آیه و ترجمه
قَالُوا سوَاءٌ عَلَیْنَا أَ وَعَظت أَمْ لَمْ تَکُن مِّنَ الْوَعِظِینَ(136)
إِنْ هَذَا إِلا خُلُقُ الاَوَّلِینَ(137)
وَ مَا نحْنُ بِمُعَذَّبِینَ(138)
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَهُمْ إِنَّ فی ذَلِک لاَیَةً وَ مَا کانَ أَکْثرُهُم مُّؤْمِنِینَ(139)
وَ إِنَّ رَبَّک لهَُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ(140)
ترجمه:
136 - آنها (قوم عاد) گفتند: برای ما تفاوت نمی کند چه ما را اندرز بدهی یا ندهی (بیهوده خود را خسته مکن)!
137 - این همان روش و اخلاق پیشینیان است.
138 - و ما هرگز مجازات نخواهیم شد.
139 - آنها هود را تکذیب کردند، ما هم نابودشان کردیم و در این آیت و نشانه ای است (برای آگاهان) ولی اکثر آنها مؤمن نبودند.
140 - و پروردگار تو عزیز و رحیم است. تفسیر: