوست دارم (من می خواهم از آنها در جهاد استفاده کنم او همچنان به آنها نگاه می کرد) تا از دیدگانش پنهان شدند .
33 - (آنها آنقدر جالب بودند که گفت ) بار دیگر آنها را بازگردانید و دست به ساقها و گردنهای آنها کشید (و آنها را نوازش داد) .
تفسیر: