چون از عمل ستون سیّم فارغ شدی برو به دکه باب امیرالمؤمنین علیه السلام و آن صفّهای است که متّصل است به دری که از مسجد بسوی خانه امیرالمؤمنین علیه السلاممفتوح میشده پس چهار رکعت نماز کن به حمد و هر سوره که خواستی از قرآن و چون فارغ شدی تسبیح کن پس بگو اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ
خدایا درود فرست بر محمد
وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْضِ حاجَتی یا اَللَّهُ یا مَنْ لا یَخیبُ سآئِلُهُ وَلا یَنْفَدُ
و آل محمد و حاجتم را برآور ای خدا ای که ناامید نشود درخواست کنندهاش و تمام نشود
نائِلُهُ یا قاضِیَ الْحاجاتِ یا مُجیبَ الدَّعَواتِ یا رَبَّ الْأَرَضینَ
عطایش ای برآرنده حاجات ای اجابت کننده دعاها ای پروردگار زمینها
وَالسَّمواتِ یا کاشِفَ الْکُرُباتِ یا واسِعَ الْعَطِیّاتِ یا دافِعَ النَّقِماتِ
و آسمانها ای برطرفکننده گرفتاریها ای که عطاهایت وسیع است ای دفعکننده بلاها
یا مُبَدِّلَ السَّیِّئاتِ حَسَناتٍ عُدْ عَلَیَّ بِطَوْلِکَ وَفَضْلِکَ وَاِحْسانِکَ
ای تبدیل کننده بدیها به خوبیها بازگرد بر من به نعمت و فضل و احسان خودت
وَاسْتَجِبْ دُعآئی فیما سَئَلْتُکَ وَطَلَبْتُ مِنْکَ بِحَقِّ نَبِیِّکَ وَوَصِیِّکَ
و مستجاب کن دعایم را در آنچه از تو درخواست کنم و از تو میخواهم به حق پیامبرت و وصیت
وَاَوْلِیآئِکَ الصَّالِحینَ صفت نماز دیگر در این مقام و آن دو رکعت است همین
و دوستان شایستهات
که فارغ شدی و تسبیح کردی پس بگو: اَللّهُمَّ اِنّی حَلَلْتُ بِساحَتِکَ لِعِلْمی
خدایا من فرود آمدم به آستانت چون علم دارم
بِوَحْدانِیَّتِکَ وَصَمَدانِیَّتِکَ وَاَ نَّهُ لا قادِرَ عَلی قَضاءِ حاجَتی غَیْرُکَ
به یگانگی و بینیازی تو و اینکه کسی جز تو قادر به برآوردن حاجتم نیست
وَقَدْ عَلِمْتُ یا رَبِّ اَ نَّهُ کُلَّما شاهَدْتُ نِعْمَتَکَ عَلَیَّ اشْتَدَّتْ فاقَتی
و به خوبی دانستهام ای پروردگار من که هراندازه نعمتت را در خود دریابم نیاز و احتیاجم به تو بیشتر میگردد
اِلَیْکَ وَقَدْ طَرَقَنی یا رَبِّ مِنْ مُهِمِّ اَمْری ما قَدْ عَرَفْتَهُ لِأَنَّکَ عالِمٌ
و اکنون ای پروردگارا بر من فرود آمده پیشآمد مهمی که تو خود میدانی زیرا تو دانایی هستی
غَیْرُ مُعَلَّمٍ وَاَسْئَلُکَ بِالْأِسْمِ الَّذی وَضَعْتَهُ عَلَی السَّمواتِ فَانْشَقَّتْ
بدون معلم و از تو خواهم بدان اسمی که نهادی آنرا بر آسمانها و آنها از هم جدا شد
وَعَلَی الْأَرْضَینَ فَانْبَسَطَتْ وَعَلَی النُّجُومِ فَانْتَشَرَتْ وَعَلَی الْجِبالِ
و بر زمینها و آنها پهن شد و بر ستارگان و آنها پراکنده گشت و بر کوهها
فَاسْتَقَرَّتْ وَاَسْئَلُکَ بِالْأِسْمِ الَّذی جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ وَعِنْدَ عَلِیٍ
و آنها پابرجا شدند و از تو خواهم بدان نامی که به ودیعت نهادی آنرا نزد محمد و نزد علی
وَعِنْدَ الْحَسَنِ وَعِنْدَ الْحُسَیْنِ وَعِنْدَ الْأَئِمَّةَ کُلِّهِمْ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ
و نزد حسن و نزد حسین و نزد همگی امامان - که درودهای تو بر همگی ایشان باد - (از تو خواهم)
اَجْمَعینَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَقْضِیَ لی یا رَبِ
که درود فرستی بر محمد و آل محمد و برآوری پروردگارا
حاجَتی وَتُیَسِّرَ عَسیرَها وَتَکْفِیَنی مُهِمَّها وَتَفْتَحَ لی قُفْلَها فَاِنْ
حاجتم را و آسان گردانی دشواریش را و کفایت کنی مهم آنرا و باز کنی قفل آنرا
فَعَلْتَ ذلِکَ فَلَکَ الْحَمْدُ وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَکَ الْحَمْدُ غَیْرُ جائِرٍ فی
پس اگر چنین کردی ستایش تو را است و اگر هم نکردی (بازهم) ستایش تو را است که ستم نکردهای
حُکْمِکَ وَلا حآئِفٍ فی عَدْلِکَ پسمیگذاری طرف راست رو را بر زمین و میگوئی
در حکم خود و نه خلافی انجام دادهای در عدالتت
اَللّهُمَّ اِنَّ یُونُسَ بْنَ مَتّیعلیه السلام عَبْدَکَ وَنَبِیَّکَ دَعاکَ فی بَطْنِ الْحُوتِ
خدایا همانا یونس بن متی بنده تو و پیامبرت بود که تو را در شکم ماهی خواند و تو
فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَاَ نَا اَدْعُوکَ فَاسْتَجِبْ لی بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و دعا
اجابتش کردی و من نیز تو را میخوانم پس اجابتم کن به حق محمد و آل محمد
کن به آنچه میخواهی پس طرف چپ را بگذار و بگو: اَللّهُمَّ اِنَّکَ اَمَرْتَ بِالدُّعآءِ
خدایا تو دستور دادی به دعا کردن
وَتَکَفَّلْتَ بِالْأِجابَةِ وَاَ نَا اَدْعُوکَ کَما اَمَرْتَنی فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ
و اجابتش را به عهده گرفتی و من میخوانمت چنانچه دستور دادی پس درود فرست بر محمد و آل
مُحَمَّدٍ وَاسْتَجِبْ لی کَما وَعَدْتَنی یا کَریمُ پس پیشانی را بر زمین گذار و بگو
محمد و اجابت کن دعایم را چنانچه وعدهام کردهای ای بزرگوار
یامُعِزَّ کُلِّ ذَلیلٍ وَیا مُذِلَّ کُلِّ عَزیزٍ تَعْلَمُ کُرْبَتی فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ
ای عزتبخش هر شخص خوار و ای خوارکننده هر عزتمند تو به خوبی گرفتاریم را میدانی پس درود فرست بر محمد
وَآلِهِ وَفَرِّجْ عَنّی یا کَریمُ
و آلش و بگشا از من (اندوهم را) ای بزرگوار
ذکر نمازی برای حاجت در محل مذکور
و آن چنان است که چهار رکعت نماز میگذاری و چون فارغ شدی و تسبیح گفتی پس بگو: اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ یا مَنْ لا تَراهُ الْعُیُونُ وَلاتُحیطُ بِهِ الظُّنُونُ
خدایا از تو درخواست کنم ای که نبینندش دیدگان و فرایش نگیرند گمانها
وَلایَصِفُهُ الواصِفُونَ وَلا تُغَیِّرُهُ الْحَوادِثُ وَلا تُفْنیهِ الدُّهُورُ تَعْلَمُ
و توصیفش نتوانند توصیفکنندگان و تغییرش ندهد پیشآمدها و از بینش نبرد روزگارها، تو میدانی
مَثاقیلَ الْجِبالِ وَمَکائیلَ الْبِحارِ وَوَرَقَ الْأَشْجارِ وَرَمْلَ الْقِفارِ وَما
سنگینی کوهها و پیمانه دریاها و برگ درختان و ریگهای ریگزارها و آنچه را
اَضآئَتْ بِهِ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَاَظْلَمَ عَلَیْهِ اللَّیْلُ وَوَضَحَ عَلَیْهِ النَّهارُ
خورشید و ماه بر آن بتابد و شب بر آن سایه افکند و روز
[وَ] لا تُواری مِنْکَ سَمآءٌ سَمآءً وَلا اَرْضٌ اَرْضاً وَلا جَبَلٌ ما فی اَصْلِهِ
بر آن پرتو افکند و نپوشاند از تو آسمانی آسمان دیگر را و نه زمینی زمین دیگر را و نه کوهی آنچه را در ریشه دارد
وَلا بَحْرٌ ما فی قَعْرِهِ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ
و نه دریایی آنچه را در قعر خود دارد از تو خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد و
تَجْعَلَ خَیْرَ اَمْری آخِرَهُ وَخَیْرَ اَعْمالی خَواتیمَها وَخَیْرَ اَیَّامی یَوْمَ
قرار دهی بهترین وضع کارم را در آخرش و بهترین کردارم را پایان آن و بهترین روزهایم را آن روزی که
اَلْقاکَ اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ اَللّهُمَّ مَنْ اَرادَنی بِسُوءٍ فَاَرِدْهُ وَمَنْ
تو را دیدار کنم که براستی تو به هر چیز توانایی خدایا هرکس بد مرا بخواهد تو بدش را بخواه و هرکه
کادَنی فَکِدْهُ وَمَنْ بَغانی بِهَلَکَةٍ فَاَهْلِکْهُ وَاکْفِنی ما اَهَمَّنی مِمَّنْ
نقشه برایم کشد تو دربارهاش چنان کن و هرکه آرزوی نابودی مرا دارد نابودش کن و کفایت کن آنچه به اندوهم انداخته
دَخَلَ هَمُّهُ عَلَیَّ اَللّهُمَّ اَدْخِلْنی فی دِرْعِکَ الْحَصینَةِ وَاسْتُرْنی
از کسی که اندوهش بر من افتاده خدایا درآور مرا در میان زره محکمت و بپوشانم به پوشش
بِسِتْرِکَ الْواقی یا مَنْ یَکْفی مِنْ کُلِّشَیْءٍ وَلا یَکْفی مِنْهُ شَیْءٌ اِکْفِنی
حفظکنندهات که کفایت کند از هرچیز و چیزی از او کفایت نکند
ما اَهَمَّنی مِنْ اَمْرِ الدُّنْیا وَالْأخِرَةِ وَصَدِّقْ قَوْلی وَفِعْلی یا شَفیقُ یا
کفایت کن آنچه مرا به اندوه انداخته از کار دنیا و آخرتم راست درآور گفتار و کردارم را ای مهرورز ای
رَفیقُ فَرِّجْ عَنِّی الْمَضیقَ وَلا تُحَمِّلْنی ما لا اُطیقُ اَللّهُمَّ احْرُسْنی
یار مهربان بگشا از من این گناه را و بارم مکن چیزی که تابش را ندارم خدایا نگهبانیم کن
بِعَیْنِکَ الَّتی لا تَنامُ وَارْحَمْنی بِقُدْرَتِکَ عَلَیَّ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ یا
به آن دیدهات که خواب ندارد و رحم کن به قدرتت بر من ای مهربانترین مهربانان ای
عَلِیُّ یا عَظیمُ اَنْتَ عالِمٌ بِحاجَتی وَعَلی قَضآئِها قَدیرٌ وَهِیَ لَدَیْکَ
والا ای بزرگ تو دانایی به حاجتم و تو توانایی به برآوردن آن و آن در نزد تو
یَسیرٌ وَاَ نَا اِلَیْکَ فَقیرٌ فَمُنَّ بِها عَلَیَّ یا کَریمُ اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ
آسان است و من هم نیازمند درگاه توام پس بوسیله آن بر من منت نه ای بزرگوار که براستی تو بر هرچیز توانایی
پس به سجده میروی و میگوئی: اِلهی قَدْ عَلِمْتَ حَوائِجی فَصَلِّ عَلی
خدایا تو میدانی حاجتم را پس درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْضِها وَقَدْ اَحْصَیْتَ ذُنُوبی فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ
محمد و آل محمد و آنها را برآور و تو گناهانم را برشمردهای پس درود فرست بر محمد
وَآلِهِ وَاغْفِرها یا کَریمُ پس بر زمین میگذاری طرف راست روی خود را و میگوئی
وآلش و گناهانم را بیامرز ای بزرگوار
اِنْ کُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَاَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ افْعَلْ بی ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَلا تَفْعَلْ
اگر من بد بندهای هستم پس تو خوب پروردگاری هستی انجام ده درباره من آنچه را تو شایسته آنی و مکن با من
بی ما اَ نَا اَهْلُهُ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ پس بر زمین میگذاری طرف چپ روی خود را
آنچه را من سزاوار آنم ای مهربانترین مهربانان
و می گوئی: اَللّهُمَّ اِنْ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ
خدایا اگر بزرگ است گناه از بندهات باید نیکو باشد گذشت از نزد تو
یا کَریمُ پس پیشانی را بر زمین میگذاری و میگوئی: اِرْحَمْ مَنْ اَسآءَ وَاقْتَرَفَ
ای بزرگوار رحم کن به کسی که بدی کرده ودست به جنایت زده
وَاسْتَکانَ وَاعْتَرَفَ مؤلّف گوید: که این دعا تا وَاغْفِرها یا کَریمُ همان
و به حال درماندگی افتاده و اعتراف دارد
دعائی است که در مزار قدیم در اعمال صحن مسجد سهله در مقام امام زین العابدینعلیه السلام نقل شده.
اعمال محراب امیرالمؤمنین علیه السلام پس نماز کن در مکانی که ضربت زدند در آنجا حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را دو رکعت بحمد و سوره و هرگاه که سلام دادی و تسبیح کردی پس بگو: یا مَنْ اَظْهَرَ الْجَمیلَ وَسَتَرَ الْقَبیحَ یا مَنْ لَمْ یُؤاخِذْ
ای که آشکار سازد کار خوب را و بپوشاند عمل زشت را ای که نگیرد (کسی را)
بِالْجَریرَةِ وَلَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ وَالسَّریرَةَ یا عَظیمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَ
به جنایت و ندرد پرده و درون را ای بزرگ گذشت ای نیکو
التَّجاوُزِ یا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ یا باسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یا صاحِبَ کُلِ
درگذر ای پهناور آمرزش ای گسترده هر دو دست خود به رحمت ای در نزد هر
نَجْوی یا مُنْتَهی کُلِّ شَکْوی یا کَریمَ الْصَّفْحِ یا عَظیمَ الرَّجآءِ یا
راز ای سرحد نهایی هر شِکوِه ای بزرگوار چشمپوش ای بزرگ مایه امید ای
سَیِّدی صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بی ما اَنْتَ اَهْلُهُ یا کَریمُ
آقای من درود فرست بر محمد و آل محمد و انجام ده درباره من آنچه را تو شایسته آنی ای بزرگوار
مناجات حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ الْأَمانَ یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَاِلاَّمَنْ اَتَیاللَّهَ
خدایا از تو امان خواهم در آن روزی که سود ندهد کسی را نه مال و نه فرزندان مگر آن کس که
بِقَلْبٍ سَلیمٍ وَاَسْئَلُکَ الْأَمانَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلی یَدَیْهِ یَقُولُ یا
دلی پاک به نزد خدا آورد و از تو امان خواهم در آن روزی که بگزد شخص ستمکار هر دو دست خود را و گوید ای
لَیْتِنیِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبیلاً وَاَسْئَلُکَ الْأَمانَ یَوْمَ یُعْرَفُ
کاش گرفته بودم با پیامبر راهی و از تو امان خواهم در روزی که شناخته شوند
الْمُجْرِمُونَ بِسیماهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّواصی وَالْأَقْدامِ وَاَسْئَلُکَ الْأَمانَ
جنایتکاران به سیما و رخسارهشان و بگیرندشان به پیشانیها و قدمها و از تو امان خواهم
یَوْمَ لا یَجْزی والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَیْئاً اِنَ
در آن روزی که کیفر نبیند پدری بجای فرزندش و نه فرزندی کیفر شود بجای پدرش براستی
وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاَسْئَلُکَ الْأَمانَ یَوْمَ لا یَنْفَعُ الظَّالِمینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ
وعده خدا حق است و از تو امان خواهم در آن روزی که سود ندهد ستمکارانرا عذرخواهیشان و بر ایشان است
اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ وَاَسْئَلُکَ الْأَمانَ یَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ
لعنت و ایشان را است بدی آن سرای و از تو امان خواهم در روزی که مالک نیست کسی برای کسی دیگر
شَیْئاً وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ للَّهِِ وَاَسْئَلُکَ الْأَمانَ یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخیهِ وَاُمِّهِ
چیزی را و کار در آنروز بدست خدا است و از تو خواهم امان در آن روزی که بگریزد انسان از برادر و مادر
وَاَبیهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنیهِ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنیهِ
و پدر و همسر و فرزندانش برای هرکس از ایشان در آنروز کاری است که (فقط) بدان پردازد
وَاَسْئَلُکَ الْأَمانَ یَوْمَ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدی مِنْ عَذابِ یَوْمَئِذٍ بِبَنیهِ
و از تو خواهم امان در آنروزی که شخص جنایتکار دوست دارد که فدا دهد از عذاب آنروز پسرانش
وَصاحِبَتِهِ وَاَخیهِ وَفَصیلَتِهِ الَّتی تُؤْویهِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً ثُمَ
و همسرش و برادرش و خویشاوندانش که او را در پناه گیرند و هر که در زمین هست یکسره که بلکه
یُنْجیهِ کَلاَّ اِنَّها لَظی نَزَّاعَةً لِلشَّوی مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْمَوْلی
او را نجات دهد، هرگز که جهنم آتشی است سوزان که پوست از سر بکند مولای من... تویی سرور
وَاَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلَّا الْمَوْلی مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ
و منم بنده و آیا رحم کند بر بنده جز سرور او مولای من ای مولای من تویی
الْمالِکُ وَاَ نَا الْمَمْلُوکُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ اِلَّا الْمالِکُ مَوْلایَ یا
مالک و منم مملوک و آیا رحم کند بر مملوک جز مالک مولای من ای
مَوْلایَ اَنْتَ الْعَزیزُ وَاَ نَا الذَّلیلُ وَهَلْ یَرْحَمُ الذَّلیلَ اِلَّا الْعَزیزُ
مولایم تویی عزتمند و منم خوار و ذلیل و آیا رحم کند بر شخص خوار جز عزیز
مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْخالِقُ وَاَ نَا الْمَخْلُوقُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ
مولای من ای مولای من تویی آفریدگار و منم آفریده و آیا رحم کند بر آفریده
اِلَّا الْخالِقُ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْعَظیمُ وَاَ نَا الْحَقیرُ وَهَلْ یَرْحَمُ
جز آفریدگار مولای من ای مولای من تویی بزرگ و منم ناچیز و آیا رحم کند بر
الْحَقیرَ اِلَّا الْعَظیمُ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْقَوِیُّ وَاَ نَا الضَّعیفُ وَهَلْ
ناچیز جز بزرگ مولای من ای مولای من تویی نیرومند و منم ناتوان و آیا
یَرْحَمُ الضَّعیفَ اِلَّا الْقَوِیُّ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْغَنِیُّ وَاَ نَا الْفَقیرُ
رحم کند بر ناتوان جز نیرومند مولای من ای مولای من تویی بینیاز و منم نیازمند
وَهَلْ یَرْحَمُ الْفَقیرَ اِلَّا الْغَنِیُّ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْمُعْطی وَاَنَا
و آیا رحم کند بر نیازمند جز بینیاز مولای من ای مولای من تویی عطابخش و منم
السَّآئِلُ وَهَلْ یَرْحَمُ السَّآئِلَ اِلَّا الْمُعْطی مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ
سائل و آیا رحم کند بر سائل جز عطاکننده مولای من ای مولای من تویی
الْحَیُّ وَاَ نَا الْمَیِّتُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَیِّتَ اِلَّا الْحَیُّ مَوْلایَ یا مَوْلایَ
زنده و منم مرده و آیا رحم کند مرده را جز زنده مولای من ای مولای من
اَنْتَ الْباقی وَاَ نَا الْفانی وَ هَلْ یَرْحَمُ الْفانیَ اِلَّا الْباقی مَوْلایَ یا
تویی باقی و منم فانی و آیا رحم کند بر فانی جز خدای باقی مولای من ای
مَوْلایَ اَنْتَ الدَّآئِمُ وَاَ نَا الزَّآئِلُ وَهَلْ یَرْحَمُ الزَّآئِلَ اِلَّا الدَّائِمُ مَوْلایَ
مولای من تویی همیشگی و منم زوالپذیر و آیا رحم کند بر زوالپذیر جز خدای همیشگی مولای من
یا مَوْلایَ اَنْتَ الرَّازِقُ وَاَ نَا الْمَرْزُوقُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلَّا
ای مولای من تویی روزیده و منم روزیخور و آیا رحم کند روزی خور را جز
الرَّازِقُ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَالْجَوادُ وَاَ نَاالْبَخیلُ وَهَلْ یَرْحَمُ
روزیده مولای من ای مولای من تویی سخاوتمند و منم بخیل و آیا رحم کند
الْبَخیلَ اِلَّا الْجَوادُ مَوْلایَ یامَوْلایَ اَنْتَ الْمُعافی وَاَ نَا الْمُبْتَلی وَهَلْ
بر بخیل جز سخاوتمند مولای من ای مولای من تویی عافیتبخش و منم گرفتار و آیا
یَرْحَمُ الْمُبْتَلی اِلَّا الْمُعافی مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْکَبیرُ وَاَ نَا
رحم کند بر شخص گرفتار جز عافیتبخش مولای من ای مولای من تویی بزرگ و منم
الصَّغیرُ وَهَلْ یَرْحَمُ الصَّغیرَ اِلَّا الْکَبیرُ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ
کوچک و آیا رحم کند بر کوچک جز بزرگ مولای من ای مولای من تویی
الْهادی وَاَ نَا الضَّآلُّ وَهَلْ یَرْحَمُ الضَّآلَّ اِلَّا الْهادی مَوْلایَ یامَوْلایَ
راهنما و منم گمراه و آیا رحم کند بر گمراه جز راهنما مولای من ای مولای من
اَنْتَ الرَّحْمنُ وَاَ نَا الْمَرْحُومُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلَّا الرَّحْمنُ
تویی بخشاینده و منم بخششپذیر و آیا رحم کند بخششپذیر را جز بخشاینده
مَوْلایَ یامَوْلایَ اَنْتَ السُّلْطانُ وَاَ نَا الْمُمْتَحَنُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ
مولای من ای مولای من تویی سلطان و منم گرفتار آزمایش و آیا رحم کند به بنده گرفتار آزمایش
اِلَّا السُّلْطانُ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الدَّلیلُ وَاَ نَا الْمُتَحَیِّرُ وَهَلْ یَرْحَمُ
جز سلطان مولای من ای مولای من تویی دلیل و راهنما و منم متحیر و سرگردان و آیا رحم کند
الْمُتَحَیِّرَ اِلَّا الدَّلیلُ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَاَ نَا الْمُذْنِبُ وَهَلْ
سرگردان را جز راهنما مولای من ای مولای من تویی آمرزنده و منم گنهکار و آیا
یَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلَّا الْغَفُورُ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْغالِبُ وَاَ نَا
رحم کند گنهکار را جز آمرزنده مولای من ای مولای من تویی غالب و منم
الْمَغْلُوبُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلَّا الْغالِبُ مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ
مغلوب و آیا رحم کند بر مغلوب جز غالب مولای من ای مولای من تویی
الرَّبُّ وَاَ نَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلَّا الرَّبُّ مَوْلایَ یا
پروردگار و منم پروریده و آیا رحم کند پروریده را جز پروردگار مولای من
مَوْلایَ اَنْتَ الْمُتَکَبِّرُ وَاَ نَا الْخاشِعُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْخاشِعَ اِلَّا الْمُتَکَبِّرُ
ای مولای من تویی خدای با کبریا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آیا رحم کند بر فروتن جز خدای بزرگمنش
مَوْلایَ یا مَوْلایَ اِرْحَمْنی بِرَحْمَتِکَ وَارْضَ عَنّی بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ
مولای من ای مولای من به من رحم کن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و کرم
وَفَضْلِکَ یا ذَاالْجُودِ وَالْأِحْسانِ وَالطَّوْلِ وَالْأِمْتِنانِ بِرَحْمَتِکَ یا
و فضل خود ای صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت ای
اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ مؤلّف گوید: که سیّد بن طاوُس بعد از این مناجات دعاء طولانی از
مهربانترین مهربانان
آن حضرت نقل کرده مسمّی به دعاء امان مقام را گنجایش ذکر آن نیست و میخوانی نیز در این مقام شریف دعاییرا که در مسجد زید ذکر میکنیم انشاءالله و بدانکه ما در هدیّة الزّائرین اشاره کردیم به اختلاف در محرابی که محلّ ضربت خوردن امیرالمؤمنین علیه السلام است که آیا همین محراب معروفست یا آن محراب متروک و گفتیم که نهایت احتیاط در آن است که اعمال محراب را در هر دو جا بکنند یا گاهی در معروف و گاهی در متروک.
اعمال دکّه حضرت صادق علیه السلام
پس برو بسوی مقام حضرت صادق علیه السلام و آن واقع است در نزدیکی مسلم بن عقیل رضوانالله علیه و آنجا دو رکعت نماز کن و چون سلام دادی و تسبیح نمودی پس بگو: یا صانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ وَیا جابِرَ کُلِّ کَسیرٍ وَیا حاضِرَ کُلِّ مَلَاءٍ
ای سازنده هر ساخته و ای جبران کننده هر شکسته و ای حاضر هر انجمن
وَیا شاهِدَ کُلِّ نَجْوی وَیا عالِمَ کُلِّ خَفِیَّةٍ وَیا شاهِداً غَیْرَ غائِبٍ وَیا
و ای گواه هر راز و ای دانای هر پنهان و ای حاضری که پنهان نشود و ای
غالِباً غَیْرَ مَغْلُوبٍ وَیا قَریباً غَیْرَ بَعیدٍ وَیا مُونِسَ کُلِّ وَحیدٍ وَیا حَیّاً
غالب شکستناپذیر و ای نزدیکی که دور نشود و ای همدم هر تنها و ای زنده
حینَ لا حَیَّ غَیْرُهُ یا مُحیِیَ الْمَوْتی وَمُمِیتَ الْأَحْیاءِ الْقآئِمَ عَلی کُلِ
در آنزمان که زندهای جز او نبود ای زنده کن مردگان و میراننده زندگان و مراقب هر
نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ پس
کس بدانچه کرده است معبودی نیست جز تو درود فرست بر محمد و آل محمد
بخوان هر چه خواهی مؤلّف گوید: که ما در پیش از این گفتیم و در اینجا نیز میگوییم که در مزار قدیم و مشهور بین مردم در ترتیب اعمال مسجد آنست که بعد از این مقام بجا میآورند اعمال دکّة القضاء و بیت الطّشت را که ما موافق مصباح الزّائر و بحار و دیگران بعد از اعمال ستون چهارم نقل کردیم پس اگر خواستی به نحو مشهور عمل نمایی رجوع کن به آنجا و اعمال این دو مقام را بجا آور انشاءالله تعالی.
ذکر نمازی برای حاجت در جامع کوفه
از حضرت صادق علیه السلام روایت است که کسی که دو رکعت نماز گذارد در مسجد کوفه بخواند در هر رکعت حمد و دو قُل اَعُوذُ و سوره اِخْلاصْ و کافِرُون و نَصر و قَدر و سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلی و چون سلام دهد تسبیح زهراء علیها السلام بگوید پس بطلبد از خدا هر حاجتی که بخواهد خدا حاجتش را برآورده و دعایش را مستجاب خواهد فرمود مؤلّف گوید که این ترتیب در سورهها
موافق روایت سیّد بن طاوُس است در مصباح و در روایت شیخ طوسی در اَمالی سوره قَدْر بعد از سَبِّحِ اسْمَ است و شاید ترتیب در آنها لازم نباشد همینقدر باید بعد از حمد این هفت سوره را خواند وَاللَّهُ الْعالِمُ.
زیارت جناب مُسْلم بن عقیل قدّس اللَّه روحه و نَوّرَ ضَریحَهُ
چون از اعمال مسجد کوفه فارغ شدی برو بسوی قبر مسلم بن عقیل رضوانالله علیه و بهایست نزد او و بگو: اَلْحَمْدُ للَّهِِ الْمَلِکِ الْحَقِّ الْمُبینِ الْمُتَصاغِرِ لِعَظَمَتِهِ
ستایش از آن خدای پادشاه برحق آشکار آنکه کوچک گردند در برابر عظمتش
جَبابِرَةُ الطَّاغینَ الْمُعْتَرِفِ بِرُبُوبِیَّتِهِ جَمیعُ اَهْلِ السَّمواتِ
گردنکشان سرکش و آنکس که اعتراف دارند به پروردگاریش همه اهل آسمانها و
وَالْأَرَضینَ الْمُقِرِّ بِتَوْحیدِهِ سآئِرُ الْخَلْقِ اَجْمَعینَ وَصَلَّی اللَّهُ عَلی
زمینها و اقرار دارند بیگانگیش همه مخلوقات به تمامی و درود خدا بر
سَیِّدِ الْأَنامِ وَاَهْلِ بَیْتِهِ الْکِرامِ صَلوةً تَقَرُّ بِها اَعْیُنُهُمْ وَیَرْغَمُ بِها اَنْفُ
آقای تمامی بشر و خاندان گرامیش درودی که روشن گردد بدان دیدگانشان و به خاک مالیده شود بدان
شانِئِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْأِنْسِ اَجْمَعینَ سَلامُ اللَّهِ الْعِلیِّ الْعَظیمِ وَسَلامُ
بینی بدگویشان از جن و انس همگی سلام خدای والای بزرگ و سلام
مَلائِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ وَاَنْبِیآئِهِ الْمُرْسَلینَ وَاَئِمَّتِهِ الْمُنْتَجَبینَ وَعِبادِهِ
فرشتگان مقربش و پیمبران مرسلش و پیشوایان برگزیدهاش و بندگان
الصَّالِحینَ وَجَمیعِ الشُّهَدآءِ وَالصِّدّیقینَ وَالزَّاکِیاتُ الطَّیِّباتُ فیما
شایستهاش و همه شهیدان و راستگویان و درودهای پاکیزه و پاک در
تَغْتَدی وَتَرُوحُ عَلَیْکَ یا مُسْلِمَ بْنَ عَقیلِ بْنِ اَبیطالِبٍ وَرَحْمَةُ اللَّهِ
بامداد و پسین بر تو ای مسلم بن عقیل بن ابیطالب و رحمت خدا
وَبَرَکاتُهُ اَشْهَدُ اَنَّکَ اَقَمْتَ الصَّلوةَ وَآتَیْتَ الزَّکوةَ وَاَمَرْتَ
و برکاتش گواهی دهم که براستی تو برپا داشتی نماز را و بدادی زکات را و امر کردی
بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَجاهَدْتَ فِی اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ وَقُتِلْتَ
به معروف (کار نیک) و نهی کردی از منکر (کار زشت) و جهاد کردی در راه خدا
عَلی مِنْهاجِ الْمُجاهِدینَ فی سَبیلِهِ حَتّی لَقیتَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَهُوَ
آنطور که شاید و کشته شدی بر راه جهادکنندگان در راه خدا تا اینکه خدای عزوجل را دیدار کردی در حالیکه او
عَنْکَ راضٍ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَبَذَلْتَ نَفْسَکَ فی نُصْرَةِ
از تو خوشنود بود و گواهی دهم که تو براستی وفا کردی به پیمان خدا و بدادی جان خود را در یاری
حُجَّةِ اللَّهِ وَابْنِ حُجَّتِهِ حَتّی اَتیکَ الْیَقینُ اَشْهَدُ لَکَ بِالتَّسْلیمِ وَالْوَفآءِ
حجت و فرزند حجت خدا تا اینکه مرگ به سراغت آمد گواهی دهم برای تو به اینکه تسلیم گشتی و وفاداری
وَالنَّصیحَةِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ الْمُرْسَلِ وَالسِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَالدَّلیلِ الْعالِمِ
و خیرخواهی کردی برای یادگار پیمبر مرسل و آن سبط (نوه) برگزیده و راهنمای دانشمند
وَالْوَصِیِّ الْمُبَلِّغِ وَالْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِ فَجَزاکَ اللَّهُ عَنْ رَسُولِهِ وَعَنْ
و وصی تبلیغ کننده وآن ستمدیدهای که حقش را پایمال کردند پس خداوند پاداش دهد تو را از جانب پیامبرش و از
اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَعَنِ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ اَفْضَلَ الْجَزآءِ بِما صَبَرْتَ
امیرمؤمنان و از حسن و حسین بهترین پاداشها را به خاطر آن بردباری
وَاحْتَسَبْتَ وَاَعَنْتَ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ
و پاداشجویی و کمکی که کردی و چه خوب است خانه سرانجام تو خدا لعنت کند کسی کهتورا کُشت و خدا لعنتکند کسی که
اَمَرَ بِقَتْلِکَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنِ افْتَری عَلَیْکَ وَلَعَنَاللَّهُ
دستور داد به کُشتنت و خدا لعنت کند کسی که به تو ستم کرد و خدا لعنت کند کسی را که بر تو دروغ بست و خدا لعنت کند
مَنْ جَهِلَ حَقَّکَ وَاسْتَخَفَّ بِحُرْمَتِکَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ بایَعَکَ وَغَشَّکَ
کسی که نادانی کرد در حق تو و سبک شمرد حرمت تو را و خدا لعنت کند کسی که با تو بیعت کرد و فریبت داد
وَخَذَلَکَ وَاَسْلَمَکَ وَمَنْ اَ لَبَّ عَلَیْکَ وَمَنْ لَمْ یُعِنْکَ اَلْحَمْدُللَّهِِ الَّذی
و دست از یاریت برداشته تو را تسلیم دشمن کرد و آنکه دشمن را بر علیه تو شوراند و کمکت نکرد ستایش خداییرا که
جَعَلَ النَّارَ مَثْویهُمْ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ اَشْهَدُ اَنَّکَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً
دوزخ را جایگاه ایشان قرار داد و بد جایگاهی است برای واردین گواهی دهم که براستی تو مظلوم کشته شدی
وَاَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ لَکُمْ ما وَعَدَکُمْ جِئْتُکَ زائِراً عارِفاً بِحَقِّکُمْ مُسَلِّماً لَکُمْ
وحتماً خداوند وفاکند بهآن وعدهایکه بهشما دادهاست آمدهام بهدرگاهت برای زیارت و شناسایم به حق شما و تسلیم شمایم
تابِعاً لِسُنَّتِکُمْ وَنُصْرَتی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتّی یَحْکُمَ اللَّهُ وَهُوَ خَیْرُ
و پیرو طریقه و روش شما هستم و یاریم برای شما آماده است تا اینکه خدا حکم فرماید و او بهترین
الْحاکِمینَ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لامَعَ عَدُوِّکُمْ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَعَلی
حکمکنندگان است پس با شمایم با شما نه با دشمن شما درودهای خدا بر شما و بر
اَرْواحِکُمْ وَاَجْسادِکُمْ وَشاهِدِکُمْ وَغائِبِکُمْ وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ
ارواحتان و بر اجسادشان و بر حاضر و غایبتان و سلام بر شما و رحمت خدا و
اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ قَتَلَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ بِالْأَیْدی وَالْأَلْسُنِ و در مزار کبیر این
برکاتش، بکشد خدا آن مردمی که شما را کشتند بوسیله دستها و زبانهاشان
کلماترا بمنزله اذندخول قراردادهوگفته پس داخل شو وبچسبان خود را بهقبر و به روایت
سابقه است که اشاره کن به ضریح آنجناب و بگو اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ
سلام بر تو ای بنده شایسته
الْمُطیعُ للَّهِِ وَلِرَسُولِهِ وَلِاَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ عَلَیْهِمُ
پیرو خدا و رسولش و امیرمؤمنان و حسن و حسین علیهم
السَّلامُ اَلْحَمْدُ للَّهِِ وَسَلامٌ عَلی عِبادِهِ الَّذینَ اصْطَفی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ
السلام ستایش برای خدا است و سلام بر بندگان برگزیده خدا (یعنی) محمد و آل او
وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُاللَّهِ وَبَرَکاتُهُ وَمَغْفِرَتُهُ وَعَلی رُوحِکَ
و سلام بر شما و رحمت خدا و برکاتش و آمرزشش و بر روح تو
وَبَدَنِکَ اَشْهَدُ اَنَّکَ مَضَیْتَ عَلی مامَضی عَلَیْهِ الْبَدْرِیُّونَ
و بدنت گواهی دهم که تو براستی برفتی بر همان راهی که رفتند بر آن جنگجویان بدر
الْمُجاهِدُونَ فی سَبیلِاللَّهِ الْمُبالِغُونَ فی جِهادِ اَعْدآئِهِ وَنُصْرَةِ
آن جهادکنندگان در راه خدا و کوششکنندگان در پیکار دشمنان خدا و یاری
اَوْلِیآئِهِ فَجَزاکَ اللَّهُ اَفْضَلَ الْجَزآءِ وَاَکْثَرَ الْجَزآءِ وَاَوْفَرَ جَزآءِ اَحَدٍ
دوستانش پس خدایت پاداش دهد بهترین پاداش و بیشترین پاداش و شایانترین پاداش هر کدامیک
مِمَّنْ وَفی بِبَیْعَتِهِ وَاسْتَجابَ لَهُ دَعْوَتَهُ وَاَطاعَ وُلاةَ اَمْرِهِ اَشْهَدُ اَنَّکَ
از آنها که وفا کرد به بیعتش و پاسخ داد به دعوتش و پیروی کرد از زمامداران فرمانش گواهی دهم که تو
قَدْ بالَغْتَ فِی النَّصیحَةِ وَاَعْطَیْتَ غایَةَ الْمَجْهُودِ حَتّی بَعَثَکَ اللَّهُ فِی
کوتاهی نکردی در خیرخواهی و حد اعلای کوشش را کردی تا اینکه خداوند تو را برانگیخت در زمره
الشُّهَدآءِ وَجَعَلَ رُوحَکَ مَعَ اَرْواحِ السُّعَدآءِ وَاَعْطاکَ مِنْ جِنانِهِ
شهیدان و قرار داد روح تو را با ارواح نیکبختان و بداد به تو از بهشتش
اَفْسَحَها مَنْزِلاً وَاَفْضَلَها غُرَفاً وَرَفَعَ ذِکْرَکَ فِی الْعِلِّیّینَ وَحَشَرَکَ مَعَ
وسیعترین منزلها و بهترین غرفهها را و بالا برد نامت را در جایگاههای بلند و تو را محشور کرد با
النَّبِیّینَ وَالصِّدّیقینَ وَالشُّهَدآءِ وَالصَّالِحینَ وَحَسُنَ اوُلئِکَ رَفیقاً
پیمبران و صدیقان و شهیدان و شایستگان و چه نیکو رفیقانی هستند
اَشْهَدُ اَنَّکَ لَمْ تَهِنْ وَلَمْ تَنْکُلْ وَاَنَّکَ قَدْ مَضَیْتَ عَلی بَصیرَةٍ مِنْ
گواهی دهم که براستی تو سستی نکردی و کُندی نورزیدی و با بینایی کامل در
اَمْرِکَ مُقْتَدِیاً بِالْصَّالِحینَ وَمُتَّبِعاً لِلنَّبِیّینَ فَجَمَعَ اللَّهُ بَیْنَنا وَبَیْنَکَ
کار خویش گام برداشتی به شایستگان اقتداء کردی و از پیمبران پیروی نمودی پس خدا گرد آورد میان ما و تو
وَبَیْنَ رَسُولِهِ وَاَوْلِیآئِهِ فی مَنازِلِ الْمُخْبِتینَ فَاِنَّهُ اَرْحَمُ الرَّاحِمینَ
و میان پیامبر و دوستانش در منزلگاههای بندگان فروتن او که براستی او مهربانترین مهربانان است
پس نماز کن دو رکعت در طرف سر وآنرا هدیه آنجناب کن پس بگو اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی
خدایا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَلا تَدَعْ لی ذَنْباً و این همان دعائی است که در حرم
محمد و آل محمد و بجا نگذار برایم گناهی ...
حضرت عباس علیه السلام خوانده میشود و بیاید ذکرش و اگر خواستی وداع کنی جناب مسلم را بخوان همان وداعی که در زیارت جناب عباس علیه السلام ذکر میشود
زیارت هانی بن عُرْوة رحمةاللَّه و رضوانُهُ عَلَیْهِ
میایستی در نزد قبر او و سلام میکنی به رسول خداصلی الله علیه وآله و میگوئی: سَلامُ اللَّهِ الْعَظیمِ
سلام خدای بزرگ
وَصَلَواتُهُ عَلَیْکَ یا هانِیَ بْنَ عُرْوَةَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ
و درودهایش بر تو ای هانی فرزند عروة سلام بر تو ای بنده شایسته
النَّاصِحُ للَّهِِ وَلِرَسُولِهِ وَلِأَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ عَلَیْهِمُ
خیرخواه خدا و رسول او و امیر مؤمنان و حسن وحسین علیهم
السَّلامُ اَشْهَدُ اَنَّکَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَاسْتَحَلَّ دَمَکَ
السلام گواهی دهم که تو براستی مظلوم کشته شدی خدا لعنت کند کسی که تو را کشت و خونت را
وَحَشی قُبُورَهُمْ ناراً اَشْهَدُ اَنَّکَ لَقیتَ اللَّهَ وَهُوَ راضٍ عَنْکَ بِما
حلال دانسته و پرکند گورشانرا از آتش گواهی دهم که تو دیدار کردی خدا را در حالی که از تو خوشنود بود بدان
فَعَلْتَ وَنَصَحْتَ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ بَلَغْتَ دَرَجَةَ الشُّهَدآءِ وَجُعِلَ
کاری که کردی و برای خیرخواهیت و گواهی دهم که تو رسیدی به درجه شهیدان و قرار گرفت
رُوحُکَ مَعَ اَرْواحِ السُّعَدآءِ بِما نَصَحْتَ للَّهِِ وَلِرَسُولِهِ مُجْتَهِداً
روح تو با ارواح خوشبختان به خاطر آن خیرخواهی که برای خدا و رسولش کردی و کوششت
وَبَذَلْتَ نَفْسَکَ فی ذاتِ اللَّهِ وَمَرْضاتِهِ فَرَحِمَکَ اللَّهُ وَرَضِیَ عَنْکَ
و بذل جانت درباره خدا و خوشنودی خدا وخدایت رحمت کند و از تو خوشنود گردد و تو را
وَحَشَرَکَ مَعَ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرینَ وَجَمَعَنا وَاِیَّاکُمْ مَعَهُمْ فی دارِ
با محمد و آل پاکش محشور گرداند و گردآورد ما و شما را با ایشان در خانه
النَّعیمِ وَسَلامٌ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ
نعمت و سلام بر تو و رحمت خدا و برکاتش
پس دو رکعت نماز کن و هدیه کن آنرا به روح هانی و دعا کن از برای خود به آنچه میخواهی و وداع کن او را به آنچه در وداع مسلم میگفتی.
فصل ششم
در فضیلت و اعمال مسجد سَهْله
و اعمال مسجد زَیْد و صَعْصَعَه
بدانکه بعد از مسجد کبیر کوفه مسجدی به فضیلت مسجد سهله در آن عرصه نیست و آن خانه حضرت ادریسعلیه السلام و حضرت ابراهیم و محلّ ورود حضرت خضرعلیه السلام و مسکن آن حضرت است و از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که به اَبُوبَصیر فرمود ای ابومحمّد گویا من میبینم حضرت صاحبالأمرعلیه السلام در مسجد سهله فرود آید با اهل و عیالش و منزل آن حضرت باشد و حق تعالی هیچ پیغمبری نفرستاده است مگرآنکه در آن مسجد نماز کرده است و هر که در آن مسجد اقامت نماید چنانست که در خیمه رسول خداصلی الله علیه وآله اقامت نموده است و هیچ مرد و زن مؤمنی نیست مگر آنکه دلش مایلست بسوی آن مسجد و در آن مسجد سنگی است که در آن صورت هر پیغمبری هست و هیچکس با نیّت صادقه نماز و دعا نمیکند در آن مسجد مگر آنکه برمیگردد با حاجت برآمده شده و هیچکس در آن مسجد امان نمیطلبد مگر آنکه امان مییابد از هر چه که میترسد گفتم فضیلت این است که از برای این مسجد است حضرت فرمود زیادتر بگویم از برایت عرض کردم بلی فرمود که آن از جمله بقعههائی است که خدا دوست میدارد که او را در آنها بخوانند و هیچ شب و روزی نیست مگر آنکه ملائکه میآیند به زیارت آن مسجد و عبادت میکنند خدا را در آن پس فرمود که اگر من نزدیک میبودم به شما همه نماز را در آن مسجد میکردم پس فرمود که ای ابا محمّد آنچه وصف نکردم از فضیلت این مسجد بیشتر از آن است که گفتم من عرض کردم فدایت شوم و حضرت قائمعلیه السلام همیشه در آن مسجد خواهد بود فرمود بلی الخ
و امّا اعمال مسجد سهله
پس دو رکعت نماز میان شام و خفتن سنّت است از حضرت صادقعلیه السلام مروی است که هر غمناکی که چنین کند و دعا کند حق تعالی غمش را زایل کند و از بعض کتب مزاریّه نقل شده
که چون خواستی داخل مسجد شوی بایست نزد دَر و بگو: بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَمِنَ اللَّهِ
به نام خدا و به ذات خدا و از جانب خدا
وَاِلَی اللَّهِ وَما شآءَ اللَّهُ وَخَیْرُ الْأَسْمآءِ للَّهِِ تَوَکَّلْتُ عَلَی اللَّهِ وَلا حَوْلَ
و بسوی خدا و آنچه خدا خواهد و بهترین نامها از خدا است توکل کنم بر خدا و نیست جنبش
و لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ عُمَّارِ مَساجِدِکَ
و نیروئی جز به خدای والای بزرگ خدایا قرار ده مرا از آبادکنندگان مساجد
وَبُیُوتِکَ اَللّهُمَّ اِنّی اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاُقَدِّمُهُمْ بَیْنَ
و خانههایت خدایا من بتو رو کنم بوسیلهمحمد و آل محمد و پیشاندازم آنها را در جلوی
یَدَیْ حَوآئِجی فَاجْعَلْنِی اللّهُمَّ بِهِمْ عِنْدَکَ وَجیهاً فِی الدُّنْیا
حاجتهایم پس قرارم ده خدایا بوسیله ایشان در پیش خود آبرومند در دنیا
وَالأْخَرةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبینَ اَللّهُمَّ اجْعَلْ صَلوتی بِهِمْ مَقْبُولَةً وَذَنْبِهِمْ
و آخرت و از مقربان خدایا قرار ده نمازهایم را بدیشان پذیرفته و گناهم را
مَغْفُوراً وَرِزْقی بِهِمْ مَبْسُوطاً وَدُعآئی بِهِمْ مُسْتَجاباً
آمرزیده و روزیم را بدیشان فراخمند و دعایم را بدیشان اجابت شده و حاجتهایم را
وَحَوآئِجی بِهِمْ مَقْضِیَّةً وَانْظُرْ اِلَیَّ بِوَجْهِکَ الْکَریمِ نَظْرَةً رَحیمَةً
بدیشان برآورده و بنگر بمن بروی بزرگوارت نگریستنی مهربانانه
اَسْتَوْجِبُ بِهَا الْکَرامَةَ عِنْدَکَ ثُمَّ لا تَصْرِفْهُ عَنّی اَبَداً بِرَحْمَتِکَ یا
که سزاوار گردم بدان بزرگواری در پیش تو را سپس آن را از من باز مگردان هرگز به رحمتت ای
اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالْأَبْصارِ ثَبِّتْ قَلْبی عَلی دینِکَ
مهربانترین مهربانان ای گرداننده دلها و دیدگان پابرجا کن دلم را بر دین خود
وَدینِ نَبِیِّکَ وَوَلِیِّکَ وَلا تُزِغْ قَلْبی بَعْدَ اِذْ هَدَیْتَنی وَهَبْ لی مِنْ
و دین پیامبرت و نمایندهات، منحرف مکن دلم را پس از آنکه هدایتم کردی و به بخش به من از
لَدُنْکَ رَحْمَةً اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهَّابُ اَللّهُمَّ اِلَیْکَ تَوَجَّهْتُ وَمَرْضاتَکَ
نزد خویش رحمتی که براستی توئی بخشایشگر خدایا بسوی تو رو کنم و خوشنودی تو
طَلَبْتُ وَثَوابَکَ ابْتَغَیْتُ وَبِکَ آمَنْتُ وَعَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ اَللّهُمَّ فَاَقْبِلْ
را جویم و پاداش نیک تو را خواهانم و به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم خدایا پس روی خود را
بِوَجْهِکَ ِالَیِّ وَاَقْبِلْ بِوَجْهی اِلَیْکَ پسبخوان آیةالکرسی و مُعَوَّذَتَیْن را
بسویم کن و روی مرا بسوی خود گردان
وتسبیحکن خدا را هفت مرتبه و تحمید کن هفت مرتبه و تهلیل بگو هفت مرتبه و تکبیر بگو
هفت مرتبه یعنی هر یک از سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِِ وَلا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ اَکْبَرُ
منزه است خدا و ستایش از خدا است و معبودی نیست جز خدا و خدا بزرگتر است
را هفتمرتبهبگو پس بگو: اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَی ما هَدَیْتَنی وَلَکَ الْحَمْدُ
خدایا از تو است ستایش بخاطر آنکه مرا راهنمائی کردی و از تو است ستایش
عَلی ما فَضَّلْتَنی وَلَکَ الْحَمْدُ عَلی ما شَرَّفْتَنی وَلَکَ الْحَمْدُ عَلی کُلِ
بر آنچه برتریم دادی و از تو است ستایش بر آنکه شرافتم دادی و از تو است ستایش بر هر
بَلاءٍ حَسَنٍ ابْتَلَیْتَنی اَللّهُمَّ تَقَبَّلْ صَلوتی وَدُعآئی وَطَهِّرْ قَلْبی
آزمایش نیکوئی که مرا بدان آزمودی خدایا بپذیر نمازم را و دعایم را و پاک گردان دلم را
وَاشْرَحْ لی صَدْری وَتُبْ عَلَیَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ و سید بن
و بازکن سینهام را و توبهام بپذیر که براستی توئی توبهپذیر مهربان
طاوس فرمودهکه چون اراده کردی که به مسجد سَهْله روی پس ما بین مغرب و عشاء در شب چهارشنبه وارد آن مسجد شو که افضل اوقات دیگر است پس همانکه وارد شدی نماز مغرب و نافلهاش را بجا آور پس برخیز دو رکعت نماز تحیّت مسجد کن قُرْبَةً اِلَی اللَّهِ و چون فارغ
شدی دستها را به سمت آسمان بلند کن و بگو: اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ مُبْدِئُ
توئی خدائی که معبودی جز تو نیست آغازنده
الْخَلْقِ وَمُعیدُهُمْ وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ خالِقُ الْخَلْقِ وَرازِقُهُمْ
خلق و بازگرداننده آنها و توئی خدائی که معبودی جز تو نیست آفرینندهخلق و روزی ده آنها
وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ الْقابِضُ الْباسِطُ وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ
و توئی خدائی که معبودی جز تو نیست برگیرنده و گسترندهای و توئی خدائی که معبودی جز تو نیست
مُدَبِّرُ الأُْمُورِ وَباعِثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ اَنْتَ وارِثُ الْأَرْضِ وَمَنْ عَلَیْها
تدبیرکننده اموری و برانگیزنده ساکنان در گوری توئی وارث زمین و ساکنان آن از تو
اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ المَخْزُونِ الْمَکْنُونِ الْحَیِّ الْقَیُّومِ وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ
خواهم به نامت که در گنجینه و پنهان است ای زنده پاینده و توئی خدائی که معبودی جز
اِلاَّ اَنْتَ عالِمُ السِّرِّ وَاَخْفی اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ اَجَبْتَ
تو نیست دانای نهان و نهانتر از تو خواهم بدان نامت که هرگاه بدان تو را خوانند اجابت کنی
وَاِذا سُئِلْتَ بِهِ اَعْطَیْتَ وَاَسْئَلُکَ بِحَقِّکَ عَلی مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ
و چون بدان از تو درخواست شود عطا کنی و از تو خواهم به حقی که تو بر محمد و خاندانش داری
وَبِحَقِّهِمُ الَّذی اَوْجَبْتَهُ عَلی نَفْسِکَاَنْتُصَلِّیَعَلیمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
و به حقی که از ایشان بر خود واجب کردی که درود فرستی بر محمد و آل محمد
وَاَنْ تَقْضِیَ لی حاجَتی السَّاعَةَ السَّاعَةَ یا سامِعَ الدُّعآءِ یا سَیِّداهُ
و برآوری حاجتم را همین ساعت همین ساعت ای شنوای دعاء ایآقای من
یا مَوْلاهُ یا غِیاثاهُ اَسْئَلُکَ بِکُلِاسْمٍ سَمَّیْتَ بِهِنَفْسَکَ اَوِ اسْتَاْثَرْتَ بِهِ
ای سرور من ای دادرس من، از تو خواهم به هر نامی که خود را بدان نامیدی یا انتخابش کردی آن را
فی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُعَجِّلَ
در علم غیب نزد خودت که درود فرستی بر محمد و آل محمد و شتاب کنی
فَرَجَنَا السَّاعَةَ یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالأَْبْصارِ یا سَمیعَ الدُّعآءِ پس به
در گشایش ما همین ساعت ای گرداننده دلها و دیدهها ای شنوای دعاء
سجده برو و خشوع کن و بخوان خدا را به جهت هر چه که میخواهی پس نماز میگذاری در گوشهای که طرف مغرب و شمال است دو رکعت و آن موضع خانه حضرت ابراهیم خلیلعلیه السلام است که از آنجا به جنگ عَمالِقِه رفت و چون از نماز فارغ شدی تسبیح بکن و پس از آن بگو:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذِهِ الْبُقْعَةِ الشَّریفَةِ وَبِحَقِّ مَنْ تَعَبَّدَ لَکَ فیها قَدْ عَلِمْتَ
خدایا به حق این بقعه شریفه و به حق هرکس تو را در آن پرستش کرده تو که میدانی
حَوائِجی فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْضِها وَقَدْ اَحْصَیْتَ
حاجات مرا پس درود فرست بر محمد و آل محمد و حاجاتم را برآور و تو که شماره کردهای
ذُنُوبی فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْها اَللّهُمَّ اَحْیِنی ما
گناهانم را پس درود فرست بر محمد و آل محمد و آنها را بیامرز خدایا زنده بدار مرا تا
کانَتِ الْحَیاةُ خَیْراً لی وَاَمِتْنی اِذا کانَتِ الْوَفاةُ خَیْراً لی عَلی مُوالاةِ
وقتی که زنده بودن برایم بهتر است و بمیرانم وقتی که مرگ برایم بهتر است بر حال دوست داشتن
اَوْلِیآئِکَ وَمُعاداةِ اَعْدآئِکَ وَافْعَلْ بی ما اَنْتَ اَهْلُهُ یا اَرْحَمَ
دوستانت و دشمن داشتن دشمنانت و انجام ده درباره من آنچه را تو شایسته آنی ای مهربانترین
الرَّاحِمینَ پس نماز میگذاری در گوشه دیگر که در سمت مغرب و قبله است دو رکعت و
مهربانان
دستها را بلند میکنی و میگوئی: اَللّهُمَّ اِنّی صَلَّیْتُ هذِهِ الصَّلوةَ ابْتِغآءَ
خدایا من این نماز را خواندم به امید بدست آوردن
مَرْضاتِکَ وَطَلَبَ نآئِلِکَ وَرَجآءَ رِفْدِکَ وَجَوآئِزِکَ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ
خوشنودیت و به طلب عطایت و به امید دستگیری و جایزههایت پس درود فرست بر محمد
وَآلِ مُحَمَّدٍ وَتَقَبَّلْها مِنّی بِاَحْسَنِ قَبُولٍ وَبَلِّغْنی بِرَحْمَتِکَ الْمَأْمُولَ
و آل محمد و بپذیر آن را از من به بهترین پذیرفتن و به رحمت خود مرا به آرزویم برسان
وَافْعَلْ بی ما اَنْتَ اَهْلُهُ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ پس بهسجده برو وبگذار دوطرف
و انجام ده درباره من آنچه را تو شایسته آنی ای مهربانترین مهربانان
صورت را بر خاک پس برو به گوشهای که در طرف مشرق است و دو رکعت نماز گذار و دستها را
بگشا و بگو: اَللّهُمَّ اِنْ کانَتِ الذُّنُوبُ وَالْخَطایا قَدْ اَخْلَقَتْ وَجْهی
خدایا اگر چنان است که گناهان و خطاها رویم را نز تو فرسوده کرده است
عِنْدَکَ فَلَمْ تَرْفَعْ لی اِلَیْکَ صَوْتاً وَلَمْ تَسْتَجِبْ لی دَعْوَةً فَاِنّی
و در نتیجه بالا نرود از من بسوی تو آوازی و اجابت نکنی برایم دعائی را پس از تو
اَسْئَلُکَ بِکَ یا اللَّهُ فَاِنَّهُ لَیْسَ مِثْلَکَ اَحَدٌ وَاَتَوَسِّلُ اِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَآلِهِ
خواهم به حق خودت ای خدا زیرا نیست مانندت هیچکس و توسل جویم بسویت بوسیله محمد و آلش
وَاَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُقْبِلَ اِلَیَّ بِوَجْهِکَ
و از تو خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد و رو کنی بسویم بروی
الْکَریمِ وَتُقْبِلَ بِوَجْهی اِلَیْکَ وَلا تُخَیِّبْنی حَیْنَ اَدْعُوکَ وَلا تَحْرِمْنی
بزرگوارت و بگردانی رویم را بسوی خودت و نومیدم نسازی هنگامی که تو را میخوانم و محرومم ننمائی
حَیْنَ اَرْجُوکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ مؤلّف گوید: که از بعض کتب مَزاریّه
هنگامی که امید به تو دارم ای مهربانترین مهربانان
غیر معروفه نقل شده که بعد از آن میروی به گوشه دیگر که در طرف مشرق واقع شده و دو
رکعت نماز گذار در آنجا و بگو: اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِاِسْمِکَ یا اَللَّهُ اَنْ تُصَلِّیَ
خدایا از تو میخواهم به نامت ای خدا که درود فرستی
عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَجْعَلَ خَیْرَ عُمْری آخِرَهُ وَخَیْرَ اَعْمالی
بر محمد و آل محمد و قرار دهی بهترین دوران عمرم را پایانش و بهترین کارهایم را
خَواتیمَها وَخَیْرَ اَیَّامی یَوْمَ اَ لْقاکَ فیهِ اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ
انجامشان و بهترین روزهایم را آن روزی که تو را در آن دیدار کنم که براستی تو بر هر چیز توانائی
اَللّهُمَّ تَقَبَّلْ دُعآئی وَاسْمَعْ نَجْوایَ یا عَلِیُّ یا عَظیمُ یا قادِرُ یا
خدایا بپذیر دعایم را و بشنو رازم را ای والا ای بزرگ ای توانا ای
قاهِرُ یا حَیّاً لا یَمُوتُ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لِیَ
چیره ای زندهای که هرگز نمیرد درود فرست بر محمد و آل محمد و بیامرز از من
الذُّنُوبَ الَّتی بَیْنی وَبَیْنَکَ وَلا تَفْضَحْنی عَلی رُؤُوسِ الأَْشْهادِ
گناهانی را که میان من و تو است و رسوایم مکن در حضور مردمان
وَاحْرُسْنی بِعینِکَ الَّتی لا تَنامُ وَارْحَمْنی بِقُدْرَتِکَ عَلَیَّ یا اَرْحَمَ
و پاسداریم کن بدان دیدهات که نخوابد و رحم کن به من بدان نیروئی که بر من داری ای مهربانترین
الرَّاحِمینَ وَصَلَّیَ اللَّهُ عَلی سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرینَ یا رَبَ
مهربانان و درود فرست بر آقای ما محمد و آل پاکش ای پروردگار
الْعالَمینَ پس نماز میگذاری در خانهای که در وسط مسجد است دو رکعت و میگوئی:
جهانیان
یا مَنْ هُوَ اَقْرَبُ اِلَیَّ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ یا فَعَّالاً لِما یُریدُ یا مَنْ یَحُولُ
ای که نزدیکتر است به من از رگ گردن ای که بخوبی بِکُند آنچه را خواهد ای که حائل شود
بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَحُلْ بَیْنَنا وَبَیْنَ مَنْ یُؤْذینا
میان انسان و دلش درود فرست بر محمد و آلش و حائل شو میان ما و میان کسی که ما را بیازارد
بِحَوْلِکَ وَقُوَّتِکَ یا کافی مِنْ کُلِّشَیْءٍ وَلا یَکْفی مِنْهُ شَیْءٌ اِکْفِنَا
به جنبش و نیروی خودت ای که کفایت کنی از هر چیز و چیزی از تو کفایت نکند کفایت کن
الْمُهِمَّ مِنْ اَمْرِ الدُّنْیا وَالأْخِرَةِ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ پس بگذار دو طرف روی
مهم ما را از کار دنیا و آخرت ای مهربانترین مهربانان
خود را بر خاک مؤلّف گوید که این مکان شریف در این زمان معروف است به مقام امام زینالعابدینعلیه السلام و در مزار قدیم نقل کرده که بعد از دو رکعت نماز در این مقام بخواند دعای «اَللَّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ یا مَنْ لاتَراهُ الْعُیُونُ» الخ و این دعا در اعمال دکّه باب امیرالمؤمنینعلیه السلام در مسجد کوفه ذکر شد به آنجا رجوع شود و درنزدیک همین مکان بقعهای است معروف به مقام مهدیعلیه السلام مناسب است زیارت آن حضرت در آن محلّ شریف و از بعض کتب مَزاریّه نقل شده که شایسته است زیارت کنند آن حضرت را در این محل در حالیکه ایستاده باشند به این زیارت «سَلامُ اللَّهِ الکامِلُ التَّامُّ الشَّامِلُ» الخ و این همان استغاثهای است که ما در فصل هفتم از باب اوّل از کلم طیّب نقل کردیم دیگر تکرار نکنیم و سیّد بن طاوس آن را یکی از زیارات سرداب مقدس شمرده بعد از دو رکعت نماز.
ذکر نماز و دعاء در مسجد زید رحمه الله
پس میروی به مسجد زید که نزدیک مسجد سهله است و دو رکعت نماز در آن میگذاری و دستها را میگشائی و میگوئی: اِلهی قَدْ مَدَّ اِلَیْکَ الْخاطِیءُ الْمُذْنِبُ یَدَیْهِ
خدایا براستی دراز کرده بدرگاهت بنده خطاپیشه گنهکار دو دست خود را
بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِکَ اِلهی قَدْ جَلَسَ الْمُسییءُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُقِرّاً لَکَ بِسُوءِ
بواسطه خوش گمانیش به تو خدایا نشسته است بنده بدکردار در پیش رویت در حالیکه اقرار به کردار بد خود
عَمَلِهِ وَراجِیاً مِنْکَ الصَّفْحَ عَنْ زَلَلِهِ اِلهی قَدْ رَفَعَ اِلَیْکَ الظَّالِمُ کَفَّیْهِ
دارد و از تو امید دارد که چشم از لغزشش بپوشی خدایا به حقیقت بلند کرده بدرگاهت بنده ستمکار هر دو کف خود
راجِیاً لِما لَدَیْکَ فَلا تُخَیِّبْهُ بِرَحْمَتِکَ مِنْ فَضْلِکَ اِلهی قَدْ جَثَا الْعآئِدُ
را به امید آنچه در پیش تو است پس نومیدش مکن به رحمت خود از فضلی کهداریخدایا زانو زدهاستبندهای بازگشتکننده
اِلَی الْمَعاصی بَیْنَ یَدَیْکَ خآئِفاً مِنْ یَوْمٍ تَجْثُو فیهِ الْخَلائِقُ بَیْنَ
بسوی گناهان در پیشاپیش تو ترسان از آن روزی که زانو زنند خلایق در
یَدَیْکَ اِلهی جآءَکَ الْعَبْدُ الْخاطِئُ فَزِعاً مُشْفِقاً وَرَفَعَ اِلَیْکَ طَرْفَهُ
پیشاپیشت خدایا بدرگاهت آمده بندهای خطاکار در حال هراس و نگرانی و دوخته بسویت چشم خود
حَذِراً راجِیاً وَفاضَتْ عَبْرَتُهُ مُسْتَغْفِراً نادِماً وَعِزَّتِکَ وَجَلالِکَ ما
را ترسان و امیدوار و ریزان گشته اشکَش در حال آمرزش خواهی و پشیمانی سوگند به عزت و شوکتت که من از
اَرَدْتُ بِمَعْصِیَتی مُخالَفَتَکَ وَما عَصَیْتُکَ اِذْ عَصَیْتُکَ وَاَ نَا بِکَ جاهِلٌ
نافرمانی کردن تو قصد مخالفت تو را نداشتم و چنان نبود که نافرمانیت کنم در حالی که نافرمانی کردم بواسطه نادانی به مقام تو
وَلا لِعُقُوبَتِکَ مُتَعَرِّضٌ وَلا لِنَظَرِکَ مُسْتَخِفٌّ وَلکِنْ سَوَّلَتْ لی
و نه بخاطر اینکه خود را در معرض کیفرت قرار دهم و نه اینکه نظر تو را سبک شمارم بلکه نفس (بداندیش، گناه را) برایم جلوه داد
نَفْسی وَاَعانَتْنی عَلی ذلِکَ شِقْوَتی وَغَرَّنی سِتْرُکَ المْرُخْی عَلَیَ
و بدبختیم نیز کمک کرد و پرده آویخته تو (و چشم پوشیت) مغرورم کرد
فَمِنَ الأْنَ مِنْ عَذابِکَ مَنْ یَسْتَنْقِذُنی وَبَحَبْلِ مَنْ اَعْتَصِمُ اِنْ قَطَعْتَ
پس اینک کیست که مرا از عذاب تو برهاند و به سر رشته چه کسی چنگ زنم اگر تو رشتهات را از من
حَبْلَکَ عَنّی فَیا سَوْاَتاهُ غَداً مِنَ الْوُقُوفِ بَیْنَ یَدَیْکَ اِذا قیلَ
قطع کنی پس چه رسوائی است فردای قیامت هنگام توقف پیش رویت در آن هنگام که به سبک باران گویند:
لِلْمُخِفّینَ جُوزُوا ولِلْمُثْقِلینَ حُطُّوا اَ فَمَعَ الْمُخِفّینَ اَجُوزُ اَمْ مَعَ
بگذرید و به سنگین باران گویند فرو ریزید آیا (در آن وقت) با سبکباران میگذرم یا با
الْمُثْقِلینَ اَحُطُّ وَیْلی کُلَّما کَبُرَ سِنّی کَثُرَتْ ذُنُوبی وَیْلی کُلَّما طالَ
سنگین باران سقوط کنم وای برمن که هرچه بیشتر از سن من میگذرد گناهانم بیشتر میشود و ای بر منکه هرچه عمرم طولانیتر
عُمْری کَثُرَتْ مَعاصِیَّ فَکَمْ اَتُوبُ وَکَمْ اَعُودُ اَما آنَ لی اَنْ اَسَتَحْیِیَ
میشود نافرمانیهایم زیادتر میشود پس چقدر توبه کنم و چه قدر (دوباره) برگردم آیا زمان آن نرسیده که از
مِنْ رَبّی اَللّهُمَ فَبِحَِقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اِغْفِرْ لی وَارْحَمْنی یا
پروردگارم شرم کنم؟ خدایا به حق محمد و آل محمد بیامرز مرا و به من رحم کن ای
اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ وَخَیْرَ الْغافِرینَ پس گریه کن و صورت به خاک گذار و بگو
مهربانترین مهربانان و بهترین آمرزندگان
اِرْحَمْ مَنْ اَسآءَ وَاقْتَرَفَ وَاسْتَکانَ وَاَعْتَرَفَ پس بگذار طرف راست رو را و
رحم کن به کسی که بد کرده و دست به گناه زده و درمانده گشته و اعتراف دارد
بگو: اِنْ کُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَاَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ پس بگذار طرف چپ را و بگو: عَظُمَ
اگر من بد بندهای هستم پس تو خوب پروردگاری هستی بزرگ
الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ یا کَریمُ پس برگرد به حال
است گناه از بندهات پس باید نیکو باشد گذشت از نزد تو ای بزرگوار
سجود و بگو اَ لْعَفْوَ اَ لْعَفْوَ صد مرتبه مؤلّف گوید که این مسجد از مساجد شریفه کوفه
گذشت خواهم گذشت
است ومنسوباست بهزیدبن صوحان که از بزرگان اصحاب امیرالمؤمنینعلیه السلام و از اَبْدالْ بشمار میرفته و در جنگ جمل در یاری آن حضرت شهید شده و این دعا که ذکر شد دعای او بوده که در نماز شب میخوانده و در نزدیکی مسجد او مسجد برادرش صعصعة بن صوحان است که او نیز از اصحاب امیرالمؤمنینعلیه السلام و از عارفین به حق آن جناب و از بزرگان اهل ایمان است و چندان فصیح و بلیغ بوده که امیرالمؤمنینعلیه السلام او را خطیب شحشح گفته و به مهارت در خطب و فصاحت در لسان او را ثنا فرموده و هم او را به قلّت مؤنه و کثرت مَعُونه مدح نموده و
در شبی که آن حضرت از دنیا رحلت فرمود و فرزندان آن جناب جنازه نازنینش را از کوفه به نجف حمل نمودند صعصعه از جمله مشیّعین بود و چون از کار دفن آن حضرت فارغ شدند صعصعه نزد قبر مقدّس ایستاد و مشتی از خاک برگرفت و بر سر خود ریخت و گفت پدر و مادرم فدای تو باد یا امیرالمؤمنین گوارا باد تو را کرامتهای خدا ای ابوالحسن به تحقیق که مولد تو پاکیزه بود و صبر تو قوی و جهاد تو عظیم بود و به آنچه آرزو داشتی رسیدی و تجارت سودمند کردی و به نزد پروردگار خود رفتی و از این نوع کلمات بسیار گفت و گریه کرد گریه سختی و به گریه درآورد سایرین را و در حقیقت سر قبر آن حضرت مجلس روضه شد که در آن دل شب منعقد گردید و صعصعه به منزله روضه خوان بود و مستمعین جناب امام حسن و امام حسینعلیهما السلام ومحمد بن الحنفیّه و ابوالفضل العبّاس و سایر فرزندان و بستگان آن حضرت و چون این کلمات به پایان رسید روی به جانب امام حسن و امام حسینعلیهما السلام و سایر آقازادگان کردند و ایشان را تعزیت و تسلیت گفتند پس جملگی به کوفه مراجعت نمودند و بالجمله مسجد صعصعة ازمساجد شریفه کوفه است و جماعتی امام زمان صلواتُاللّه علیه را درماه رجب درآن مسجدمبارک مشاهده کردهاند که دو رکعت نماز کرده و این دعا را خوانده «اَللَّهُمَّ یاذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ وَالْالآءِ الْوازِعَةِ» الدّعاء و ظاهر عمل آن حضرت آن است که ایندعاء مخصوص این مسجد شریف و از اعمال اوست نظیر دعاهای مسجد سهله و زید لکن چون در ماه رجب بوده که آن حضرت این دعا را خواندهاند احتمال داده شده که شاید این دعا از دعاهای ایّام رجب باشد و لهذا در کتب علماء در اعمال ماه رجب نیز ذکر شده و ما نیز چون آندعا را دراعمال رجب ذکر کرده بودیم به همان اکتفا کردیم به تکرار نپرداختیم طالبین به آنجا رجوع کنند انشاءالله.
فصل هفتم
در فضیلت زیارت حضرت ابوعبداللّه الحسین صلوات الله علیه و آدابی که زائر آن جناب باید مراعات آنها را نماید در طریق زیارت و در آن حرم مطهّر و کیفیّت زیارت آن حضرت و در آن سه مقصد است:
مقصد اول
در فضیلت زیارت آن حضرت است بدانکه فضیلت زیارت امام حسینعلیه السلام از حیطه بیان بیرون است و در اخبار بسیار وارد شده که معادل حجّ و عمره و جهاد بلکه بالاتر و افضل است بدرجات و باعث مغفرت و خفّت حساب و رفع درجات و اجابت دعوات و موجب طول عمر و حفظ بدن و مال و زیادتی روزی و برآمدن حاجات و رفع هموم و کربات است و ترک آن سبب نقصان دین و ایمان و ترک حقّ بزرگی از حقوق پیغمبرصلی الله علیه وآله است و کمتر ثوابی که به زائر آن قبر شریف رسد آن است که گناهانش آمرزیده شود و آنکه حق تعالی جان و مالش را حفظ کندتا او را به اهل خود برگرداند و چون روز قیامت شود حق تعالی او را حافظتر خواهد بود از دنیا و در روایات بسیار است که زیارت آن حضرت غم را زایل میکند و شدّت جان کندن و هول قبر را برطرف میکند و آنکه هر مالی که در راه زیارت آن حضرت خرج شود حساب میشود برای او هر درهمی به هزار درهم بلکه به ده هزار درهم و چون رو به قبر آن حضرت برود چهار هزار ملک استقبال او میکنند و چون برمیگردد مشایعت او مینمایند و آنکه پیغمبران و اوصیاء ایشان و ائمّه معصومین و ملائکه سَلامُ اللَّه عَلَیْهِمْ اَجمعین به زیارت آن حضرت میآیند و دعا برای زوّار آن حضرت میکنند و ایشان را بشارتها میدهند و حق تعالی نظر رحمت میفرماید بسوی زائرین امام حسینعلیه السلام بیش از اهل عرفات و آنکه هر کسی در روز قیامت آرزو میکند که کاش زوّار آن حضرت بود از بس که مشاهده میکند از کرامت و بزرگواری ایشان در آن روز و روایات در این باب بیحدّ است و ما در ضمن زیارات مخصوصه اشاره به پارهای از فضیلت زیارت آن حضرت خواهیم نمود و در اینجا اکتفا میکنیم به ذکر یک روایت ابن قولویه و کلینی و سید بن طاوس و دیگران روایت کردهاند به سندهای معتبره از ثقه جلیلالقدر معاویة بن وهب بجلی کوفی که گفت یک وقتی به خدمت حضرت امام جعفر صادقعلیه السلام رفتم دیدم آن حضرت را که در مُصَلّای خویش مشغول نماز است نشستم تا نمازش تمام شد پس شنیدم که مناجات میکرد با پروردگار خود و میگفت ای خداوندی که مخصوص گردانیدهای ما را به کرامت و وعده دادهای ما را شفاعت و علوم رسالت را به ما دادهای و ما را وارث پیغمبران گردانیدهای و ختم کردهای به ما امّتهای گذشته را و ما را مخصوص به وصیّت پیغمبر گردانیدهای و علم گذشته و آینده را به ما عطا کردهای و دلهای مردم را بسوی ما مایل گردانیدهای «اِغْفِرْلی وَلِأِخْوانی وَ زُوَّارِ قَبْرِ اَبِیَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ صَلَواتُاللَّهِ عَلَیْهِما» بیامرز مرا و برادران مرا و زیارت کنندگان قبر ابی عبداللّه الحسینعلیه السلام را آنانکه خرج کردهاند مالهای خود را و بیرون آوردهاند از شهرها بدنهای خود را برای رغبت در نیکی ما و امید ثوابهای تو در صله ما و برای شاد گردانیدن پیغمبر تو و اجابت نمودن ایشان امر ما را و برای خشمیکه بر دشمنان داخل کردهاند و مراد ایشان خوشنودی تو است پس مکافات ده ایشان را از جانب ما بخوشنودی و حفظ کن ایشان را در شب و روز و خلیفه ایشان باش در اهل و اولاد ایشان که در وطن خود گذاشتهاند به خلافت نیکو و رفیق ایشان باش و دفع کن از ایشان شرّ هر جبّار معاندی را و هر ضعیف و شدید از خلقت را و شرّ شیاطین جنّ و انس را و بده به ایشان زیاده از آنچه امید دارند از تو در دور شدن از وطنهای خود و در اختیار کردن ایشان ما را بر فرزندان و اهالی و خویشان خود خداوندا دشمنان ما عیب کردند بر ایشان بیرون آمدن ایشان را به زیارت ما پس این مانع نشد ایشان را از عزم کردن و بیرون آمدن بسوی ما از روی مخالفت ایشان «فَارْحَمْ تِلْکَ الْوُجُوهَ الَّتی غَیَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَارْحَمْ تِلْکَ الْخُدُودَ الَّتی تُقَلَّبُ عَلی قَبْرِ اَبیعَبْدِاللَّهِعلیه السلام» پس رحم کن آن رُوها را که آفتاب متغیّر گردانیده است و رحم کن گونههای روی ایشان را که میگردانند و میمالند بر قبر امام حسینعلیه السلام و رحم کن آن دیدهها را که گریهشان جاری شد از ترّحم بر ما و رحم کن آن دلها را که جزع کردهاند و سوختهاند از برای مصیبت ما و رحم کن آن فغانها را که در مصیبت ما بلند کردهاند خداوندا آن جانها و آن بَدَنْها را به تو میسپارم تا سیراب گردانی ایشان را از حوض کوثر در روز تشنگی و پیوسته آن حضرت به این نحو دعا میکرد در سجده پس چون فارغ شد گفتم آن دعا که من از شما شنیدم اگر در حقّ کسی میکردید که خدا را نمیشناخت گمان داشتم که آتش جهنم به او نرسد هرگز واللّه که آرزو کردم که زیارت آن حضرت کرده بودم و حجّ نکرده بودم حضرت فرمود که چه بسیار نزدیکی تو به آن حضرت چه مانع است تو را از زیارت ای معاویه ترک زیارت مکن گفتم فدای تو شوم نمیدانستم که این قدر فضیلت دارد فرمود که ای معاویه آنها که برای زیارت کنندگان آن حضرت دعا میکنند در آسمان زیاده از
آنهایند که دعا میکنند برای ایشان در زمین ترک مکن زیارت آن حضرت را از برای خوف از احدی که هر که از برای خوف ترک زیارت کند آنقدر حسرت برد که آرزو کند که کاش آنقدر میماندم نزد قبر آن حضرت که در آنجا مدفون میشدم آیا دوست نمیداری که خدا بهبیند تو را در میان آنها که دعا میکنند برای ایشان رسول خدا و علی و فاطمه و ائمّه معصومینعلیهم السلام آیا نمیخواهی از آنها باشی که ملائکه در قیامت با ایشان مصافحه میکنند آیا نمیخواهی از آنها باشی که در قیامت بیایند و هیچ گناه برایشان نباشد آیا نمیخواهی از آنها باشی که در قیامت حضرت رسولصلی الله علیه وآله با ایشان مصافحه میکند.
مقصد دویّم
در آدابیکه زائر حضرت سیّدالشهداءعلیه السلام باید مراعات آنها را نماید در طریق زیارت و در آن حرم مطهر و آن چند چیز است اوّل سه روز روزه دارد پیش از آنکه از خانه بیرون رود و در روز سیّم غسل کند چنانکه حضرت صادقعلیه السلام به صفوان دستورالعمل دادند و بیاید در ذکر زیارت هفتم و شیخ محمد بن المشهدی در مقدّمات زیارت عیدین ذکر فرموده که چون اراده کنی زیارت آن حضرت را پس سه روز روزه بدار و روز سیّم غسل کن و اهل و عیال خود را بسوی
خود جمع کن و بگو: اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَوْدِعُکَ الْیَوْمَ نَفْسی وَاَهْلی وَمالی
خدایا به تو میسپارم امروز خودم و خاندانم و مال
وَ وَُلَْدی وَکُلَّ مَنْ کانَ مِنّی بِسَبیلٍ الشَّاهِدَ مِنْهُمْ وَالْغآئِبَ اَللّهُمَ
و فرزندم را و هر که با من راهی دارد حاضرشان و غائبشان را خدایا
احْفَظْنا [بِحِفْظِکَ] بِحِفْظِ الْأیمانِ وَاحْفَظْ عَلَیْنا اَللّهُمَّ اجْعَلْنا فی
نگهدار ما را به نگهداری خودت به نگهداری ایمان و نگهداری کن بر ما خدایا قرار ده ما را
حِرْزِکَ وَلا تَسْلُبْنا نِعْمَتَکَ وَلا تُغَیِّرْ ما بِنا مِنْ نِعْمَةٍ وَعافِیَةٍ وَزِدْنا
در پناه خود و مگیر از ما نعمتت را و تغییر مده آنچه ما داریم از نعمت و تندرستی و بیفزا برما
مِنْ فَضْلِکَ اِنَّا اِلَیْکَ راغِبُونَ آنگاه از منزل خود بیرون برو با حال خشوع و بسیار بگو
از فضل خود که ما براستی مشتاق توئیم
لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ وَالْحَمْدُ للَّهِِ و ثنای خداوند و صلوات بر پیغمبر و آل او
معبودی نیست جز خدا و خدا بزرگتر است و ستایش از خداست
صلواتُ اللّه علیهم بفرست و راه بیفت به آرامی و وقار و روایت شده که حق تعالی خلق میکند از عرق زوّار قبر امام حسینعلیه السلام از هر عرقی هفتاد هزار ملک که تسبیح میکنند خدای تعالی را و استغفار میکنند برای او و برای زوّار امام حسینعلیه السلام تا آنکه روز قیامت برپا شود دویّم از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که چون به زیارت امام حسینعلیه السلام بِرَوی زیارت کن آن حضرت را محزون و غمناک و ژولیده مو و غبار آلوده و گرسنه و تشنه که آن حضرت با این احوال شهید شده است و حاجات خود را طلب نما و برگرد و آن را وطن خود قرار مده سیّم آنکه در سفر زیارت آن حضرت توشه را از چیزهای لذیذ مانند بریانی و حلواها قرار ندهد و خوراک خود را نان با لبن یعنی شیر یا ماست قرار دهد از حضرت صادقعلیه السلام روایت است که فرمود شنیدهام که جماعتی به زیارت امام حسینعلیه السلام میروند و با خود سُفرهها برمیدارند که در آنها بزغالههای بریان و حلواها هست و اگر به زیارت قبر پدران یا دوستان خود بروند اینها را با خود برنمیدارند و در حدیث معتبر دیگر منقول است که آن حضرت به مفضلّ بن عمر فرمود که زیارت کنید امام حسینعلیه السلام را بهتر از آن است که زیارت نکنید و زیارت نکنید بهتر ازآن است که زیارت کنید مفضّل گفت پُشت مرا شکستی فرمود که واللّه اگر به زیارت قبر پدران خود بروید اندوهگین و غمناک میروید و به زیارت آن حضرت که میروید سفرهها با خود برمیدارید بلکه میباید ژولیده مو و گردآلود بروید مؤلف گوید پس چقدر شایسته است برای اغنیا و تجّار که ملاحظه این مطلب را در این سفر بنمایند و هرگاه در بلادیکه در بین راه ایشان است تا کربلا بعض دوستانشان که ایشان را دعوت و میهمانی میکنند و در زمان حرکت از منزلشان سفره و ناهارخوریهای آنها را از مطبوخات لذیذه و مرغ بریان و سایر بریانیها مملوّ میکنند قبول نکنند و بگویند که ما مسافر کربلا هستیم و شایسته نیست برای ما تغذّی به این نحو غذاها شیخ کلینیرحمه الله روایت کرده که بعد از شهادت امام حسینعلیه السلام زوجه کلبیّه آن حضرت اقامه ماتم نمود برای آن حضرت و گریست و گریستند سایر زنها وخدمتکاران تا حدّی که اشکهای آنها خشک شد و دیگر اشکشان نیامد پس از یک جائی برای آن مخدّره هدیّه فرستادند جونی که معنی آن را مرغ قَطا گفتهاند برای آنکه از خوردن آن قوّتی بگیرند در گریستن بر امام حسینعلیه السلام چون آن محترمه آن را دید پرسید این چیست گفتند هدیّهای است که فلانی فرستاده برای شما که استعانت بجوئید به آن درماتم حسینعلیه السلام فرمود «لَسْنا فی عُرْسٍ فَما نَصْنَعُ بِها» ما که در عروسی نیستیم ما را چه به این خوراک پس امر فرمود آن را از خانه بیرون بردند چهارم از چیزهایی که در سفر زیارت امام حسینعلیه السلام مندوب است تواضع و فروتنی و خشوع و راه رفتن مانند بنده ذلیل پس کسانیکه در طریق زیارت آن حضرت سوار میشوند بر این مراکب جدیده که به قوّه بخار به سرعت حرکت مینماید و امثال آن باید خیلی ملتفت خود باشند که تَجَبُّر و تَکَبُّر نکنند و بر سایر زائرین و بندگان خدا که بسختی و مشقّت به کربلا میروند بزرگی ننمایند و آنها را به چشم حقارت نظر نکنند علماء در احوال اصحاب کهف نقل کردهاند که آنها از مخصوصین دقیانوس و به منزله وزرای او بودند وقتیکه حق تعالی رحمت خود را شامل حال آنها فرمود و به فکر خداپرستی و اصلاح کار خود برآمدند صلاح خود را در این دیدند که از مردم کناره گیرند و در غاری ماوی گرفته به عبادت خدا مشغول شوند پس سوار بر اسبها شده و از شهر بیرون آمدند همینکه سه میل راه رفتند تملیخا که یکی از آنها بود گفت «یا اِخْوَتاهُ جاءَتْ مَسْکَنَةُ الْأخِرَةِ وَذَهَبَ مُلْکُ الدُّنْیا اِنْزِلُوا عَنْ خُیُولِکُمْ وَامْشُوا عَلی اَرْجُلِکُمْ» ای برادران این راه، راه آخرت است و باید به نحو فقیری و مسکنت رفت و ملک و ریاست دنیا را باید کنار گذاشت اکنون از اسبها باید پیاده شوید و با پای پیاده به درگاه حق تعالی بروید تا شاید پروردگار شما بر شما رحم نماید و گشایشی در امر شما نصیب شما فرماید پس همگی از اسبهای خویش پیاده شدند و در آن روز آن محترمین معظّمین با پای پیاده هفت فرسخ راه رفتند تا آنکه پاهای ایشان مجروح شد و خون از آنها متقاطر گردید پس زائرین این قبر مطهّر این مطلب را در نظر داشته باشند و هم بدانند که هر چه در این راه شخص برای خدا تواضع کند باعث رفعت مقام او خواهد شد ولهذا در آداب زیارت آن جناب از حضرت امام جعفر صادقعلیه السلام منقول است که هر که به زیارت قبر امام حسینعلیه السلام برود پیاده حق تعالی بنویسد از برای او به عدد هر گامی هزار حسنه و محو میکند از او هزار گناه و بلند کند از برای او در بهشت هزار درجه پس چون به شطّ فرات برسی غسل کن و پاهای خود را برهنه کن و نعلهای خود را در دست خود بگیر و راه رو مانند راه رفتن بنده ذلیل پنجم آنکه اگر در بین راه زوّار پیاده دید که وامانده و خسته شده و از او استعانتی خواست تا ممکن شود در کار او اهتمام نموده و او را به منزل برساند و مبادا به او استخفاف و بیاعتنائی نماید شیخ کلینی به سند معتبر از ابوهارون روایت کرده که من حاضر بودم در خدمت حضرت صادقعلیه السلام که فرمود به مردمیکه در نزد او بودند چه شده از برای شما که استخفاف مینمائید به ما پس برخاست از بین آنها مردی از اهل خراسان و گفت پناه میبرم به خدا از آنکه ما استخفاف کنیم به شما یا به چیزی از امر شما فرمود آری تو خودت یکی از آن اشخاص هستی که سبک شمردی و خوار نمودی مرا آن مرد گفت پناه میبرم به خدا که من خوار نموده باشم شما را فرمود وای بر تو آیا نشنیدی فلان کس را در وقتی که نزدیک به جحفه بودیم با تو گفت مرا بقدر یک میل سوار کن که به خدا سوگند من خسته شدم به خدا سوگند که تو سر بسوی او بلند نکردی و استخفاف به او نمودی و هر کسیکه مؤمنی را خوار نماید ما را خوار نموده و حرمت خدا را ضایع کرده مؤلّف گوید که ما در آداب زیارت در ادب نهم کلامی با روایتی از علیّ بن یقطین که مناسب است با این مقام ذکر کردیم به آنجا رجوع کن که در آن موعظه نیکوئی است و این ادب که در اینجا ذکر شد اختصاص به زوّار امام حسینعلیه السلام ندارد لکن چون این مطلب در راه زیارت آن حضرت خیلی اتفاق میافتد لهذا ما در اینجا ذکر نمودیم ششمّ از ثقه جلیلالقدر محمّد بن مسلم مروی است که به حضرت امام محمّد باقرعلیه السلام عرض کرد که چون ما به زیارت پدرت حسین بن علیعلیه السلام میرویم آیا چنانست که در حجّیم فرمود بلی گفت پس بر ما لازم است آنچه بر حاجیان لازمست فرمود که بر تو لازم است که نیکو مصاحبت بنمائی با هر که رفیق تو است و بر تو لازم است که کم سخن بگوئی مگر سخن خیر و لازمست بر تو که یاد خدا بسیار بکنی و لازمست که جامههایت پاکیزه باشد و لازمست که غسل کنی پیش از آنکه داخل حایر شوی و لازمست که با خشوع و رقّت باشی و نماز بسیار بکنی و صلوات بر محمد و آل محمد بسیار بفرستی و باید که خود را نگاه داری از چیزهائی که سزاوار نیست تو را و باید که دیده خود را از حرام و شبهه بپوشانی و احسان به برادران مؤمن پریشان خود بکنی و اگر کسیرا بهبینی که خرجیش تمام شده او را دستگیری کنی و خرجی خود را میان خود و ایشان برابر قسمت کنی و لازمست بر تو تقیّه که قوام دین تو به آن است و پرهیزکاری از چیزهائی که خدا از آنها نهی کرده است و ترک کنی خصومت و بسیار قسم خوردن و مجادله و منازعه که در آن قسم باشد پس چون چنین کنی تمام میشود ثواب حجّ و عمره از برای تو و مستوجب میشوی از جانب آن کسیکه طلب ثواب او کردهای به مال خرج کردن و از اهل خود دور افتادن اینکه برگردی به آمرزش گناهان و رحمت و خوشنودی خدا هفتم در روایت ابوحمزه ثمالی از حضرت صادقعلیه السلام در باب زیارت امام حسینعلیه السلام منقول است که چون به نینوا رسیدی بارهای خود را در آنجا بگذار و روغن بر خود ممال و سرمه مکش و گوشت مخور مادامیکه در آنجا مقیم میباشی هشتم غسل به آب فرات است که روایات در فضیلت آن بسیار است در حدیثی از حضرت صادقعلیه السلام منقولست که هر که غسل کند به آب فرات و زیارت کند قبر امام حسینعلیه السلام را از گناهان خالی شود مانند روزیکه از مادر متولّد شده باشد و اگرچه گناهان کبیره بوده باشد و روایت شده که خدمت آن حضرت عرض شد که بسا شود که ما به زیارت قبر امام حسینعلیه السلام برویم و دشوار باشد بر ما غسل زیارت به سبب سرما یا غیر آن فرمود که هر که غسل کند در فرات و زیارت کند حسینعلیه السلام را نوشته شود برای او از فضیلت
آنقدر که بشماره درنیاید و از بشیر دهّان روایتست که حضرت صادقعلیه السلام فرمود که هر که به زیارت قبر حسین بن علیّعلیه السلام برود پس وضو بگیرد و غسل کند در فرات، برندارد قدمی و نگذارد قدمی مگر آنکه بنویسد حق تعالی برای او حجّه و عمره و در بعضی روایاتست که غسل کن از فرات از موضعی که برابر قبر آن حضرت واقع شود و خوبست چنانکه از بعضی روایات استفاده میشود چون به فرات برسد صد مرتبه اَللّه اَکْبَرُ و صَد مرتبه لااِلهَ اِلاَّ اللَّهُ و صد مرتبه صلوات بر پیغمبر و آل آن حضرت بفرستد نهمّ چون خواستی داخل حایر مقدس شوی از دریکه در جانب مشرق واقع است داخل شو چنانکه حضرت صادقعلیه السلام به یوسف کناسّی فرمودند دهمّ در روایت ابن قولویه است که حضرت صادقعلیه السلام به مفضّل بن عمر فرمود که ای مفضّل چون برسی به قبر امام حسینعلیه السلام بر در روضه بایست و این کلمات را
بخوان که تورا به هر کلمه نصیبی از رحمت الهی خواهد بود: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ
سلام بر تو ای وارث
آدَمَ صَِفْوَةِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا
آدم برگزیده خدا سلام بر تو ای وارث نوح پیامبر خدا سلام بر تو ای
وارِثَ اِبْراهیمَ خَلیلِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُوسی کَلیمِ اللَّهِ
وارث ابراهیم خلیل خدا سلام بر تو ای وارث موسی هم سخن خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عیسی رُوحِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ
سلام بر تو ای وارث عیسی روح خدا سلام بر تو ای وارث
مُحَمَّدٍ حَبیبِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عَلِیٍّ وَصِیِّ رَسُولِ اللَّهِ
محمد حبیب خدا سلام بر تو ای وارث علی وصی رسول خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِیِّ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ
سلام بر تو ای وارث حسن (آن امام) پسندیده سلام بر تو ای وارث
فاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الشَّهیدُ الصِّدّیقُ اَلسَّلامُ
فاطمه دختر رسول خدا سلام بر تو ای شهید راستگو سلام
عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَصِیُّ الْبآرُّ الْتَّقِیُّ اَلسَّلامُ عَلَی الْأَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ
بر تو ای وصی نیکو کردار پرهیزکار سلام بر آن ارواحی که فرود آمدند
بِفِنآئِکَ وَاَناخَتْ بِرَحْلِکَ اَلسَّلامُ عَلی مَلائِکَةِ اللَّهِ الُْمحْدِقینَ بِکَ
به آستانت و بار انداختند به درگاهت سلام بر فرشتگان خدا که در گِرد تواَند
اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلوةَ وَآتَیْتَ الزَّکاةَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ
گواهی دهم که براستی تو برپا داشتی نماز را و بدادی زکات را و دستور دادی به معروف (کار خوب)
وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَعَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتّی اَتیکَ الْیَقینُ اَلسَّلامُ
و نهی کردی از منکر (کار زشت) و پرستش کردی خدا را از روی اخلاص تا آنگاه که مرگت فرا رسید سلام
عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ پس بسوی قبر روانه میشوی و به هر قدمی که
بر تو و رحمت خدا و برکاتش
برمیداری یا میگذاری مثل ثواب کسی داری، که در خون خود دست و پا زده باشد در راه خدا
پس چون به نزدیک قبر برسی دست بر قبربمال و بگو: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللَّهِ
سلام بر تو ای حجت خدا
فی اَرْضِهِ وَسَمائِهِ پس میروی و متوجه نماز میشوی و به هر رکعت که میکنی نزد
در زمین و آسمانش
آن حضرت مثل ثواب کسی داری که حج و عمره هزار مرتبه کرده باشد و هزار بنده آزاد کرده باشد و هزار مرتبه از برای خدا به جهاد ایستاده باشد با پیغمبر مرسل الخبر یازدهم از ابوسعید مدائنی منقولست که گفت رفتم به خدمت حضرت صادقعلیه السلام و پرسیدم که بروم به زیارت قبر حسینعلیه السلام فرمود بلی برو به زیارت قبر حسینعلیه السلام فرزند رسول خداصلی الله علیه وآله نیکترین نیکان و پاکیزهترین پاکیزگان و نیکوکارترین نیکوکاران و چون آن حضرت را زیارت کنی نزد سر آن حضرت هزار مرتبه تسبیح حضرت امیرالمؤمنینعلیه السلام را بخوان و نزد پاهای آن حضرت هزار مرتبه تسبیح حضرت فاطمهعلیها السلام را بخوان پس نزد آن حضرت دو رکعت نماز بکن و در آن دو رکعت سوره یس والرّحمن بخوان پس چون چنین کنی ثواب عظیم از برای توخواهدبود گفتم فدای تو شوم تسبیح علی و فاطمهعلیهما السلام را به من بیاموز فرمود بلی ای ابوسعید تسبیح علیعلیه السلام این است: سُبْحانَ الَّذی لا تَنْفَدُ خَزآئِنُهُ سُبْحانَ
منزه است آنکه تمام نشود خزینههایش منزه است
الَّذی لا تَبیدُ مَعالِمُهُ سُبْحانَ الَّذی لا یَفْنی ما عِنْدَهُ سُبْحانَ الَّذی لا
آنکه پایان نپذیرد نشانههایش منزه است آنکه فانی نشود آنچه نزد او است منزه است آنکه
یُشْرِکُ اَحَداً فی حُکْمِهِ سُبْحانَ الَّذی لاَ اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ سُبْحانَ
شریک نگیرد هیچکس را در حُکمش منزه است آنکه از میان نرود فخر و عزتش منزه است
الَّذی لاَ انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحانَ الَّذی لا اِلهَ غَیْرُهُ و تسبیح حضرت
آنکه دورانش پایان ندارد منزه است آنکه معبودی جز او نیست
فاطمهعلیها السلام این است: سُبْحانَ ذِیالْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظیمِ سُبْحانَ ذِیالْعِزِّ
منزه است صاحب جلالت والای بزرگ منزه است صاحب عزت
الشَّامِخِ الْمُنیفِ سُبْحانَ ذِیالْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدیمِ سُبْحانَ
بلند و فراز منزه است صاحب فرمانروائی گرانمایه دیرینه منزه است
ذِیالْبَهْجَةِ وَالْجَمالِ سُبْحانَ مَنْ تَرَدّی بِالنُّورِ وَالْوَقارِ سُبْحانَ مَنْ
صاحب شادمانی و زیبائی منزه است آنکه جامه نور و وقار دربردارد منزه است آنکه
یَری اَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفا وَوَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَوآءِ دوازدهم آنکه نماز
بیند جای پای مُور را در سنگ خارا و ردّ عبور پرنده را در هوا
فریضه و نافله را نزد قبر امام حسینعلیه السلام بجا آورد زیرا که نماز نزدآن حضرت مقبولست سیّد بن طاوس گفته که جدّ و جهد کن که از تو فوت نشود فریضه و نافله در حایر شریف همانا روایت شده که نماز واجبی نزد آن حضرت برابر است با حجّ و نماز نافله با عمره مؤلّف گوید که در روایت مفضّل گذشت ثواب بسیاری برای نماز در حایر شریف و در روایت معتبری از حضرت صادقعلیه السلام منقولست که هر که زیارت کند آن حضرت را و دو رکعت نماز یا چهار رکعت نزد آنحضرت بکند ثواب حجّ و عمره برای او نوشته شود و آنچه از اخبار ظاهر میشود آن است که نماز زیارت و غیر آن را در عقب قبر آن حضرت و در بالا سر کردن هر دو خوبست و اگر در بالا سر کند عقبتر بایستد که محاذی اصل قبر مقدّس نباشد و در روایت ابوحمزه ثمالی است از حضرت صادقعلیه السلام که در نزد سرآن حضرت دو رکعت نماز بگذارد در رکعت اوّل سوره حمد و سوره یس بخوان و در رکعت دوّم سوره حمد و سوره الرّحمن بخوان و اگر خواهی در پشت قبر نماز را بکن و در بالای سر بهتر است و چون فارغ شوی نماز کن آنچه خواهی و امّا این دو رکعت نماز زیارت ناچار است نزد هر قبری که زیارت کنند و ابن قولویه از حضرت باقرعلیه السلام روایت کرده که به شخصی فرمود ای فلان چه مانعست تو را که هرگاه حاجتی برای تو رُو دهد بروی نزد قبر حسین صلوات اللّه علیه و چهار رکعت نماز گذاری نزد او پس حاجت خود را بطلبی بدرستیکه نماز فریضه نزد آن حضرت معادلست با حجّ و نماز نافله معادلست با عمره سیزدهم بدانکه عمده اعمال در روضه مطهّره امام حسینعلیه السلام دعاء است زیرا که اجابت دعا در تحت آن قبّه سامیه یکی از چیزهائی است که در عوض شهادت، حقّ تعالی به آن حضرت لطف فرموده و زائر باید آن را غنیمت دانسته در تضرّع و انابه و توبه و عرض حاجات کوتاهی نکند و در طیّ زیارات آن حضرت ادعیه بسیاری با مضامین عالیه وارد شده و اگر بنای اختصار نبود من چند دعائی در اینجا ذکر میکردم و بهتر آن است که از دعاهای صحیفه کامله آنچه تواند بخواند که بهترین دعاها است و ما در اواخر این باب بعد از زیارات جامعه دعائی نقل کنیم که در همه حرمهای شریفه خوانده شود [ و بدانکه در ملحقات این کتاب دعائی ذکر میشود که جامعترین دعاها است که در روضات ائمهعلیهم السلام خوانده میشود، از آن غفلت نکنی. «منه» ] و به جهت آنکه این محلّ را خالی نگذاریم این دعای مختصر را که در ضمن یکی از زیارات نقل شده ذکر میکنیم و آن دعا این است که میگوئی در آن حرم شریف در حالیکه دستها را بسوی آسمان بلند کرده باشی:
اَللّهُمَّ قَدْ تَری مَکانی وَتَسْمَعُ کَلامی وَتَری مَقامی وَتَضَرُّعی
خدایا تو میبینی جای مرا و میشنوی سخنم را و بنگری توقفگاهم و زاریم
وَمَلاذی بِقَبْرِ حُجَّتِکَ وَابْنِ نَبِیِّکَ وَقَدْ عَلِمْتَ یا سَیِّدی حَوائِجی
و پناه جستنم را به قبر حجتت و فرزند پیامبرت و بخوبی میدانی ای آقای من حاجتهایم را
وَلا یَخْفی عَلَیْکَ حالی وَقَدْ تَوَجَّهْتُ اِلَیْکَ بِابْنِ رَسُولِکَ وَحُجَّتِکَ
و پوشیده نیست بر تو حالم و اکنون رو کردهام بسویت بوسیله فرزند رسول تو و حجتت
وَاَمینِکَ وَقَدْ اَتَیْتُکَ مُتَقَرِّباً بِهِ اِلَیْکَ وَاِلی رَسُولِکَ فَاجْعَلْنی بِهِ
و امانتدارت و آمدهام تقرب جویان بوسیله او بدرگاهت و بدرگاه رسولت پس قرارم ده
عِنْدَکَ وَجیهاً فِی الدُّنْیا وَالْأخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبینَ وَاَعْطِنی بِزِیارَتی
بوسیله او در پیش خود آبرومند در دنیا و آخرت و از نزدیکان و عطا کن به من بوسیله زیارتم
اَمَلی وَهَبْ لی مُنایَ وَتَفَضَّلْ عَلَیَّ بِشَهْوَتی وَرَغْبَتی وَاقْضِ لی
آرزویم را و ببخش به من آرمانم را و تفضل کن بر من بدادن خواسته و اشتیاقم و برآور
حَوآئِجی وَلا تَرُدَّنی خآئِباً وَلا تَقْطَعْ رَجآئی وَلا تُخَیِّبْ دُعآئی
حاجاتم را و بازم مگردان ناامید و قطع مکن امیدم را و نومید مکن دعایم را
وَعَرِّفْنِی الْأِجابَةَ فی جَمیعِ ما دَعَوْتُکَ مِنْ اَمْرِ الدّینِ وَالدُّنْیا
و نشانم ده اجابت دعایم را در تمام دعاهائی که کردم از کار دین و دنیا
وَالْأخِرَةِ وَاجْعَلْنی مِنْ عِبادِکَ الَّذینَ صَرَفْتَ عَنْهُمُ الْبَلایا
و آخرت و قرارم ده از آن بندگانت که گردانی از ایشان بلاها
وَالْأَمْراضَ وَالْفِتَنَ وَالْأَعْراضَ مِنَ الَّذینَ تُحْییهِمْ فی عافِیَةٍ
و بیماریها و آشوبها و عوارض (و پیشآمدها) را از آنهائی که زندهشان داری در تندرستی
وَتُمیتُهُمْ فی عافِیَةٍ وَتُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ فی عافِیَةٍ وَتُجیرُهُمْ مِنَ النَّارِ
و بمیرانیشان در سلامتی و وارد بهشتشان کنی در سلامتی و پناهشان دهی از آتش
فی عافِیَةٍ وَوَفِّقْ لی بِمَنٍّ مِنْکَ صَلاحَ ما اُؤَمِّلُ فی نَفْسی وَاَهْلی
در سلامتی و فراهم کن برایم به منت خود صلاح آنچه را آرزو دارم درباره خودم و خاندانم
وَوَُلَْدی وَاِخْوانی وَمالی وَجَمیعِ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ یا اَرْحَمَ
و فرزندانم و برادرانم و مال و دارائیم و همه آن نعمتهائی که از کرم به من داده ای مهربانترین
الرَّاحِمینَ چهاردهم از جمله اعمال در حرم امام حسینعلیه السلام صلوات فرستادن بر آن
مهربانان
حضرت است و روایت شده که میایستی پشت سر نزد کتف شریف آن حضرت و صلوات میفرستی بر پیغمبرصلی الله علیه وآله و بر حسین صلوات اللّه علیه و سیّد بن طاوس در مصباح الزّائرین
صلوات را برای آن حضرت در ضمن یکی از زیارات نقل کرده: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی
خدایا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَصَلِّ عَلی الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ قَتیلِ
محمد و آل محمد و درود فرست بر حسین مظلوم و شهید کشته
الْعَبَراتِ وَاَسیرِ الْکُرُباتِ صَلوةً نامِیَةً زاکِیَةً مُبارَکَةً یَصْعَدُ اَوَّلُها
اشکهای دیدگان و اسیر گرفتاریها درودی فزاینده و پاکیزه و با برکت که بالا رود آغازش
وَلا یَنْفَدُ آخِرُها اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ علی [اَحَدٍ مِنْ] اَوْلادِ الْأَنْبِیآءِ
و پایان نپذیرد انجامش بهترین درودی که فرستی بر یکی از فرزندان پیمبران
وَالْمُرْسَلینَ یا رَبَّ الْعالِمینَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَی الْأِمامِ الشَّهیدِ
و رسولان ای پروردگار جهانیان خدایا درود فرست بر امام شهید
الْمَقْتُولِ الْمَظْلُومِ الْمَخْذُولِ وَالسَّیِّدِ الْقآئِدِ وَالْعابِدِ الزَّاهِدِ وَالْوَصِیِ
کشته (راه حق) آن مظلوم بیکس و آن آقای پیشوا و آن عابد پارسا و وصی
الْخَلیفَةِ الْإِمامِ الصِّدّیقِ الطُّهْرِ الطَّاهِرِ الطَّیِّبِ الْمُبارَکِ [ وَ ]الرَّضِیِ
جانشین و امام راستگو و پاک پاکیزه خوب و مبارک آن راضی
الْمَرْضِیِّ وَالتَّقِیِّ الْهادِی الْمَهْدِیِّ الزَّاهِدِ الذَّائِدِ الْمُجاهِدِ الْعالِمِ
و پسندیده و با تقوای راهنمای راه یافته آن زاهد مدافع (دین) و مجاهد (راه حق) و عالم
اِمامِ الْهُدی سِبْطِ الرَّسُولِ وَقُرَّةِ عَیْنِ الْبَتُولِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ
پیشوای هدایت نوه رسول (خدا) و نور دیدهزهرای بتول درود خدا بر او و آلش
وَسَلَّمَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدی وَمَوْلایَ کَما عَمِلَ بِطاعَتِکَ وَنَهی
و سلام، خدایا درود فرست بر آقا و سرور من چنانچه عمل کرد به طاعت تو و نهی کرد
عَنْ مَعْصِیَتِکَ وَبالَغَ فی رِضْوانِکَ وَاَقْبَلَ عَلی ایمانِکَ غَیْرَ قابِلٍ
از نافرمانیت و سخت کوشید در راه خوشنودیت و رو آورد بر ایمان تو بدون آنکه درباره تو
فیکَ عُذْراً سِرّاً وَعَلانِیَةً یَدْعُو الْعِبادَ اِلَیْکَ وَ یَدُلُّهُمْ عَلَیْکَ وَقامَ بَیْنَ
عذر و بهانهای بپذیرد چه پنهانی و چه آشکارا میخواند بندگانت را بسوی تو و راهنمائیشان میکرد بر تو و بپاخواست در
یَدَیْکَ یَهْدِمُ الْجَوْرَ بِالصَّوابِ وَیُحْیِی السُّنَّةَ بِالْکِتابِ فَعاشَ فی
پیش رویت، ویران کرد (کاخ ظلم و) جور را با درستی و زنده کرد طریقه و آئین (پیمبر) را به قرآن پس زندگی کرد در
رِضْوانِکَ مَکْدُوداً وَمَضی عَلی طاعَتِکَ وَفی اَوْلِیآئِکَ مَکْدُوحاً
خوشنودی تو با سختی و مشقت و درگذشت بر حال اطاعت تو و در زمره دوستانت با حال رنج و ناراحتی
وَقَضی اِلَیْکَ مَفْقُوداً لَمْ یَعْصِکَ فی لَیْلٍ وَلا نَهارٍ بَلْ جاهَدَ فیکَ
و جان خود را به تو تسلیم کرد چون گمگشته، نافرمانیت نکرد نه در شب و نه در روز بلکه پیکار کرد درباره تو
الْمُنافِقینَ وَالْکُفَّارَ اَللّهُمَّ فَاَجْزِهِ خَیْرَ جَزآءِ الصَّادِقینَ الأَْبْرارِ
با منافقان و کفار خدایا پس او را پاداش ده به بهترین پاداش راستگویان نیک کردار
وَضاعِفْ عَلَیْهِمُ الْعَذابَ وَلِقاتِلیهِ الْعِقابَ فَقَدْ قاتَلَ کَریماً وَقُتِلَ
و چند برابر کن بر آنها (یعنی منافقان و کفار) عذاب را و برای کشندگانش کیفر را زیرا که آن حضرت بزرگوارانه جنگید
مَظْلُوماً وَمَضی مَرْحُوماً یَقُولُ اَ نَا ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ مُحَمَّدٍ وَابْنُ مَنْ
ومظلومانه کشتهشد و درحالیکه مورد مهر خدا بود درگذشت، در آن حالیکه میفرمود منم فرزند رسول خدا محمد، وفرزند
زَکّی وَعَبَدَ فَقَتَلُوهُ بِالْعَمْدِ الْمُعْتَمَدِ قَتَلُوهُ عَلَی الْأیمانِ وَ اَطاعُوا فی
آنکس که زکات داد و خدا را پرستش کرد پس او را دانسته و از روی عمد کشتند، کشتندش بر حال ایمان و پیروی کردند در
قَتْلِهِ الشَّیْطانَ وَلَمْ یُراقِبُوا فیهِ الرَّحْمنَ اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلی سَیِّدی
(این کارشان یعنی) کشتن آن حضرت از شیطان و ملاحظه نکردند درباره آن حضرت از خدای رحمان خدایا درود فرست بر آقا
وَمَوْلایَ صَلوةً تَرْفَعُ بِها ذِکْرَهُ وَتُظْهِرُ بِها اَمْرَهُ وَتُعَجِّلُ بِها نَصْرَهُ
و مولایم درودی که بالا بری بدان نامش را و چیره سازی بدان فرمانش را و شتاب کنی بدان در یاریش
وَاخْصُصْهُ بِاَفْضَلِ قِسَمِ الْفَضآئِلِ یَوْمَ الْقِیمَةِ وَزِدْهُ شَرَفاً فی اَعْلی
و مخصوصش گردان به بهترین اقسام فضائل در روز قیامت و بیفزا بر شرفش در بلندترین
عِلِّیّینَ وَبَلِّغْهُ اَعْلی شَرَفِ الْمُکَرَّمینَ وَارْفَعْهُ مِنْ شَرَفِ رَحْمَتِکَ فی
درجات بهشت و برسان او را به برترین شرافت گرامی داشتگان و بالا بر او را از شرافت رحمتت
شَرَفِ الْمُقَرَّبینَ فیِ الرَّفیعِ الأَْعْلی وَبَلِّغْهُ الْوَسیلَةَ وَالْمَنْزِلَةَ الْجَلیلَةَ
به شرافت مقربان در بلندترین جایگاهها و او را برسان به مقام وسیله و منزلت شایسته
وَ الْفَضْلَ وَالْفَضیلَةَ وَالْکَرامَةَ الْجَزیلَةَ اَللّهُمَّ فَاجْزِهِ عَنَّا اَفْضَلَ ما
و فضل و فضیلت و بزرگواری بس شایان خدا، پس او را پاداش ده از ما بهترین پاداشی که
جازَیْتَ اِماماً عَنْ رَعِیَّتِهِ وَصَلِّ عَلی سَیِّدی و مَوْلایَ کُلَّما ذُکِرَ
به یک پیشوا از رعیتش میدهی و درود فرست بر آقا و سرورم هر زمان که نامش برده شود
وَکُلَّما لَمْ یُذْکَرْ یا سَیِّدی و مَوْلایَ اَدْخِلْنی فی حِزْبِکَ وَزُمْرَتِکَ
و هرگاه که برده نشود ای آقای من و ای مولای من مرا در حزب خود و زمره خود داخل گردان
وَاسْتَوْهِبْنی مِنْ رَبِّکَ وَرَبّی فَاِنَّ لَکَ عِنْدَ اللَّهِ جاهاً وَقَدْراً وَمَنْزِلَةً
و بخواه بخششم را از پروردگار خودت و پروردگار من زیرا تو را نزد خدا آبرو و مقام و منزلتی
رَفیعَةً اِنْ سَئَلْتَ اُعْطیتَ وَاِنْ شَفَعْتَ شُفِّعْتَ اَللَّهَ اللَّهَ فی عَبْدِکَ
والا است که اگر چیزی بخواهی به تو میدهد و اگر وساطت کنی پذیرفته میشود خدای را خدای را (در نظر بگیر) درباره بنده
وَمَوْلاکَ لا تُخَلِّنی عِنْدَ الشَّدآئِدِ وَالأَْهْوالِ لِسُوءِ عَمَلی وَقَبیحِ
و دوستت وامگذار مرا هنگام سختیها و هراسها در برابر کردار بد و رفتار زشت
فِعْلی وَعَظیمِ جُرْمی فَاِنَّکَ اَمَلی وَرَجآئی وَثِقَتی وَمُعْتَمَدی
و گناه بزرگم زیرا توئی آرزو و امید و تکیهگاه و محل اعتماد
وَوَسیلَتی اِلیَ اللَّهِ رَبّی وَرَبِّکَ لَمْ یَتَوَسَّلِ الْمُتَوَسِّلُونَ اِلَی اللَّهِ
و وسیلهام به درگاه خدا پروردگار من و پروردگار تو کسی متوسل نشود به خدا
بِوَسیلَةٍ هِیَ اَعْظَمُ حَقّاً وَلا اَوْجَبُ حُرْمَةً وَلا اَجَلُّ قَدْراً عِنْدَهُ مِنْکُمْ
بوسیلهای که حقش بزرگتر و حرمتش لازمتر و مقامش شایستهتر باشد در پیش او از شما
اَهْلَ الْبَیْتِ لا خَلَّفَنِیَ اللَّهُ عَنْکُمْ بِذُنُوبی وَجَمَعَنی وَاِیَّاکُمْ فی جَنَّةِ
خاندان، خدا مرا از شما جدا نکند بخاطر گناهانم و گرد آورد مرا با شما در بهشت
عَدْنٍ الَّتی اَعَدَّها لَکُمْ وَلِأَوْلِیآئِکُمْ اِنَّهُ خَیْرُ الْغافِرینَ وَ اَرْحَمُ
عدن که آماده کرده است آن را برای شما و دوستان شما که براستی او بهترین آمرزندگان و مهربانترین
الرَّاحِمینَ اَللّهُمَّ اَبْلِغْ سَیِّدی وَمَوْلایَ تَحِیَّةً کَثیرَةً وَسَلاماً وَارْدُدْ
مهربانان است خدایا برسان به آقای من و سرورم تحیتی بسیار و سلامی (زیاد) و بازگردان
عَلَیْنا مِنْهُ السَّلامَ اِنَّکَ جَوادٌ کَریمٌ وَصَلِّ عَلَیْهِ کُلَّما ذُکِرَ السَّلامُ
از او نیز بر ما سلامی که براستی تو بخشنده و بزرگواری و درود فرست بر او هر زمان که ذکر سلامی بشود
وَکُلَّما لَمْ یُذْکَرْ یا رَبَّ الْعالَمینَ مؤلّف گوید که ما آن زیارت را در اعمال روز
و هرگاه نشود ای پروردگار جهانیان
عاشورا نقل کردیم و در اواخر باب صلواتی بر حجج طاهرهعلیهم السلام نقل خواهیم کرد که صلوات مختصری بر امام حسینعلیه السلام نیز در آن مندرج خواهد بود و خواندن آن را نیز ترک مکن پانزدهم از جمله اعمال این روضه منوّره دعای مظلومست بر ظالم یعنی سزاوار است از برای کسی که از ظلم ظالمی مضطّر شده باشد این دعا را در آن حرم منوّر بخواند و دعا چنان است که شیخ الطّائفهرحمه الله در مصباح متهجّد در اعمال جمعه ذکر نموده فرموده مستحب است دعای مظلوم را نزد قبر ابیعبداللّه الحسینعلیه السلام بخوانند و آن دعا این است:
اَللّهُمَّ اِنّی اَعْتَزُّ بِدینِکَ وَاَکْرُمُ بِهِدایَتِکَ وَفُلانٌ یُذِلُّنی بِشَرِّهِ
خدایا من عزت یافتهام بواسطه دین تو و گرامی گشتهام به سبب راهنمائی تو فلان کس خواریم خواهد بواسطه شر خود
وَیُهینُنی بِاَذِیَّتِهِ وَیُعیبُنی بِوَِلآءِ اَوْلِیآئِکَ وَیَبْهَتُنی بِدَعْواهُ وَقَدْ
و پستیم خواهد بوسیله آزار خود و بر من عیب گیرد بخاطر دوستی دوستانت و مبهوتم سازد با ادعای خود و من
جِئْتُ اِلی مَوْضِعِ الدُّعآءِ وَضَمآنِکَ الْأِجابَةَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی
آمدهام بجای دعا کردن و محل ضمانت کردنت از اجابت خدایا پس درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَعْدِنی عَلَیْهِ السَّاعَةَ السَّاعَةَ پس خود را بر قبر
محمد و آل محمد و پیروز گردان مرا بر او همین ساعت همین ساعت
بیندازد و بگوید: مَوْلایَ اِمامی مَظْلُومٌ اسْتَعْدی عَلی ظالِمِهِ النَّصْرَ
ای سرور من و ای پیشوای من ستمدیدهای یاری خواهد بر ستمکارش یاری (خواهم)
النَّصْرَ آنقدر مکرّر کند النَّصْرَ را تا نفس منقطع شود شانزدهم از جمله اعمال در آن حرم
یاری
دعائی است که ابن فهدرحمه الله در عُدَّةالدّاعی از حضرت صادقعلیه السلام روایت کرده که فرمودند هر که از برای او حاجتی باشد بسوی خداوند عزّوجل پس بایستد در نزد سر امام حسینعلیه السلام وبگوید:
یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اَشْهَدُ اَ نَّکَ تَشْهَدُ مَقامی وَتَسْمَعُ کَلامی وَاَ نَّکَ حَیٌ
ای ابا عبداللّه گواهی دهم که براستی تو جای مرا مینگری و سخنم را میشنوی و تو زندهای
عِنْدَ رَبِّکَ تُرْزَقُ فَاسْئَلْ رَبَّکَ وَرَبّی فی قَضآءِ حَوآئِجی
در پیش پروردگارت و روزی میخوری پس بخواه از پروردگار خودت و من، برآوردن حاجاتم را
بدرستیکه حاجت او برآورده میشود انشاءاللّه تعالی هفدهمّ از جمله اعمال دو رکعت نماز است در آن حرم مطهّر نزد سر مقدّس با سوره الرّحمن و سوره تبارک سیّد بن طاوس روایت کرده که هر که این نماز را بخواند خداوند منان مینویسد برای او بیست و پنج حجّه مقبوله مبروره که با رسول خداصلی الله علیه وآله به عمل آورده باشد هیجدهم از جمله اعمال در آن قبّه سامیه استخاره است و کیفیّت آن چنانست که علامه مجلسیرحمه الله نقل نموده و اصل روایت ازکتاب قربالأسناد حمیری است فرموده به سند صحیح از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که هر بندهای که در امری از امور صد مرتبه طلب خیر از خداوند عالمیان بکند که بایستد نزد سَر حضرت امام حسینعلیه السلام «وَالْحَمْدُلِلَّهِ وَلااِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَسُبْحانَ اللَّهِ» بگوید وخدا را بهبزرگواری یاد کند و حمد و ثنای خدا بگوید چنانچه سزاوار او است و صد مرتبه طلب خیر از خدا بکند البته حق تعالی آنچه خیر او است در آن امر به او مینماید و پیش او میآورد و موافق روایات دیگر طلب خیر به این نحو میکند که صد مرتبه میگوید اَسْتَخیرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِیَرَةً فی عافِیَةٍ نوزدهم شیخ اجل کامل ابوالقاسم جعفربن قولویه قمیرحمه الله روایت کرده از حضرت صادقعلیه السلام که فرمود هرگاه زیارت کردید حضرت ابوعبداللّهعلیه السلام را ملازمت کنید سکوت را مگر از خیر و بدرستی که ملائکه شب و روز از حفظه حاضر میشوند نزد ملائکه که در حائرند و مصافحه میکنند با ایشان ملائکه که در حائرند جواب نمیدهند ایشان را از شدّت گریستن و پیوسته مشغول گریه و زاری هستند مگر در وقت زوال شمس و وقت طلوع فجر که در این دو وقت ساکت میشوند پس ملائکه حفظه منتظر میشوند تا ظهر شود وتا فجر ظاهر شود که در این دو وقت با ایشان تکلّم مینمایند و ایشان سؤال مینمایند ازچیزهائی از امر آسمان و امّا مابین این دو وقت ملائکه حائر نطق نمیکنند و از دعا و گریستن آرام نمیگیرند و نیز از آن حضرت روایت کرده که حق تعالی چهار هزار ملک را موکل کرده است به قبر امام حسینعلیه السلام ژولیده مو و گردآلود به هیأت اصحاب مصیبت میگریند بر آن حضرت از طلوع صبح تا ظهر و چون ظهر میشود چهار هزار ملک فرود میآیند و آن چهار هزار ملک بالا میروند پس پیوسته گریه میکنند تا طلوع صبح و احادیث به این مضمون بسیار است و از این روایات ظاهر میشود که گریستن بر آن حضرت در آن حرم مطهّر محبوب بلکه شایسته است که شمرده شود از اعمال آن بقعه مبارکه که بیتالاحزان شیعیان است گریستن و مرثیه خواندن برای آن حضرت و از حدیثی که مروی از صفوان از حضرت صادقعلیه السلام است مستفاد میشود که تضرّع ملائکه در درگاه خدا در لعنت کردن بر قاتلان امیرالمؤمنین و بر قاتلان امام حسینعلیهما السلام و نوحه کردن جِنیّان بر ایشان و گریه کردن ملائکه که در دور ضریح امام حسینعلیه السلاماند و بسیاری اندوه ایشان به نحوی است که اگر کسی آنها را بشنود خوردن و آشامیدن و خواب کردن بر او گوارا نخواهد بود و در حدیث عبداللّه بن حمّاد بصری است که حضرت صادقعلیه السلام به او فرمود به من خبر رسیده که گروهی میآیند نزد قبر حسینعلیه السلام از اطراف کوفه و مردمانی از غیر ایشان و زنانیکه برای آن حضرت نوحهگری میکنند و این درنیمه ماه شعبان است پس بعضی قرائت میکنند و بعضی قصّه میخوانند یعنی کیفیّت شهادت و سائر مصائب را ذکر مینمایند و پارهای نوحهگری میکنند و برخی مرثیه میخوانند پس گفتم آری فدایت شوم من مشاهده کردهام پارهای از آنچه بیان فرمودی پس فرمود حَمد خداوندی را که قرارداد در میان مردم کسانی را که به نزد ما میآیند و ما را مدح میکنند و مرثیه میخوانند برای ما و قرارداد دشمن ما را کسانیکه طعنه میزنند بر ایشان از خویشان ما یا از غیر ایشان و تهدید مینمایند ایشان را و زشت میشمارند کارهای ایشان را و در صدر همین حدیث است که هر که به زیارت او میرود بر او میگرید و هر که به زیارت او نمیرود بر مصیبت او اندوهناک میباشد و دلش میسوزد هر که او را به یاد میآورد و ترحّم میکند هر که نظر میکند بسوی قبر پسرش در پایین پای او افتاده در بیابانی که خویشی و دوستی نزد او نیست و حقّ او را غصب کردند و جمع شدند جمعی از کافران و مرتدّان از دین و یاوری یکدیگر کردند تا او را کشتند و در بیابان دفن نکرده انداختند و منع کردند از او آب فراتی را که سگان میخوردند و ضایع کردند حقّ رسول خداصلی الله علیه وآله را و وصیّتی را که در حقّ او و اهلبیتش کرده بود و نیز ابن قولویه روایت کرده از حارث اَعْوَر که امیرالمؤمنینعلیه السلام فرمود پدر و مادرم فدای حسین شهید در پشت کوفه به خدا قسم گویا میبینم جانوران دشتی را از هرنوعی که گردنها را کشیدهاند بر قبراو و بر او گریه میکنند شب را تا صباح «فَاِذا کانَ کَذلِکَ فَاِیَّاکُمْ وَالْجَفاءَ» واخبار دراین باب بسیار است بیستم سیّد بن طاوسرحمه الله فرموده که مستحب است آدمی را که هر وقت از زیارت آن حضرت فارغ شود و خواهد که از روضه مقدسه بیرون رود خود
را به ضریح بچسباند و ببوسد و بگوید: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلایَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ
سلام بر تو ای مولای من سلام بر تو
یا حُجَّةَ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صَفْوَةَ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خالِصَةَ اللَّهِ
ای حجت خدا سلام بر تو ای برگزیده خدا سلام بر تو ای بنده زبده خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا قَتیلَ الظَّمآءِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا غَریبَ الْغُرَبآءِ
سلام بر تو ای کشته تشنگی سلام بر تو ای غریبتر ازهر غریب
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئْمٍ وَلا قالٍ فَاِنْ اَمْضِ فَلا عَنْ مَلالَةٍ
سلام بر تو سلام خداحافظی کنندهای که نه خسته شده و نه خشمگین پس اگر بروم نه از روی ملال است
وَاِنْ اُقِمْ فَلا عَنْ سُوءِ ظَنٍ بِما وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرینَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ
و اگر بمانم نه از روی بدگمانی به وعدهای است که خدا به بردباران داده قرارش ندهد خدا آخرین
الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکَ وَرَزَقَنِیَ اللَّهُ الْعَوْدَ اِلی مَشْهَدِکَ وَالْمَقامَ
بار زیارت من از تو و روزیم کند خدا بازگشت بسوی زیارتگاه تو را و ماندن
بِفِنآئِکَ وَالْقِیامَ فی حَرَمِکَ وَاِیَّاهُ اَسْئَلُ اَنْ یُسْعِدَنی بِکُمْ وَیَجْعَلَنی
در آستانت و ایستادن در حرمت را و از خدا خواهم که مرا بوسیله شما سعادتمند کند و با شما قرارم
مَعَکُمْ فی الدُّنْیا وَالْأخِرَةِ
دهد در دنیا و آخرت
مقصد سیّم
در کیفیّت زیارت حضرت سید الشهداءعلیه السلام و زیارت حضرت عباس قَدَّسَ اللَّه روحه است بدان که زیارات منقوله برای جناب امام حسینعلیه السلام بر دو قسم است یکی مطلقه که مُقَیَّدْ به وقتی نیست و دیگری مَخْصوصهکه عَکْس آنست و بیاید ذکر این زیارات در ضمن سه مطلب
مطلب اوّل
در زیارات مُطْلَقه حضرت امام حسینعلیه السلام است و آنها بسیار است و ما در اینجا به ذکر چند زیارت از آنها اکتفا میکنیم.
زیارت اوّل
شیخ کلینی در کافی به سند خود روایت کرده ازحسین بن ثُوَیْر که گفت من و یونس بن ظَبْیان و مفضّل بن عمرو ابوسلمه سرّاج نشسته بودیم نزد حضرت ابیعبداللّه جعفر بن محمّدعلیهما السلام و سخنگو در میان ما یونس بود که سنّش از همه ما بزرگتر بود پس به حضرت عرض کرد فدایت شوم من حاضر میشوم در مجلس این قوم یعنی اولاد عبّاس پس چه بگویم فرمود هرگاه حاضر شدی و ما را به یاد آوردی پس بگو «اَللّهُمَّ اَرِنَا الرَّخاءَ وَالسُّرُورَ» که آنچه میخواهی از ثواب یا رجوع در رجعت خواهی دریافت گفت گفتم فدایت شوم من بسیار شود که امام حسینعلیه السلام را یاد کنم پس در آن وقت چه بگویم فرمود که سه مرتبه بگو صَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ [یا] اَبا عَبْدِ اللَّهِ که سلام میرسد به آن حضرت از نزدیک و دور پس حضرت فرمود زمانیکه حضرت ابوعبداللّه الحسینعلیه السلام شهید شد گریه کرد بر آن حضرت آسمانهای هفتگانه و هفت زمین و آنچه در آنها و آنچه در مابین آنها است و هر که در بهشت و در آتش است از مخلوق پروردگار ما و آنچه دیده میشود و آنچه دیده نمیشود همه گریستند بر ابی عبداللّه الحسینعلیه السلام مگر سه چیز که گریه نکرد بر آن حضرت گفتم فدایت شوم آن سه چیز کدامست، فرمود: نگریست بر آن حضرت بصره و نه دمشق و نه آل عثمان گفتم فدای تو شوم میخواهم به زیارت آن حضرت بروم پس چه بگویم و چه بکنم فرمود چون به زیارت آن حضرت روی پس غسل کن در کنار فرات پس بپوش جامههای پاک خود را پس با پای برهنه روانه شو پس بدرستی که تو در حرمی هستی از حرمهای خدا و حرم رسول خدا و بسیار بگو در وقت رفتن «اَللَّهُ اَکْبَرُ وَلا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَ سُبْحانَاللَّهِ» وهر ذکریکه متضمّن تمجید و تعظیم حقتعالی باشد وصلوات بفرست برمحمّد واهلبیت او تاآنکه برسی به در حائر پس بگو:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللَّهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا مَلائِکَةَ اللَّهِ
سلام بر تو ای حجت خدا و فرزند حجت خدا سلام بر شما ای فرشتگان خدا
وَزُوَّارَ قَبْرِ ابْنِ نَبِیِّ اللَّهِ پس ده گام بردار پس بایست و سی مرتبه بگو اَللَّهُ اَکْبَرُ
و زائرین قبر فرزند پیغمبر خدا
پسبرو بهجانب قبر ازپیش رو ومقابلکن روی خود را با رویآن حضرت وقرارده قبله را مابین
دو کتف خود یعنی پشت به قبله باش پس بگو: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللَّهِ وَابْنَ
سلام بر تو ای حجت خدا و فرزند
حُجَّتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا قَتیلَ اللَّهِ وَابْنَ قَتیلِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ
حجت خدا سلام بر تو ای کشته راه خدا و فرزند کشته راه خدا سلام بر تو ای خون (ریخته در راه)
وَابْنَ ثارِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وِتْرَ اللَّهِ الْمَوْتُورَ فِی السَّمواتِ
خدا و فرزند چنین خونی سلام بر تو ای خون بازجسته خدا که انتقام نگرفتی از کشتگانت در آسمانها
وَالْأَرْضِ اَشْهَدُ اَنَّ دَمَکَ سَکَنَ فِی الْخُلْدِ وَاقْشَعَرَّتْ لَهُ اَظِلَّةُ
و زمین گواهی دهم که خون تو جایگیر شد در بهشت جاوید و بلرزید برای آن سایههای
الْعَرْشِ وَبَکی لَهُ جَمیعُ الْخَلایِقِ وَبَکَتْ لَهُ السَّمواتُ السَّبْعُ
عرش و گریه کردند برایش تمام خلائق و گریست بر آن آسمانهای هفتگانه
وَالْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَما فیهِنَّ وَما بَیْنَهُنَّ وَمَنْ یَتَقَلَّبُ فی الْجَنَّةِ
و زمینهای هفتگانه و آنچه در آنها و مابین آنها است و هر که میگردد در بهشت
وَالنَّارِ مِنْ خَلْقِ رَبِّنا وَما یُری وَما لا یُری اَشْهَدُ اَ نَّکَ حُجَّةُاللَّهِ وَابْنُ
و دوزخ از مخلوقات پروردگار ما و آنچه دیده شود و آنچه دیده نشود گواهی دهم که تو حجت خدا و فرزند
حُجَّتِهِ وَاَشْهَدُ اَ نَّکَ قَتیلُ اللَّهِ وابْنُ قَتیلِهِ وَاَشْهَدُ اَ نَّکَ ثارُ اللَّهِ وَابْنُ
حجت خدائی و گواهی دهم که تو کشته خدا و فرزند کشته خدائی و گواهی دهم که توئی کسی که خداخونخواهیت کند و فرزند
ثارِهِ وَاَشْهَدُ اَ نَّکَ وِتْرُ اللَّهِ الْمَوْتُورُ فِی السَّمواتِ وَالْأَرْضِ وَاَشْهَدُ
چنین خونی و گواهی دهم که توئی کشتهای که انتقام کشتگانت را نگرفتی در آسمانها و زمین و گواهی دهم
اَ نَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ وَنَصَحْتَ وَوَفَیْتَ وَاَوْفَیْتَ وَجاهَدْتَ فی سَبیلِ اللَّهِ
که تو برساندی (آنچه برعهده داشتی) و خیرخواهی کردی و وفاداری کردی و حق را بطور کامل ادا کردی و در راه خدا جهاد کردی
وَمَضَیْتَ لِلَّذیکُنْتَ عَلَیْهِ شَهیداً وَمُسْتَشْهِداً وَشاهِداً وَمَشْهُوداً اَ نَا
و بدنبال آن هدفی که داشتی از جهان درگذشتی بصورت شهادت و شهادتجوئی و گواه و مورد گواهی (حق) من
عَبْدُاللَّهِ وَمَوْلاکَ وَفی طاعَتِکَ وَالْوافِدُ اِلَیْکَ اَلْتَمِسُ کَمالَ الْمَنْزِلَةِ
بنده خدا و دوست تو و در تحت اطاعت تو و وارد بر توأم که جویایم مقام کاملی را
عِنْدَ اللَّهِ وَثَباتَ الْقَدَمِ فِی الْهِجْرَةِ اِلَیْکَ وَالسَّبیلَ الَّذی لا یَخْتَلِجُ
در پیش خدا و پایداری در هجرت کردن بدرگاهت و (ورود بدان) راهی که در پیش تو اضطراب (و دغدغه) ندارد
دوُنَکَ مِنَ الدُّخُولِ فی کِفالَتِکَ الَّتی اُمِرْتَ بِها مَنْ اَرادَ اللَّهَ بَدَءَ بِکُمْ
از وارد شدن در تحت سرپرستی تو که بدان مأمور گشتهای، هر که آهنگ خدا کند از شما آغاز کند، بوسیله
بِکُمْ یُبَیِّنُ اللَّهُ الْکَذِبَ وَبِکُمْ یُباعِدُ اللَّهُ الزَّمانَ الْکَلِبَ وَبِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ
شما خدا آشکار کند دروغ را و بخاطر شما دور کند خداوند روزگار دشوار و گزنده را و بوسیله شما خداوند (در خیر) بگشاید
وَبِکُمْ یَخْتِمُ اللَّهُ وَبِکُمْ یَمْحُو ما یَشآءُ وَیُثْبِتُ وَبِکُمْ یَفُکُّ الذُّلَّ مِنْ
و به شما ببندد و بوسیله شما محو کند آنچه را خواهد و (یا) ثبت کند و به شما باز کند (طوق) خواری را از
