روایت شده که حضرت فاطمهعلیها السلام دو رکعت نماز میکرد که جبرئیلعلیه السلام تعلیم او کرده بود در رکعت اوّل بعدازسوره حمد صدمرتبه سوره قَدْرْ و در رکعت دویّم بعد از حمد صد مرتبه سوره
توحید میخواند و چون سلام میگفت این دعا را میخواند سُبحانَ ذِی الْعِزِّ الشّامِخِ منزه است (خدای) صاحب عزت بسیار بلند الْمُنیفِ سُبْحانَ ذِی الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظیمِ سُبحانَ ذِی الْمُلْکِ و مرتفع منزه است (خدای) صاحب جلال والای بزرگ، منزه است (خدای) صاحب فرمانروایی الْفاخِرِ الْقَدیمِ سُبحانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمالَ سُبحانَ مَنْ تَرَدّی فاخر قدیم منزه است کسی که در بردارد خرّمی و زیبایی را منزه است آنکه به ردای بِالنُّورِ وَ الْوَقارِ سُبحانَ مَنْ یَری اَثَرَ النَّمْلِ فی الصَّفا سُبحانَ مَنْ نور و وقار خود را آراسته منزه است آنکه جای پای مور را در روی سنگ صاف ببیند منزه است آنکه یَری وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَواءِ سُبحانَ مَنْ هُوَ هکَذا لا هکَذا غَیْرُهُ و سیّد گذرگاه پرنده را در هوا ببیند منزه است آنکه او این چنین است و دیگری چنین نیست. گفتهاست که در روایت دیگر وارد شده است که بعدازاین نماز تسبیح مشهور حضرت فاطمهعلیها السلام راکه بعداز هرنماز خوانده میشود بخواند و بعد از آن صد مرتبه صلوات برمحمّد وآلمحمّد بفرستد، و شیخ در مصباح المتهجّدین فرموده نماز حضرت فاطمهعلیها السلام دو رکعت است در رکعت اوّل حمد و صد مرتبه قَدْر و در دویّم حمد و صد مرتبه توحید و چون سلام داد تسبیح زهراءعلیها السلام بخواند پس بگوید سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ تا آخر تسبیح که ذکر شد پس فرموده و سزاوار است کسی که این نماز را بجا میآورد چون از تسبیح فارغ شود زانوها و ذراعها را برهنه نماید و بچسباند همه مواضِع سجود خود را بزمین بدون حاجز و حایلی و حاجت بخواهد و دعا کند آنچه میخواهد و بگوید درهمانحال سجده: یا مَنْ لَیْسَ غَیْرَهُ ای کسی که جز او رُبٌّ یُدْعی یا مَنْ لَیْسَ فَوْقَهُ اِلهٌ یُخْشی یا مَنْ لَیْسَ دُونَهُ مَلِکٌپروردگاری نیست که خوانده شود و فوق او معبودی نیست که از او بترسند ای آنکه جز او پادشاهی نیست یُتَّقی یا مَنْ لَیْسَ لَهُ وَزیْرٌ یُؤْتی یا مَنْ لَیْسَ لَهُ حاجِبٌ یُرْشی یا که از او بپرهیزند ای کسی که وزیری برایش نیست که به نزدش روند ای آنکه پردهداری ندارد تا به او رشوه دهند ای مَنْ لَیْسَ لَهُ بَوَّابٌ یُغْشی یا مَنْ لا یَزْدادُ عَلی کَثْرَةِ السُّؤالِ اِلاَّ کَرَماً کسی که دربانی ندارد که بپوشانندش ای آنکه در برابر بسیاری سؤال نیفزاید جز به کرم وجود خود وَ جُوداً وَعَلی کَثْرَةِ الذُّنُوبِ اِلاَّ عَفْواً وَ صَفْحاً صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ و بر بسیاری گناه (بندگان) جز به گذشت و چشمپوشی درود فرست بر محمد و آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بی کَذا وَ کَذا و بجای این کلمه حاجات خود را از خدا بخواهد آل محمد و به من چنین و چنان کن نماز دیگر از حضرت فاطمهعلیها السلام شیخ و سیّد روایت کردهاند از صفوان که محمّد بن علیّ حلبی روز جمعه خدمت حضرت صادقعلیه السلام شرفیاب شد و سؤال کرد که میخواهم مرا عملی تعلیم فرمائی که بهترین اعمال باشد در این روز حضرت فرمود که من نمیدانم کسی را که بزرگتر باشد نزد رسول خداصلی الله علیه وآله از حضرت فاطمهعلیها السلام و نمیدانم چیزی را افضل از آنچه تعلیم کرد پیغمبرصلی الله علیه وآله فاطمهعلیها السلام را فرمود که هر که صبح کند در روز جمعه پس غسل کند و قدمها را بگستراند و چهار رکعت نماز کند بدو سلام بخواند در رکعت اوّل بعد از حمد توحید پنجاه مرتبه و در رکعت دویّم بعد از حمد وَالْعادِیاتِ پنجاه مرتبه و در رکعت سیّم بعد از حمد اِذا زُلزِلَتْ پنجاه مرتبه و در رکعت چهارم بعد از حمد اِذا جآءَ نَصْرُ اللَّهِ پنجاه مرتبه و این سوره
نصراست و آخر سورهایست که نازل شده و چون از نماز فارغ شود این دعا بخواند: اِلهی وَ ای معبود وسَیِّدی مَنْ تَهَیَّأَ أوْ تَعَبّی اَوْ اَعَدَّ اَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفادَةِ مَخْلُوقٍ رَجآءَای آقای من هرکس آماده و مجهز و مهیا و مستعد برای ورود بر مخلوقی شده به امیدرِفْدِهِ وَ فَوائِدِهِ وَ نائِلِهِ وَ فَواضِلِهِ وَ جَوآئِزِهِ فَاِلَیْکَ یا اِلهی کانَتْدهش و فوائد و بخشش و عطایا و جوائزش ولی ای معبود من به سوی تو استتَهْیِئَتی وَتَعْبِیَتی وَ اِعْدادی وَ اسْتِعْدادی رَجآءَ فَوآئِدِکَ وَآمادگی و تجهیز و تهیه و استعداد من به امید فوائد ومْعْرُوفِکَ وَ نآئِلِکَ وَجَوآئِزِکَ فَلا تُخَیِّبْنی مِنْ ذلِکَ یا مَنْ لا تَخیبُنیکی و بخشش و جوائز تو پس از این باره محرومم مکن ای که ناامیدعَلَیْهِ مَسْئَلةُ السَّآئِل وَ لا تَنْقُصُهُ عَطِیَّةُ نآئِلٍ فَانّی لَمْ آتِکَ بِعَمَلٍنکند سائلی را در سؤال و نکاهد از او عطا و بخشش و من با کردار شایستهای که پیشکش باشدصالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لا شَفاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِشَفاعَتِهِ اِلاَّبه درگاهت نیامده و نه به شفاعت مخلوقی امید بستهام که بدان وسیله به تو تقرب جویم جز به شفاعتمُحَمَّداً وَاَهْلَ بَیْتِهِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ عَفْوِکَمحمد و خاندانش که درود تو بر او و ایشان باد به درگاهت آمده و امید گذشت عظیم تو را دارمالَّذی عُدْتَ بِهِ عَلَی الْخَطَّآئینَ عِنْدَ عُکُوفِهِمْ عَلَی الْمَحارِمِ فَلَمْهمان گذشتی که توجه کنی بدان بر آنانکه بسیار خطا کنند در آن هنگامی که بر کارهای حرامیَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلَی الْمَحارِمِ اَنْ جُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَدرافتادهاند و توقف طولانی آنها بر محرمات باز ندارد تو را از اینکه آمرزشت را از ایشان بازداری واَنْتَ سَیِّدِی الْعَوَّادُ بِالنَّعْمآءِ وَ اَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطآءِ اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍتو ای آقای من بسیار برگشت به نعمت بخشیداری و من بسیار برگشت به خطا کاری، از تو میخواهم به حق محمدوآلِهِ الطَّاهِرِینَ اَنْ تَغْفِرَ لی ذَنْبِیَ الْعَظیمَ فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظیمَ اِلَّاو خاندان پاکش که گناه بزرگ مرا بیامرزی که گناه بزرگ را جز الْعَظیمُ یاعَظیمُ یاعَظیمُ یاعَظیمُ یاعَظیمُ یاعَظیمُ یا عَظیمُ یاعَظیمُ شخص بزرگ نیامرزد ای خدای بزرگ، ای خدای بزرگ، ای خدای بزرگ، ای خدای بزرگ، ای خدای بزرگ، ...... مؤلف گوید که سید بن طاوس در جمالُ الأُسْبُوع از برای هریک از ائمهعلیهم السلام نمازی با دعا ذکر نموده شایسته است در اینجا ذکر شود فرموده «نماز امام حسنعلیه السلام» در روز جمعه و آن چهار رکعت است مثل نماز امیرالمؤمنینعلیه السلام، نماز دیگر از آن حضرت در روز جمعه و آن نیز چهار رکعت است در هر رکعت حمد یکمرتبه و قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ بیستوپنج مرتبه «دُعاء
امامحسنعلیه السلام» اَللَّهُمَّ اِنّی اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ وَاَتَقرَّبُ اِلَیْکَ خدایا من تقرب جویم به درگاهت بوسیله بخشش و کرمت و تقرب جویم بدرگاهت بوسیله بِمُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِمَلائِکَتِکَ الْمُقَرَّبینَ وَمحمد بنده و فرستادهات و تقرب جویم به درگاهت بوسیله فرشتگان مقرب و اَنْبِیآئِکَ وَ رُسُلِکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ عَلی آلِ پیمبران و رسولانت که درود فرستی بر محمد بنده و فرستادهات و بر خاندان مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُقیلَنی عَثْرَتی وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ ذُنُوبی وَ تَغْفِرَها لی وَ محمد و اینکه از لغزشم درگذری و گناهانم را بپوشانی و آنها را بیامرزی و تَقْضِیَ لی حَوآئجی وَ لا تُعَذِّبْنی بِقَبیحٍ کانَ مِنّی فَاِنَّ عَفْوَکَ وَ حاجتهایم را برآوری و به کار زشتی که از من سر زده عذابم نکنی زیرا که گذشت و جُودَکَ یَسَعُنی اِنَّکَ علی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ «نماز امامحسینعلیه السلام» چهار رکعت بخشش تو چنان هست که مرا فرا گیرد و همانا تو بر هر کاری توانایی است در هر رکعت سوره فاتحه پنجاه مرتبه و سوره توحید پنجاه مرتبه و در رکوع فاتحه و توحید هر یک ده مرتبه و چون از رکوع سر برداری هر یک را ده مرتبه و همچنین در سجده اُولی و در بین دو سجده و در سجده دویّم هر یک ده مرتبه و چون از چهار رکعت فارغ شدی و سلامگفتی ایندعا بخوان اَللّهُمَّ اَنْتَ الَّذِی اسْتَجَبْتَ لِأدَمَ وَحَوَّآءَ تاآخر دعاء که فیالجمله طولانیاست. «نماز امام زینالعابدینعلیه السلام» چهار رکعتاست درهر رکعتحمدیکمرتبه
وتوحید صد مرتبه [دُعاء آن حضرت] یا مَنْ اَظْهَرَ الْجَمیلَ وَ سَتَرَ الْقَبیحَ یا ای کسی که کار نیک را آشکار کنی و عمل زشت را بپوشانی ایمَنْ لَمْ یُؤاخِذْ بِالْجَریرَةِ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ یا عَظیمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَآنکه بجرم و گناه (بندگانت را) درنگیری و پرده (گنهکاران) ندری ای که عفوت بزرگ و گذشتت نیکو است و ای کهالتَّجاوُزِ یا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ یا باسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یا صاحِبَ کُلِآمرزشت وسیع و دو دستت به مهر و رحمت گشوده است ای آگاه هرنَجْوی یا مُنْتَهی کُلِّ شَکْوی یا کَریمَ الصَّفْح ِ یا عَظیمَ الرَّجآءِ یاراز نهان و ای آخرین مرجع هر شکایت ای در