اگر کمبودها از طریق مالیاتهای اسلامی و خمس و زکات تأمین شود و افراد جامعه به یک نوع رفاه نسبی دست یابند، دلها نسبت به هم مهربان میشود، نیروها متمرکز میگردند و همه پشتیبان یکدیگر خواهد بود. چنین جامعهای دارای صلابت و اقتدار خواهد بود و در مقابل هر وعده و وعید و یا هر تهدید و تطمیعی بیمه میشود. بخصوص که در پرداخت خمس و زکات قصد قربت در کار است و هیچ گونه تحقیر و منتی روانیست و این پرداخت از طریق عالمترین و با تقواترین و پارساترین فردی که جانشین امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) و مرجع تقلید امت اسلامی است، صورت میگیرد.
آری، جبران کمبودها از طرف پرداخت کنندگان مخلص و اجرای این کار الهی از طریق مراجع دینی محبوب و متقی، سبب آرامش و دلگرمی و اتصال به علمای ربانی خواهد شد که این امر خود وسیلهی اقتدار و عزت ملی و اسلامی است.
البته ممکن است مؤسسات خیریه یا افراد نیکوکار از طریق صندوقها و بانکها کمک هایی به محرومان اختصاص دهند، اما مگر تنها هدف اسلام، علاوه بر رسیدگی به فقرا آثار و اسرار زیادی نهفته است، از جمله اینکه:
اولاً کمک کنندگان صد در صد نیت خالص داشته باشند و هیچ گونه ریا، خودنمائی، شهرت طلبی در آنها وجود نداشته باشد و انتظار مدح و ستایش و جبران از کسی نداشته باشند.
ثانیاً: مالی که میپردازند از جنس مرغوب و عالی و حلال و بی منت باشد.
ثالثاً: نحوه پرداخت آگاهانه، عاشقانه، آزادانه باشد. واسطه پرداخت باید مرجع تقلید باشد که در عمرش گناهی برای او سراغ نداشته باشیم.
این شرایط در تربیت افراد مؤثر است و اتصال آنان را به عالم ربانی که مرزبان مکتب اسلام است، روشن میکند و سبب یک اقتدار معنوی میشود زیرا هم سروکار پرداخت کنندگان و هم سروکار گیرندگان با علمای ربانی خواهد بود.