پس از اشاره به نزول انجیل در آیات گذشته، در این آیه می فرماید: ما به اهل انجیل دستور دادیم که به آنچه خدا در آن نازل کرده است، داوری کنند.
(و لیحکم اهل الانجیل بما انزل الله فیه).
شک نیست که منظور از جمله بالا این نیست که قرآن به پیروان مسیح (علیه السلام) دستور می دهد که هم اکنون باید به احکام انجیل عمل کنند، زیرا این سخن با سایر آیات قرآن و با اصل وجود قرآن که اعلام آئین جدید و نسخ آئین قدیم می کند، سازگار نیست بلکه منظور این است، که ما پس از نزول انجیل بر عیسی (علیه السلام) به پیروان او دستور دادیم که به آن عمل کنند و طبق آن داوری
@@تفسیر نمونه جلد 4 صفحه 399@@@
نمایند.**در حقیقت همانطور که بسیاری از مفسران گفته اند در اینجا جمله (قلنا) در تقدیر است و مفهوم آیه چنین می شود و قلنا لیحکم اهل الانجیل...***
و در پایان آیه، بار دیگر تاکید می کند: کسانی که بر طبق حکم خدا داوری نکنند فاسقند.
(و من لم یحکم بما انزل الله فاولئک هم الفاسقون).
قابل توجه اینکه در آیات اخیر، در یک مورد به چنین افراد اطلاق کافر و در مورد دیگر ظالم و در اینجا فاسق، شده است، ممکن است این تفاوت تعبیر به خاطر آن باشد که هر حکم دارای سه جنبه است، از یک سو به قانونگزار (خداوند) منتهی می شود، از سوی دیگر به مجریان قانون (شخص حاکم و قاضی) و از سوی سوم به کسی که این حکم در حق او اجرا می گردد (شخص محکوم).
گویا هر یک از تعبیرات سه گانه فوق، اشاره به یکی از این سه جنبه است، زیرا کسی که بر خلاف حکم خداوند داوری می کند، از یک طرف، قانون الهی را زیر پا گذاشته و کفر ورزیده و از طرف دیگر به انسان بی گناهی، ستم و ظلم کرده، و از طرف سوم از مرز وظیفه و مسئولیت خود خارج شده و فاسق گردیده است (زیرا همانطور که در سابق گفتیم فسق به معنی بیرون رفتن از مرز بندگی و وظیفه است).
@@تفسیر نمونه جلد 4 صفحه 400@@@