چشمپوشی بزرگوار و ای بزرگ مایه امید ایمُبْتَدِءاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها یا رَبَّنا وَ سَیِّدَنا وَ مَوْلانا یا غایَةَآغاز کننده به نعمت پیش از شایستگی آن ای پروردگار ما و آقای ما و مولای ما ای آخرین مرحلهرَغْبَتِنا اَسْئَلُکَ اَللّهُمَّ اَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ «نمازآرمان ما خدایا میخواهم از تو که درود فرستی بر محمد و آل محمد حضرت باقرعلیه السلام» دو رکعت است درهررکعت حمدیکمرتبه و سُبْحانَ اللَّهِ وَ اَلْحَمْدُللَّهِِ منزه است خدا و ستایش خاص خدا استوَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَ اَللَّهُ اَکْبَرُ صد مرتبه [دعاء آن حضرت ]اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَو معبودی جز خدا نیست و خدا بزرگتر است خدایا از تو میخواهمیا حَلیمُ ذُو اَناةٍ غَفُورٌ وَدُودٌ اَنْ تَتَجاوَزَ عَنْ سَیِّئاتی وَ ما عِنْدیای بردباری که (با بندگان) مدارا کنی و آمرزنده و مهربانی (میخواهم) که از گناهانم و بدیهایی که در نزد من استبِحُسْنِ ما عِنْدَکَ وَ اَنْ تُعْطِیَنی مِنْ عَطآئِکَ ما یَسَعُنی وَ تُلْهِمَنیبدان خوبیها که نزد تو است درگذری و از عطای خود به اندازه که فرایم گیرد (یا آنچه در خور طاقت من است) به من عطافیما اَعْطَیْتَنِی الْعَمَلَ فیهِ بِطاعَتِکَ وَ طاعَةِ رَسُولِکَ وَ اَنْ تُعْطِیَنیکنی و الهام کنی مرا که در آنچه به من عطا کری در راه اطاعت تو و اطاعت رسولت بکار برم و بدان اندازه مرا مشمولمِنْ عَفْوِکَ ما اَسْتَوْجِبُ بِهِ کَرامَتَکَ اَللَّهُمَّ اَعْطِنی ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَگذشت خود قرار دهی که بوسیله آن مستوجب کرامت و بزرگواریت گردم خدایا به من بده آنچه را تو شایسته آنی و لاتَفْعَلْ بی ما اَنَا اَهْلُهُ فَاِنَّما اَنَا بِکَ وَ لَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلاَّ مِنْکَ یا مکن با من آنچه من سزاوار آنم زیرا که تنها من به تو توسل جسته و هرگز خیری به من نرسیده جز از ناحیه تو ایاَبْصَرَ الأَبْصَرینَ وَ یا اَسْمَعَ السَّامِعِینَ وَ یا اَحْکَمَ الْحاکِمینَ وَ یابیناترین بینایان و ای شنواترین شنوایان و ای عادلترین داوران و ایجارَ الْمُسْتَجیرینَ وَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍپناه پناهجویان و ای پاسخ دهنده دعای درماندگان درود فرست بر محمدوَ آلِ مُحَمَّدٍ «نماز حضرت صادقعلیه السلام» دو رکعت است در هر رکعت حمد یکمرتبه وو آلش آیه شَهِدَ اللَّهُ صد مرتبه [دُعاء آن حضرت] یا صانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ یا جابِرَ کُلِّ ای سازنده هر مصنوع و ای شکستهبند هرکَسیرٍ وَ یا حاضِرَ کُلِّ مَلاَءٍ وَ یا شاهِدَ کُلِّ نَجْوی وَ یا عالِمَ کُلِّ خَفِیَّةٍشکسته و ای حاضر در جمع و ای گواه هر راز نهان و ای دانای هر پنهانوَ یا شاهِدُ غَیْرَ غآئِبٍ وَ غالِبًُ غَیْرَ مَغْلُوبٍ وَیا قَریبًُ غَیْرَ بَعیدٍ وَ یاو ای حاضر ناپنهان و ای غالب شکست ناپذیر و ای نزدیکی که دور نیست و ایمُونِسَ کُلِّ وَحیدٍ وَ یا حَیُّ مُحْیِیَ الْمَوْتی وَ مُمیتَ الأَحْیآءِ الْقآئِمَُمونس هر تنها و ای زندهای که زنده کننده مردگان و میراننده زندگانی و آنکهعَلی کُلِّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ وَ یا حَیّاً حینَ لا حَیَّ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ صَلِبر هر کس با آنچه بدست آورد نگهبانی و ای زنده در آن دم که زندهای نبود معبودی جز تو نیست درود فرستعَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ «نماز حضرت کاظمعلیه السلام» دو رکعت است در هر رکعتبر محمد و آل محمد حمد یک مرتبه و توحید دوازده مرتبه [دُعاء آن حضرت] اِلهی خَشَعَتِ معبودا خاشع گشتهالأصْواتُ لَکَ وَ ضَلَّتِ الأَحْلامُ فیکَ وَ وَجِلَ کُلُّشَیءٍ مِنْکَ وَهرَبَصداها برای تو و خردها در بارهات گم گشته و هر چیزی از تو ترسان است و همه بسویتکُلُّشَیءٍ اِلَیْکَ وَ ضاقَتِ الأَشْیآءُ دُونَکَ وَ مَلأَ کُلَّ شَیءٍ نُورُکَ فَاَنْتَگریزانند، همه چیز در برابرت به کوتاهی گراییده و نور تو همه را پر کرده پس تنها توییالرَّفیعُ فی جَلالِکَ وَ اَنْتَ الْبَهِیُّ فی جَمالِکَ وَ اَنْتَ الْعَظیمُ فیکه در بزرگی و جلال خویش و در جمال و زیبائیت فروزانی و تویی که درقُدْرَتِکَ وَ اَنْتَ الَّذی لا یَؤُدُکَ شَیءٌ یامُنْزِلَ نِعْمَتی یا مُفَرِّجَ کُرْبَتیقدرت و توانائی خود بس بزرگی و تویی که چیزی درمانده و خستهات نکند ای فرو فرستنده نعمتم و ای برطرف کننده اندوه و گرفتاریموَ یا قاضِیَ حاجَتی اَعْطِنی مَسْئَلَتی بِلا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ آمَنْتُ بِکَو ای برآورنده حاجتم خواستهام را به من عطا کن به حق این جمله که گویم «معبودی جز تو نیست» به تو ایمان آوردممُخْلِصاً لَکَ دینی اَصْبَحْتُ عَلی عَهْدِکَ وَ وَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ اَبُوءُو دینم را برای تو خالص گرداندم صبح کردم به عهد و پیمان تو تا آنجا که توانایی دارم، بسویت لَکَ بِالنِّعْمَةِ وَ اَسْتَغْفِرُکَ مِنْ الذُّنُوبِ الَّتی لا یَغْفِرُها غَیْرُکَ یا مَنْ هُوَ با نعمت بازگردم و از گناهانی که جز تو کسی آنها را نیامرزد آمرزش خواهم ای کسیکه درفی عُلُوِّهِ دانٍ وَ فی دُنُوِّهِ عالٍ وَ فی اِشْراقِهِ مُنیرٌ وَ فی سُلْطانِهِ قَوِیٌعین برتری نزدیک و در عین نزدیکی برتری و (ای آنکه) در تابش خود نور دهنده و در سلطنت نیرومندی صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ «نماز حضرت امام رضاعلیه السلام» شش رکعت است در هر درود فرست بر محمد و آلش رکعت حمد یک مرتبه و هَلْ اَتی عَلَی الاِنْسانِ ده مرتبه [دُعاء آن حضرت] یا صاحِبی ای یار منفی شِدَّتی وَ یا وَلِیّی فی نِعْمَتی وَ یا اِلهی وَ اِلهَ اِبْراهیمَدر سختیها و ای اختیار دارندهام در نعمتم و ای معبود من و معبود ابراهیموَاِسْماعیلَ وَ اِسْحاقَ وَ یْعقُوبَ یا رَبَّ کهیعص وَ یس وَ الْقُرْآنِو اسماعیل و اسحاق و یعقوب ای پروردگار کهیعص و یس و قرآنالْحَکیمِ اَسْئَلُکَ یا اَحْسَنَ مَنْ سُئِلَ وَ یا خَیْرَ مَنْ دُعِیَ وَ یا اَجْوَدَ مَنْحکمتآموز از تو درخواست میکنم ای بهترین کسی که از او درخواست کنند و ای بهتر کسی که او را بخواننداَعْطی وَ یا خَیْرَ مُرْتَجی اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍو ای بخشندهتر کسی که عطا کند و ای بهترین مایه امید از تو خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد «نماز حضرت جوادعلیه السلام» دو رکعت است در هر رکعت حمد یکمرتبه و توحید هفتاد مرتبه [دُعاء آن حضرت] اَللّهُمَّ رَبَّ الأَرْواحِ الْفانِیَةِ وَ الأَجْسادِ الْبالِیَةِ ای خدا ای پروردگار ارواحی که از این جهان فانی رفته و ای پروردگار اجساد پوسیدهاَسْئَلُکَ بِطاعَةِ الأَرْواحِ الرَّاجِعَةِ اِلی اَجْسادِها وَ بِطاعَةِ الأَجْسادِاز تو میخواهم به حق فرمانبری آن ارواح که بسوی اجساد خود بازگردند و به حق فرمانبری اجسادی کهالْمُلْتَئِمَةِ بِعُرُوقِها وَ بِکَلِمَتِکَ النَّافِذَةِ بَیْنَهُمْ وَ اَخْذِکَ الْحَقَّ مِنْهُمْ وَبا رگهای خود پیوند شوند و به حق فرمان نافذت در میان آنها و گرفتن حقت از ایشان و در آن حال که الْخَلائقُ بَیْنَ یَدَیْکَ یَنْتَظِرُونَ فَصْلَ قَضآئِکَ وَیَرْجُونَ رَحْمَتَکَ وَ خلائق در برابرت به انتظار صدور حکم و امیدوار برحمتت ویَخافُونَ عِقابِکَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ النُّورَ فی بَصَریخائف از عقاب توأند درود فرست بر محمد و آل محمد و بنه نور و روشنی در دیدهاموَالْیَقینَ فی قَلْبی وَ ذِکْرَکَ باِللَّیْلِ وَالنَّهارِ علی لِسانی وَ عَمَلاً صالِحاًو یقین در دلم و ذکرت را شب و روز بر زبانم و عمل صالح روزیفَارْزُقْنی «نماز حضرت هادیعلیه السلام» دو رکعت است در رکعت اوّل سورهحمد و یس و درمن گردان. رکعت دویّم سوره حمد و الرَّحْمن [دُعاءِ آن حضرت] یا بآرُّ یا وَصُولُ یا شاهِدَ ای نیکوکار و ای با همه پیوسته و ای گواهکُلِّ غآئِبٍ وَ یا قَریبُ غَیْرَ بَعیدٍ وَ یا غالِبُ غَیْرَ مَغْلُوبٍ وَ یا مَنْهر ناپیدا و ای نزدیکی که دور نیست و ای پیروز شکستناپذیر و ای کسیکه جز او کسیلایَعْلَمُ کَیْفَ هُوَ اِلاَّ هُوَ یا مَنْ لا تُبْلَغُ قُدْرَتُهُ اَسْئَلُکَ اَللّهُمَّ بِاسْمِکَنمیداند که او چگونه است و ای آنکه بقدرتش نتوان رسید از تو میخواهم خدایا به آن نامت کهالْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الْمَکْتُومِ عَمَّنْ شِئْتَ الطَّاهِرِ الْمُطَهَّرِ الْمُقَدَّسِدر پرده (غیبت) مستور و در خزینهات محفوظ و از آنکه خواستهای مکتوم داشتهای آن نام پاک و پاکیزه و مقدسالنُّورِ التَّآمِّ الْحَیِّ الْقَیّومِ الْعَظیمِ نُورِ السَّمواتِ وَ نوُرِ الأَرَضینَو نورانی کامل، (و آن) زنده و پاینده و بزرگ، نوربخش آسمانها و نور ده زمینهاعالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ الْکَبیرِ الْمُتَعالِ الْعَظیمِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِدانای ناپیدا و پیدا آن بزرگ والامقام و عظیم درود فرست بر محمد و آل مُحَمَّدٍ «نماز امام حسن عسکریعلیه السلام» چهار رکعت است در دو رکعت اوّل بعد از حمد محمد پانزده مرتبه سوره اِذا زُلْزِلَتْ و در دو رکعت دویّم بعد از حمد پانزده مرتبه توحید [دعاء آن حضرت ]اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِاَنَّ لَکَ الْحَمْدَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ الْبَدیءُ خدایا از تو میخواهم برای آنکه ستایش مخصوص تو است و معبودی جز تو نیست کهقَبْلَ کُلِّ شَیءٍ وَاَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ الَّذی لا یُذِلُّکَپیش از هر چیزی بودهای و تویی زنده و پاینده و معبودی جز تو نیست که چیزی خوارتشَیءٌ وَ اَنْتَ کُلَّ یَوْمٍ فی شَاْنٍ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ خالِقُ ما یُری وَ مانتواند کرد و تو هر روز در کاری هستی معبودی جز تو نیست (تویی) آفریننده آنچه دیده شود و آنچهلایُری الْعالِمُ بِکُلِّشَیءٍ بِغَیْرِ تَعْلیمٍ اَسْئَلُکَ بِآلائِکَ وَ نَعْمآئِکَ بِاَنَّکَدیده نشود دانای به هر چیزی بی آنکه کسی یادت دهد از تو میخواهم به حق نعمتهای ظاهر و باطنت زیرا توییاللَّهُ الرَّبُّ الْواحِدُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اَنْتَخدای پرورنده یگانه، نیست معبود به حقی جز تو که بخشاینده و مهربانی و از تو میخواهم زیرا توییاللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ الْوِتْرُ الْفَرْدُ الأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذی لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْخدایی که معبود به حقی جز تو نیست و یگانه فرد یکتا و بینیازی که نزاید و نه زائیده شدهوَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ اللَّطیفُو نیست برایش همتایی هیچکس و از تو میخواهم که تویی خدایی که معبود به حقی جز تو نیست و لطیف و الْخَبیرُ الْقآئِمُ عَلی کُلِّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ الرَّقیبُ الْحَفیظُ وَاَسْئَلُکَ آگاه و نگهبان بر هر شخصی بدانچه میکند و مراقب و نگهداری و از تو میخواهمبِاَنَّکَ اللَّهُ الأَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ شَیءٍ وَ الأخِرُ بَعْدَ کُلِّشَیءٍ وَ الْباطِنُ دُونَبخاطر آنکه خدای نخست پیش از هر چیز و پایان پس از هر چیزی و پنهان در نزدکُلِّشَیءٍ الضَّآرُّ النَّافِعُ الْحَکیمُ الْعَلیمُ وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَهر چیزی و زیان ده و سودبخش و با حکمت دانا و از تو میخواهم چون تویی که معبود به حقیاِلاَّ اَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ الْباعِثُ الْوارِثُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدیعُجز تو نیست زنده و پاینده و برانگیزنده و وارث خلق و دارنده رحمت و منت بخش پدیدآرندهالسَّمواتِ والأَرْضِ ذُو الْجَلالِ وَ الإِکْرامِ وَ ذُو الطَّولِ وَ ذُو الْعِزَّةِ وَآسمانها و زمین دارای جلال و کرامت و صاحب فضل و عزت وذُو السُّلْطانِ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ اَحَطْتَ بِکُلِّشَیءٍ عِلْماً وَ اَحْصَیْتَ کُلَدارای سلطنت و قدرت معبودی جز تو نیست که علمت بهر چیزی احاطه دارد و عدد هر شَیءٍ عَدَداً صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
چیز را شماره کردهای درود فرست بر محمد و آلش
نماز حضرت صاحب الزَّمان عَجَّلَاللَّهُ تَعالی فَرَجَهُ
دو رکعت است میخوانی درهر رکعت سوره حَمْد را تا اِیَّاکَ نَعْبُدُ وَاِیَّاکَ نَسْتَعینُ و چون به این آیه رسیدی آنرا صد مرتبه میگوئی و در مرتبه آخر سوره را تمام میکنی پس قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ
را یکبار میخوانی و چون از نماز فارغ شدی این دعا را میخوانی اَللّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ وَ خدایا بلاء و گرفتاری بزرگ شد و بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ ضاقَتِ الأَرْضُ بِما وَسِعَتِ السَّمآءُ درد پنهان آشکار گشت و پرده از روی کار برداشته شد و زمین با فراخیش تا آسمان بر ما تنگ شد وَ اِلَیْکَ یا رَبِّ الْمُشْتَکی وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَةِ وَالرَّخآءِ و شکوه ما ای پروردگار بسوی توست و اعتماد در سختی و آسانی بر تو است اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الَّذینَ اَمَرْتَنا بِطاعَتِهِمْ وَ عَجِّلِ خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد آنان که ما را به پیروی ایشان مأمور کردی و شتاب کناَللّهُمَّ فَرَجَهُمْ بِقآئِمِهِمْ وَ اَظْهِرْ اِعْزازَهُ یا مُحَمَّدُ یا عَلیُّ یا عَلِیُّ یاخدایا در فرج ایشان بوسیله قائمشان و عزتش را آشکار کن ای محمد ای علی ای علی ایمُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیایَ یا مُحَمَّدُ یا عَلیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُمحمد مرا کفایت کنید که کفایت کنندهام شمائید ای محمد و ای علی، ای علی و ای محمداُنْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرایَ یا مُحَمَّدُ یا عَلیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُمرا یاری کنید که یاور من شمائید ای محمد و ای علی، ای علی و ای محمداِحْفَظانی فَاِنَّکُما حافِظایَ یامَوْلایَ یا صاحِبَ الزَّمانِ یا مَوْلایَ یانگهداریم کنید که نگهدارم شمائید ای مولای من ای صاحب الزمان ای مولای من ایصاحِبَ الزَّمانِ یا مَوْلایَ یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَصاحب زمان ای مولای من ای صاحب زمان پناه خواهم پناه خواهم پناه خواهماَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی الأَمانَ الأَمانَ الأَمانَ و از جمله نمازهادریابم دریابم دریابم امانم ده امانم ده امانم ده (نماز حضرت جعفرعلیه السلام) که اکسیر اَعْظَمْ و کبریت اَحْمَرْ است و بسندهای بسیار معتبره با فضیلت بسیار که عمده آمرزش گناهان عظیمه است وارد شده و افضل اوقات آن صدر نهار جمعه است و آن چهار رکعت است بدوتشهّد و دو سلام در رکعت اوّل بعد از سوره حمد اِذا زُلْزَلَتْ میخواند و دررکعت دویّم سوره وَالْعادِیاتِ و در رکعت سیّم اِذا جآءَ نَصْرُاللَّهِ و در رکعت چهارم قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ و در هر رکعت بعد از فراغ از قرائت پانزده مرتبه میگوید سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَ اَللَّهُ اَکْبَرُ و در رکوع همین تسبیحات را ده مرتبه میگوید و چون سر از رکوع برمیدارد ده مرتبه و در سجده اوّل ده مرتبه و بعد از سر برداشتن ده مرتبه و درسجده دویّم ده مرتبه و بعد از سر برداشتن پیش از آنکه برخیزد ده مرتبه در هر چهار رکعت چنین میکند که مجموع سیصد مرتبه شود شیخ کلینی از ابو سعید مدائنی روایت کرده که حضرت صادقعلیه السلام بمن فرمود آیا تعلیم نکنم ترا چیزی که بگوئی آنرا در نماز جعفر گفتم بلی تعلیم فرما فرمود چون در سجده آخر چهار رکعت نماز رسیدی و از تسبیحات فارغ شدی بگو: سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ منزه است آنکس که لباس عزت ووَالْوَقارَ سُبْحانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَکَرَّمَ بِهِ سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِیوقار به بر دارد منزه است آنکه مجد و بزرگیش فراگرفته و بدان گرامی باشد منزه است آنکه جز برای اوالتَّسْبیحُ اِلاَّ لَهُ سُبْحانَ مَنْ اَحْصی کُلَّشَیْءٍ عِلْمُهُ سُبْحانَ ذِی الْمَنِّ وَتسبیح سزاوار نیست منزه آنکه علمش همه چیز را احصاء کرده منزه است خدای صاحب فضل والنِّعَمِ سُبْحانَ ذِی الْقُدْرَةِ وَ الْکَرَمِ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّنعمت منزه است خدای صاحب کرم و قدرت خدایا از تو میخواهم به حق آنچه موجب عزتمِنْ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَةِ مِنْ کِتابِکَ وَ اسْمِکَ الْأَعْظَمِ وَ کَلِماتِکَعرش تو گشته و به حق منتهای رحمت از کتاب تو و اسم اعظمت و کلمات تامهات (اسماء حسنی یا کتابهای منزله یاالتَّآمَّةِ الَّتی تَمَّتْ صِدْقاً وَ عَدْلاً صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ وَ افْعَلْغیر آن) که از نظر راستی و عدالت به حد کمال رسیده درود فرست بر محمد و خاندانش و درباره منبی کَذا وَ کَذا بجای این کلمه حاجات خود را بخواهد و شیخ و سیّد از مُفَضِّل بن عُمَرچنین و چنان کن. روایت کردهاند که گفت دیدم روزی حضرت امام جعفر صادق علیه السلام را که نماز جعفر بجا آوردند پس دستها را بلند کردند و این دعا خواندند یا رَبِّ یا رَبِّ بقدریکه یک نفس وفا کند یا رَبّاهُ یا رَبّاهُ بقدر یک نفس رَبِّ رَبِّ باز بقدر یک نفس یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ باز بقدر یک نفس یا حَیُّ یا حَیُّ بقدر یک نفس یا رَحیمُ یا رَحیمُ باز بقدر یک نفس یا رَحْمنُ یا رَحْمنُ هفت مرتبه یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ هفت مرتبه پس خواندند:
اَللّهُمَّ اِنّی اَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ وَ اَنْطِقُ بِالثَّنآءِ عَلَیْکَ وَ اُمَجِّدُکَ وَخدایا من گفتارم را به ستایش تو آغاز کنم و به ثنای تو زبان میگشایم و تو را به بزرگی یاد میکنم و لاغایَةَ لِمَدْحِکَ وَ اُثْنی عَلَیْکَ وَ مَنْ یَبْلُغُ غایَةَ ثَنآئِکَ وَ اَمَدَ مَجْدِکَ ستایشت پایان ندارد و تو را ثناگویم ولی آنکس که به منتهای ثنای تو و انتهای مجد و عظمتت برسد وَ اَنّی لِخَلیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِکَ وَ اَیَّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحاً کیست و کجا مخلوق تو میتوانند به کنه معرفت مجد تو برسند و چه وقت بوده که توبِفَضْلِکَ مَوْصُوفاً بِمَجْدِکَ عَوَّاداً عَلَی الْمُذْنِبینَ بِحِلْمِکَ تَخَلَّفَبه فضل خویش ستوده نبودهای و به مجد و عظمت موصوف نگشتهای و با بردباری خود بر گنهکاران پیدرپی بازنگشتهایسُکَّانُ اَرْضِکَ عَنْ طاعَتِکَ فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفاً بِجُودِکَ جَواداًساکنان زمینت از اطاعت تو سرباز زدند ولی تو بر آنها به بخشش و عطایت مهر ورزی و به فضل خویش بر آنها جودبِفَضْلِکَ عَوَّاداً بِکَرَمِکَ یا لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ الْمَنَّانُ ذُوالْجَلالِ وَکنی و به کرمت پیدرپی بر آنها بازگردی ای که نیست معبودی جز تو نعمتدهنده بسیار و صاحب جلالتالْإِکْرامِ پس حضرت فرمود که ای مُفضّل هرگاه تو را حاجت ضروری بوده باشد نماز جعفرو کرامت را بکن و این دعا را بخوان و حوائج خود را از خدا طلب کن که برآورده میشود انشاء اللَّه تعالی مؤلف گوید که شیخ طوسی برای برآمدن حاجت از حضرت صادقعلیه السلام روایت کرده که فرمود روزه بگیر روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و چون آخر روز پنجشنبه شود تصدّق بده بر ده مسکین هر مسکینی مُدّی از طعام پس چون روز جمعه شود غسل کن و برو بصحرا
و نماز جعفر را بجا آور و برهنه کن زانوها را و بچسبان بزمین و بگو یا مَنْ اَظْهَرَ ای آنکه کار خوب (و زیبا) را آشکار سازی الْجَمیلَ وَ سَتَرَ الْقَبیحَ یا مَنْ لَمْ یُؤاخِذْ بِالْجَریرَةِ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ و کار زشت را بپوشانی ای آنکه بندگان را به جرم و جنایت نگیری و پرده آنها را نَدَری یا عَظیمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَ التَّجاوُزِ یا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ یا باسِطَ الْیَدَیْنِ ای بزرگ گذشت و ای نیکو در گذر و ای که مغفرتت وسیع و دستهایت به رحمت بِالرَّحْمَةِ یا صاحِبَ کُلِّ نَجْوی وَ مُنْتَهی کُلِّ شَکْوی یا مُقیلَ گشوده است ای آگاه هر راز و پایان هر شکایت ای درگذرنده الْعَثَراتِ یا کَریمَ الصَّفْحِ یا عَظیمَ الْمَنِّ یا مُبْتَدِءاً باِلنِّعَمِ قَبْلَ لغزشها ای که در چشمپوشی بزرگواری ای بزرگ نعمت ای که پیش از اسْتِحْقاقِها یا رَبَّاهُ یا رَبَّاهُ یا رَبَّاهُ ده مرتبه یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ ده مرتبه یا استحقاق آغاز به نعمت کنی ای پروردگار ای پروردگار ای خدا ای خدا ای خدا ایسَیِّداهُ یا سَیِّداهُ ده مرتبه یا مَوْلایاهُ یا مَوْلایاهُ ده مرتبه یاآقا ای آقا ای مولا ای مولا ایرَجاءاهُ ده مرتبه یا غِیاثاهُ ده مرتبه یا غایَةَ رَغْبَتاهُ ده مرتبه یا رَحْمنُ دهامید من ای پناه من ای منتهای رغبت من ای بخشاینده مرتبه یا رَحیمُ ده مرتبه یا مُعْطِیَ الْخَیْراتِ ده مرتبه صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ ای مهربان ای دهنده خیرها درود فرست بر محمد وآلِ مُحَمَّدٍ کَثیراً طَیِّباً کَاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ ده مرتبه وآل محمد بسیار و پاکیزه مانند بهترین درودی که بر یکی از مخلوق خود فرستی حاجت خود را بطلب مؤلف گوید که روایات بسیار وارد شده در باب روزه این سه روز و بجا آوردن دو رکعت نماز نزد زوال روز جمعه برای برآمدن حاجت بیست ویکم ازاعمال روز جمعه آنکه چون زوال شمس شود بخواند دعائی را که محمّد بن مسلم از حضرت صادقعلیه السلام روایت کرده است و آن بنحوی که در مصباح شیخ است آن است که بگوید:
لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ اَکْبَرُ وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَاَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً معبودی نیست جز خدا و خدا بزرگتر (از توصیف) است منزه است خدا و ستایش خاص خدایی است که فرزندی نگرفتهوَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُو شریکی در فرمانروایی برایش نیست و خواری ندارد تا نیازی بیاری داشته باشد و او را به بزرگیتَکْبیراً پس بگوید یا سابِغَ النِّعَمِ یا دافِعَ النِّقَمِ یا بارِئَ النَّسَمِ یا عَلِیَیاد کن ای فرو ریز نعمتها و ای جلوگیر بدیها ای آفریننده انسانها ای دارایالْهِمَمِ یا مُغْشِیَ الظُّلَمِ یا ذَاالْجُودِ والْکَرَمِ یا کاشِفَ الضُّرِّ وَ الأَلَمِ یاهمتهای والا ای پوشاننده تاریکیها ای صاحب جود و کرم ای برطرفکننده زیان و درد ایمُونِسَ الْمُسْتَوْحِشینَ فِی الظُّلَمِ یا عالِماً لا یُعَلَّمُ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَهمدم وحشتزدگان در تاریکیها ای دانایی که کسی او را نیاموخته درود فرست بر محمد و آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بی ما اَنْتَ اَهْلُهُ یا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفآءٌ وَ آل محمد و با من آن کن که تو شایسته آنی ای آنکه نامش دوای دردها و یادش شفای امراض وطاعَتُهُ غَنآءٌ اِرْحَمْ مَنْ رَاْسُ مالِهِ الرَّجآءُ وَ سِلاحُهُ الْبُکاءُ سُبْحانَکَاطاعتش موجب توانگری و بینیازی است رحم کن بر آنکه سرمایهاش امید و اسلحهاش گریه است منزهی تولا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ یا حَنَّانُ یا مَنَّانُ یا بَدیعَ السَّمواتِ وَالأَرْضِ یامعبودی جز تو نیست ای پر مهر ای بسیار نعمت ده ای پدید آرنده آسمانها و زمین ایذَاالْجَلالِ وَ الإِکْرامِ بیست و دویّم نماز ظهر روز جمعه را به جمعه و منافقین ودارای جلالت و بزرگواری عصر را به جمعه و توحید بخواند شیخ صدوق روایت کرده از حضرت صادق علیه السلام که فرمود از چیزهائیکه واجب و لازم است بر هر مؤمنی که شیعه ما باشد آنکه بخواند در شب جمعه