آیه و ترجمه
قُل لَّوْ کانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِّکلِمَتِ رَبی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ کلِمَت رَبی وَ لَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً(109)
قـُلْ إِنَّمـَا أَنـَا بـَشـرٌ مِّثـْلُکـمْ یـُوحـَی إِلیَّ أَنَّمـَا إِلَهـُکُمْ إِلَهٌ وَحِدٌ فَمَن کانَ یَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صلِحاً وَ لا یُشرِک بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدَا(110)
ترجمه :
109 - بـگـو اگـر دریاها برای (نوشتن ) کلمات پروردگارم مرکب شوند، دریاها پایان می گیرند پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان یابد، هر چند همانند آن (دریاها) را به آن اضافه کنیم !
@@تفسیر نمونه جلد 12 صفحه 571 @@@
110 - بگو من فقط بشری هستم همچون شما (امتیازم این است که ) به من وحی می شود که مـعـبـود شـمـا تـنـهـا یـکـی اسـت، پـس هـر کـس امـیـد لقـای پـروردگـارش را دارد بـایـد عمل صالح انجام دهد، و کسی را در عبادت پروردگارش شریک نکند.