• مقدمه مؤلف:
• مناجات
• (1)
• رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم:
• (1)
• (2)
• حضرت علی علیه السلام
• (1)
• (2)
• (3)
• (4)
• حضرت زهرا علیها السلام
• حضرت خدیجه علیها السلام
• الحمدالله! الهی شکر، من کی ناشکر بودم؟ خدا می‏فرماید: ما برای این به تو ناشکر می‏گوئیم که ما، در دنیا بندگانی داشتیم که بعضی از نعمت‏ها بوسیله آن‏ها به تو می‏رسید ولی تو از آن‏ها تشکر نمی‏کردی. عجب! من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق (28) خدا داده است ولی می‏گوید: از
• رایحة ابنتی فاطمه علیها السلام. (32) پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم اشرف خلق است چیزی از او دلبری نمی‏کند. ببینید چیست که پیغمبر مشتاق آن است؟ می‏گوید: سلمان! گاهی مشتاق عطر بهشت می‏شدم خودم را چطور دلداری می دادم؟ می‏گوید: می‏رفتم عطر دخترم فاطمه را استشمام
• حضرت امام حسن علیه السلام
• امام حسین و یاران علیهم السلام
• حضرت زینب کبری علیها السلام‏
• اربعین
• امام سجاد علیه السلام
• امام موسی بن جعفر علیه السلام
• امام حسن عسگری علیه السلام
• امام زمان علیه السلام
• حضرت فاطمه معصومه علیها السلام:
• شهید

(2)

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم این قدر مهربان بود که صدای کنیزی را شنید که گریه می‏کند، طاقت نیاورد.
یکی از علمای سنی می‏نویسد: همین طور که بچه‏ها در منازل، گریه می‏کنند و صدا از داخل خانه‏ها به معابر و کوچه‏ها می‏رسد همین طور، حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در مسیری حرکت می‏کرد متوجه شد که ابی عبدالله علیه السلام در سنین کودکی گریه می‏کند، صدایش به گوش پیغمبر رسید، حضرت طاقت نیاورد و برگشت، دخترش را صدا کرد و یک عبارت خیلی زیبایی فرمود؛که این عبارت مرا دگرگون کرده است. فرمود: دخترم! (ألم تعلمی ان بکاءه یؤذینی) (4) مگر نمی‏دانی من از گریه حسین رنج می‏برم؟ یک نکته از عملکرد اهل بیت علیهم السلام به نظر قاصرم رسیده و یک چیزی فهمیدم و آن، این که پیغمبر را صدا کردن یکی از این دو خاصیت و خصوصیت را دارد، یا درد دوا می‏کند، یا به آدم یک شرح صدری می‏دهد، آدم تسکین پیدا می‏کند. عملکرد اهل بیت علیهم السلام این است که در تمام شدائد پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را صدا می‏کردند، عمه امام زمان آمد، در کنار آن بدن نازنین قرار گرفت. آقا! می‏گویم شاید از فشار بوده من که نمی‏توانم بگویم؛مگر شوخی است که آدم، برادر خودش را این طور ببیند. این است که یک دفعه دیدند عالمه غیر معلمه، زینب کبری علیها سلام به طرف مدینه برگشت و فرمود: یا رسول الله! این همان حسین است که طاقت گریه‏اش را نداشتی.