رِقابِنا وَبِکُمْ یُدْرِکُ اللَّهُ تِرَةَ کُلِّ مُؤْمِنٍ یُطْلَبُ بِها وَبِکُمْ تُنْبِتُ
گردنهای ما و به شما بگیرد خدا انتقام خون هر مؤمنی را که مورد مطالبه است و به شما برویاند
الْأَرْضُ اَشْجارَها وَبِکُمْ تُخْرِجُ الْأَرْضُ ثِمارَها وَبِکُمْ تُنْزِلُ السَّمآءُ
زمین بر خود درختان را و به شما بیرون آرد زمین میوههای خود را و به شما ببارد آسمان
قَطْرَها وَرِزْقَها وَبِکُمْ یَکْشِفُ اللَّهُ الْکَرْبَ وَبِکُمْ یُنَزِّلُ اللَّهُ الْغَیْثَ
قطرات بارانش و روزیش را و به شما برطرف گرداند خدا گرفتاری را و به شما فرو بارد خدا باران را
وَبِکُمْ تُسَبِّحُ الْأَرْضُ الَّتی تَحْمِلُ اَبْدانَکُمْ وَتَسْتَقِرُّ جِبالُها عَنْ
و بوسیله شما تسبیح گوید زمینی که بدنهای مطهر شما را برخود دارد و مستقر گردد کوههایش
مَراسیها اِرادَةُ الرَّبِّ فی مَقادیرِ اُمُورِهِ تَهْبِطُ اِلَیْکُمْ وَتَصْدُرُ مِنْ
بوسیله لنگرهای آن، و خواست پروردگار در اندازهگیری کارهایش بسوی شما فرود آید و
بُیُوتِکُمْ وَالصَّادِرُ عَمَّا فُصِّلَ مِنْ اَحْکامِ الْعِبادِ لُعِنَتْ اُمَّةٌ قَتَلَتْکُمْ
از خانههای شما صادر گردد و نیز آنچه صدور یابد از تفصیل احکام بندگان، لعنت بر آن امتی که شما را کشتند
وَاُمَّةٌ خالَفَتْکُمْ وَاُمَّةٌ جَحَدَتْ وَلایَتَکُمْ وَاُمَّةٌ ظاهَرَتْ عَلَیْکُمْ وَاُمَّةٌ
وآن مردمیکه با شما مخالفت کردند و آن جمعیتی که منکر شدند ولایت شما را و آن امتی که از دشمن شما پشتیبانیکردند وآن ملتی
شَهِدَتْ وَلَمْ تُسْتَشْهَدْ اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی جَعَلَ النَّارَ مَاْویهُمْ وَبِئْسَ
که حاضر بودند ولی تن به شهادت ندادند ستایش خدائی را که دوزخ را جایگاهشان قرار داد و بد جائی است
وِرْدُ الْوارِدینَ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ وَالْحَمْدُ للَّهِِ رَبِّ الْعالَمینَ پس
برای واردین و چه بد جایگاهی است ورودگاهشان و ستایش برای خدا پروردگار جهانیان
بگو سه مرتبه: وَصَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ پس سه مرتبه بگو: اَ نَا اِلَی اللَّهِ
و درود خدا بر تو ای ابا عبداللّه من بسوی خداوند
مِمَّنْ خالَفَکَ بَریءٌ پس برمیخیزی میروی نزد قبر فرزند آن حضرت علیّ بن
از هر کس که با تو مخالفت کرد بیزارم
الحسینعلیه السلام که در نزد پای پدرش مدفون است پس میگوئی: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ
سلام بر تو ای فرزند
رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ
رسول خدا سلام بر تو ای فرزند امیر مؤمنان سلام بر تو ای فرزند
الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ خَدیجَةَ وَفاطِمَةَ صَلَّی اللَّهُ
حسن و حسین سلام بر تو ای فرزند خدیجه و فاطمه درود خدا
عَلَیْکَ صَلّی اللَّهُ عَلَیْکَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ میگوئی این را
بر تو درود خدا بر تو درود خدا بر تو لعنت خدا بر کسی که تو را کشت
سه مرتبه و سه مرتبه اِنَّا اِلَی اللَّهِ مِنْهُمْ بَریءٌ پس برمیخیزی و اشاره میکنی
ما بسوی خدا از آنها بیزاریم
به دست خود به سوی شهداء رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ و میگوئی: اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ
سلام بر شما
اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ فُزْتُمْ وَاللَّهِ فُزْتُمْ وَاللَّهِ فُزْتُمْ وَاللَّهِ فَلَیْتَ
سلام بر شما سلام بر شما رستگار شدید به خدا، رستگار شدید به خدا، رستگار شدید به خدا، و ای کاش من هم
اَنّی مَعَکُمْ فَاَفُوزَ فَوْزاً عَظیماً پس برمیگردی و میگردانی قبر ابوعبداللّهعلیه السلام را
با شما بودم و به رستگاری بزرگی نائل میگشتم
مقابل خود یعنی پشت قبر مطهّر میایستی و شش رکعت نماز میگذاری و چون چنین کردی زیارتت تمام شد پس اگر خواستی برگردی برگرد مؤلّف گوید که شیخ طوسی در تهذیب و صدوق در کتاب مَنْ لایَحْضُرُهُ الفقیه نیز این زیارت را نقل فرمودهاند و شیخ صدوق فرموده که من در کتاب مزار و مقتل انواعی از زیارات نقل کردم و برای این کتاب این زیارت را اختیار کردم زیرا که آن به اعتبار روایت اصحّ زیارتست نزد من و همین زیارت شریف ما را کافی و وافیست انتهی.
زیارت دویّم
شیخ کلینی روایت کرده از امام علیّ نقیعلیه السلام که فرمود میگوئی نزد حسینعلیه السلام:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَبا عَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یاحُجَّةَاللَّهِ فی اَرْضِهِ وَشاهِدَهُ
سلام بر تو ای ابا عبداللّه سلام بر تو ای حجت خدا در زمین و گواه خدا
عَلی خَلْقِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ عَلیٍ
بر خلق سلام بر تو ای فرزند رسول خدا سلام بر تو ای فرزند علی
الْمُرْتَضی اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ
مرتضی سلام بر تو ای فرزند فاطمه زهرا گواهی دهم که تو براستی برپاداشتی
الصَّلوةَ وَآتَیْتَ الزَّکاةَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ
نماز را و بدادی زکات را و امر کردی به معروف (کار نیک) و نهی کردی از منکر (کار زشت)
وَجاهَدْتَ فی سَبیلِ اللَّهِ حَتّی اَتاکَ الْیَقینُ فَصَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ حَیّاً
و جهاد کردی در راه خدا تا مرگت فرا رسید پس درود خدا بر تو در زندگی
وَمَیِّتاً پس گونه راست رُو را بر قبر بگذار و بگو: اَشْهَدُ اَنَّکَ عَلی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّکَ
و مرگت گواهی دهم که براستی تو (در کار خود) برهانی روشن از پروردگارت
جِئْتُ مُقِرّاً بِالذُّنُوبِ لِتَشْفَعَ لی عِنْدَ رَبِّکَ یَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ پس یادکن
داشتی، من آمدهام به درگاهت با اقرار به گناهانم تا وساطت کنی برایم در نزد پروردگارت ای پسر رسول خدا
ائمهعلیهم السلام را به نامهای ایشان یک یک و بگو اَشْهَدُ اَنَّکُمْ حُجَجُ اللَّهِپسبگو: اُکْتُبْ
گواهی دهم که شمائید حجتهای خدا ثبت کن
لی عِنْدَکَ میثاقاً وَعَهْداً اِنّی اَتَیْتُکَ مُجَدِّداً الْمیثاقَ فَاشْهَدْ لی عِنْدَ
برایم در پیش خود پیمان و عهدی که براستی من آمدهام برای تجدید پیمان پس گواهی ده برای من در نزد
رَبِّکَ اِنَّکَ اَنْتَ الشَّاهِدُ
پروردگارت که براستی توئی گواه
زیارت سیّم
زیارت مختصری است که سیّد بن طاوس در مزار نقل کرده و در آن فضل بسیار است فرموده به حذف اسناد از جابر جعفی از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که فرمود به جابر چه مقدار مسافت است بین شما و بین قبر حسینعلیه السلام گفت گفتم یک روز و بعض روز فرمود زیارت میکنی آن حضرت را گفتم بلی فرمود آیا خوشنود نکنم تو را آیا بشارت ندهم تو را به ثواب ایشان گفتم بلی فدایت شوم فرمود بدرستیکه مردی از شما که مهیّا میشود برای زیارت او مژده دهند اهل آسمانها یکدیگر را و چون بیرون رود از منزلش سواره یا پیاده موکّل گرداند حق تعالی به او هزار ملک از ملائکه که صلوات بفرستند بر او تا برسد به قبر امام حسینعلیه السلام پس حضرت صادقعلیه السلام فرمود چون آمدی بسوی قبر حسینعلیه السلام بهایست بر در روضه و بگو این کلمات را که از برای تو خواهد بود مقابل هرکلمه از آن بهرهای از رحمت الهی گفت گفتم کدامست آن کلمات فدایت شوم فرمود.
میگوئی: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ آدَمَ صَِفْوَةِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا
سلام بر تو ای وارث آدم برگزیده خدا سلام بر تو ای
وارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ اِبْراهیمَ خَلیلِ اللَّهِ
وارث نوح پیامبر خدا سلام بر تو ای وارث ابراهیم خلیل خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُوسی کَلیمِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ
سلام بر تو ای وارث موسی هم سخن خدا سلام بر تو ای وارث
عیسی رُوحِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُحَمَّدٍ سَیِّدِ رُسُلِ اللَّهِ
عیسی روح خدا سلام بر تو ای وارث محمد آقای رسولان خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عَلیٍّ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَخَیْرِ الْوَصِیّینَ
سلام بر تو ای وارث علی امیرمؤمنان و بهترین اوصیاء
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِیِّ الطَّاهِرِ الرَّاضِی الْمَرْضِیِ
سلام بر تو ای وارث حضرت حسن آن امام پسندیده پاک و راضی (به مقدارت خدا) و مورد پسند حق
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الصِّدّیقُ الْأَکْبَرُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ
سلام بر تو ای بزرگترین راستگو سلام بر تو
اَیُّهَا الْوَصِیُّ الْبَرُّ التَّقِیُّ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلیَ الْأَرْواحِ الَّتی
ای وصی نیکوکار با تقوی سلام بر تو و بر ارواحی که
حَلَّتْ بِفِنآئِکَ وَاَناخَتْ بِرَحْلِکَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَی الْمَلائِکَةِ
فرود آمدند به آستانت و بار انداختند بدرگاهت سلام بر تو و بر فرشتگانی
الْحافّینَ بِکَ اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلوةَ وَآتَیْتَ الزَّکاةَ وَاَمَرْتَ
که گرداگرد توأند گواهی دهم که تو براستی برپاداشتی نماز را و بدادی زکات را و امر
بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَجاهَدْتَ الْمُلْحِدینَ وَعَبَدْتَ اللَّهَ
به معروف (کار نیک) کردی و نهی کردی از منکر (کار زشت) و با بیدینان ستیزهجو پیکار کردی و خدا را پرستش کردی
حَتّی اَتیکَ الْیَقینُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ پس میروی
تا اینکه رحلتت فرا رسید سلام بر تو و رحمت خدا و برکاتش
بسوی قبر مطهّر و از برای تو خواهد بود به هر قدمیکه برداری و بگذاری ثواب کسیکه در راه خدا کشته شده و در خون خود میغلطد پس چون رسیدی نزد قبر و ایستادی دست خود را بر قبر بمال و بگو «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللَّهِ فی اَرْضِهِ» پس برو بسوی نماز و از برای تو است به هر رکعتی که بجا آوری نزد آن حضرت مثل ثواب کسیکه هزار حجّ و هزار عمره بجا آورده باشد و هزار بنده آزاد کرده باشد و مثل کسیکه هزار موقف با پیغمبر مرسلی ایستاده باشد الخبر و گذشت این روایت به اختلاف کمی در آداب زیارت امام حسینعلیه السلام به روایت مُفَضَّلْ بْنِ عُمَرْ.
زیارت چهارم
از معاویة بن عمّار منقول است که به خدمت حضرت صادقعلیه السلام عرض کرد که چون به زیارت حضرت امام حسینعلیه السلام بروم چه چیز بگویم فرمود که بگو:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ رَحِمَکَ اللَّهُ
سلام بر تو ای ابا عبداللّه درود خدا بر تو باد ای ابا عبداللّه، خدا مورد مهر خویش قرارت دهد
یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ شَرِکَ فی دَمِکَ وَلَعَنَ
ای ابا عبداللّه، خدا لعنت کند کسی که تو را کشت و کسی را که در خون تو شرکت جست و خدا لعنت
اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذلِکَ فَرَضِیَ بِهِ اَ نَا اِلَی اللَّهِ مَنْ ذلِکَ بَریءٌ
کند کسی که این جریان به اطلاع او رسید و بدان خوشنود بود من بسوی خدا از این جریان بیزاری جویم
زیارت پنجم
بسند معتبر منقول است که حضرت امام موسیعلیه السلام فرمود به ابراهیم بن ابی البلاد که چون به
زیارت امام حسینعلیه السلام میروی چه میگوئی گفت میگویم: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ
سلام بر تو ای ابا عبداللّه
اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلوةَ
سلام بر تو ای فرزند رسول خدا گواهی دهم که تو براستی بپاداشتی نماز را
وَآتَیْتَ الزَّکاةَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَدَعَوْتَ اِلی
و بدادی زکات را و امر کردی به معروف (کار نیک) و نهی کردی از منکر (کار زشت) و دعوت کردی
سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَاَشْهَدُ اَنَّ الَّذینَ سَفَکُوا
به راه پروردگارت با فرزانگی و پند دادن نیکو و گواهی دهم که حقاً آنانکه ریختند
دَمَکَ وَاسْتَحَلُّوا حُرْمَتَکَ مَلْعُونُونَ مُعَذَّبُونَ عَلی لِسانِ داوُدَ
خونت را و حرمت تو را از بین بردند ملعونند (و از رحمت حق دورند) و معذب هستند بر زبان داود
وَعیسَی بْنِ مَرْیَمَ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَکانُوا یَعْتَدُونَ
و عیسی بن مریم و این بخاطر آن گناهی است که کردند و مردمی تجاوزکار بودند
حضرت فرمود بلی چنین است.
زیارت ششم
از حضرت امام جعفر صادقعلیه السلام مروی است که به عمّار ساباطی فرمود که چون برسی به قبر امام حسینعلیه السلام بگو: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ
سلام بر تو ای فرزند
رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا اَبا
رسول خدا سلام بر تو ای فرزند امیر مؤمنان سلام بر تو ای ابا
عَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا سَیِّدَ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ
عبداللّه سلام بر تو ای آقایان جوانان اهل بهشت و رحمت خدا و برکاتش
[اَلسَّلامُ عَلَیْکَ] یامَنْ رِضاهُ مِنْ رِضَی الرَّحْمنِ وَسَخَطُهُ مِنْ سَخَطِ
سلام بر تو ای که خوشنودیش از خوشنودی خدای رحمان و خشمش نیز از خشم خدای
الرَّحْمنِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمینَ اللَّهِ وَحُجَّةَ اللَّهِ وَبابَ اللَّهِ وَالدَّلیلَ
رحمان سرچشمه گیرد سلام بر تو ای امانتدار و حجت خدا و درگاه خدا و راهنمای
عَلَی اللَّهِ وَالدَّاعِیَ اِلَی اللَّهِ اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ حَلَّلْتَ حَلالَ اللَّهِ وَحَرَّمْتَ
بر خدا و خواننده بسوی خدای گواهی دهم که تو براستی حلال کردی حلال خدا را و حرام کردی
حَرامَ اللَّهِ وَاَقَمْتَ الصَّلوةَ وَآتَیْتَ الزَّکاةَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْروُفِ وَنَهَیْتَ
حرام خدا را و بپاداشتی نماز را و بدادی زکات را و امر کردی به معروف (کار نیک) و نهی کردی
عَنِ الْمُنْکَرِ وَدَعَوْتَ اِلی سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ
از منکر (کار زشت) و دعوت کردی به راه پروردگارت با فرزانگی و پند دادن نیکو
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ وَمَنْ قُتِلَ مَعَکَ شُهَدآءٌ اَحْیآءٌ عِنْدَ رَبِّکُمْ تُرْزَقُونَ
و گواهی دهم که تو و هر که با تو کشته شد شهیدانی هستید زنده که درنزد پروردگارتان روزی میخورید
وَاَشْهَدُ اَنَّ قاتِلَکَ فِی النَّارِ اَدینُ اللَّهَ بِالْبَرآئَةِ مِمَّنْ قَتَلَکَ وَمِمَّنْ
و گواهی دهم که براستی کشنده تو در آتش است پیروی کنم از خدا به بیزاری جستن از کسی که تو را کشت و جنگ کرد
قاتَلَکَ وَشایَعَ عَلَیْکَ وَمِمَّنْ جَمَعَ عَلَیْکَ وَمِمَّنْ سَمِعَ صَوْتَکَ وَلَمْ
با تو و بر علیه تو از دشمنانت پیروی کرد و از کسانی که دشمن برایت جمع کرد و از آنکس که آوازت شنید ولی
یُعِنْکَ یا لَیْتَنی کُنْتُ مَعَکُمْ فَاَفُوزَ فَوْزاً عَظیماً
یاریت نکرد ای کاش من با شما بودم و به رستگاری بزرگی نائل میشدم
مؤلّف گوید که این سه زیارت از مزار ابن قولویه منقولست.