ظاهر آیات فوق نشان می دهد که مریم به خاطر مصلحتی مامور به سکوت بود و بفرمان خدا از سخن گفتن در این مدت خاص خودداری می کرد تا نوزادش عیسی، لب به سخن بگشاید و از پاکی او دفاع کند که این از هر جهت مؤثرتر و گیراتر بود.
اما از تعبیر آیه چنین بر می آید که نذر سکوت برای آن قوم و جمعیت، کار شناخته شده ای بود، به همین دلیل این کار را بر او ایراد نگرفتند.
ولی این نوع روزه در شرع اسلام، مشروع نیست .
@@تفسیر نمونه جلد 13 صفحه 46@@@
از امام علی بن الحسین (علیهماالسلام ) در حدیثی چنین نقل شده : صوم السکوت حرام : ((روزه سکوت حرام است ))**وسائل الشیعه جلد 7 صفحه 390*** و این به خاطر تفاوت شرائط در آن زمان با زمان ظهور اسلام است .
ولی البته یکی از آداب صوم کامل در اسلام آنست که انسان به هنگام روزه گرفتن زبان خود را از آلودگی به گناه و مکروهات حفظ کند، و همچنین چشم خود را از هر گونه آلودگی برگیرد، چنانکه در حدیثی از امام صادق ( علیه السلام ) می خوانیم ان الصوم لیس من الطعام و الشراب وحده، ان مریم قالت انی نذرت للرحمن صوما، ای صمتا، فاحفظوا السنتکم و غضوا ابصارکم و لا تحاسدوا و لا تنازعوا: ((روزه تنها از خوردنی و نوشیدنی نیست، مریم گفت : من برای خداوند رحمان روزه ای نذر کرده ام یعنی سکوت را، بنابراین (هنگامی که روزه هستید ) زبان خود را حفظ کنید، دیدگان خود را از آنچه گناه است بربندید، نسبت به یکدیگر حسد نداشته باشید، و نزاع نکنید)).**من لایحضره الفقیه طبق نقل تفسیر نورالثقلین جلد 3 صفحه 332***