نماز را به سوره جمعه و «سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلی» و در نماز ظهر آن سوره جمعه و مُنافقین پس هرگاه این کار را کرد گویا عمل نموده بعمل رسول اللَّه صلی الله علیه وآله و ثواب و جزاء او بر خدا بهشت خواهد بود، و شیخ کلینی بسند حَسَن کالصّحیح از حلبی روایت کرده که گفت سؤال کردم از حضرت صادقعلیه السلام که هرگاه در روز جمعه تنها نماز گذارم یعنی نماز جمعه نخوانم و چهار رکعت نماز ظهر را بخوانم آیا بلند قرائت کنم فرمود بلی و فرمود بخوان بسوره جمعه و منافقین در روز جمعه بیست و سیّم شیخ طوسی (ره) در مصباح در ذکر تعقیب بعد از ظهر از روز جمعه روایت کرده از حضرت صادق علیه السلام که هر که بخواند روز جمعه بعد از سلام هفتمرتبه حمد و هفت مرتبه «قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» و هفت مرتبه «قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» و هفت مرتبه «قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ» و هفت مرتبه «قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ» و بخواند آخر سوره بَرائَة «لَقَدْ جآئَکُمْ رَسُولٌ مِنْ اَنْفُسِکُمْ» و آخر حَشْر که «لَوْ اَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ» باشد تا آخر سوره و پنج آیه آل عمران «اِنَّ فی خَلْقِ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ» تا «اِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ» از این جمعه تا جمعه دیگر کفایت شرّ دشمنان و بلاها از او بشود بیست و چهارم و نیز از آن حضرت روایت کرده که هر که بعد از نماز صبح یا بعد از نماز ظهر بگوید:
اَللّهُمَّ اجْعَلْ صَلوتَکَ وَ صَلوةَ مَلائکَتِکَ وَ رُسُلِکَ عَلی مُحَمَّدٍخدایا قرار ده درود خود و درود فرشتگان و رسولانت را بر محمد ووآلِ مُحَمَّدٍ نوشته نشود بر او گناهی تا یکسال و نیز فرموده که هر که بعد از نماز صبح وآل محمد نماز ظهر بگوید «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ» نمیرد تا امام قائم علیه السلام را درک نماید مؤلف گوید: که اگر دعای اوّل را سه دفعه بعد از فریضه ظهر جمعه بخواند برای او امان باشد از بلاها تا جمعه دیگر و نیز روایت شده که هر که میان دو نماز روز جمعه صلوات بر محمد و آل محمّد بفرستد ثوابش معادل هفتاد رکعت نماز باشد بیست و پنجم بخواند دعای «یا مَنْ یَرْحَمُ مَنْ لا تَرْحَمُهُ الْعِبادُ» و دعای «اَللّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ» و این هر دو از ادعیه صحیفه کامله است بیست و ششم شیخ در مصباح فرموده روایت شده از ائمّهعلیهم السلام که هر که در روز جمعه دو رکعت نماز کند بعد از نماز ظهر بخواند در هر رکعت بعد از حمد هفت مرتبه قُل هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ و بعد از نماز بگوید: اَللّهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَهْلِ الْجَنَّةِ الَّتی خدایا مرا از اهل بهشت قرار ده کهحَشْوُهَاالْبَرَکةُ وَعُمّارُهَا الْمَلائِکَةُ مَعَ نَبِیِّنا مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَدرونش برکت است و آباد کنندگانش فرشتگانند در جوار پیامبرمان محمد صلیالله علیه و آله وآلِهِ وَاَبینا اِبراهیمَ عَلَیْهِالسَّلام تا جمعه دیگر بلائی و فتنهای بهاونرسد وحقّتعالیپدرمان ابراهیم علیهالسلام جمع کند میان او و محمّدصلی الله علیه وآله و ابراهیمعلیه السلام علّامه مجلسی(ره) فرموده که اگر این دعا را غیر سیّد بخواند بجای وَاَبینا وَاَبیهِ بگوید بیست و هفتم روایت شده که بهترین اوقات صَلَوات
در روز جمعه بعدازعصر است وصدمرتبه میگوئی: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ خدایا درود فرست بر محمد و آلمُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ و شیخ فرموده و روایت شده که مستحبّ است صدمرتبهمحمد و در فرج ایشان شتاب کن بگوئی: صَلَواتُ اللَّهِ وَ ملائِکَتِهِ وَ اَنْبِیائِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جَمیعِ خَلْقِهِ عَلی درود خدا و فرشتگان و پیمبران و رسولان و تمام خلق او برمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ وَ عَلی اَرْواحِهِمْ وَمحمد و آل محمد و سلام بر او و بر ایشان و بر ارواح واَجْسادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ و شیخ جلیل ابن ادریس در سرائر از جامعاجسادشان و رحمت و برکات خدا باد بزنطی نقلکرده که ابوبصیر گفت شنیدم از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام که میفرمود صلوات بر محمّد و آل محمّد در ما بین ظهر و عصر معادل هفتاد رکعت است و کسیکه بگوید بعد از
عصر روز جمعه اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَوْصِیاءِ خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد اوصیاءالْمَرْضِیّینَ بِاَفْضَلِ صَلَواتِکَ وَ بارِکْ عَلَیْهِمْ بِاَفْضَلِ بَرَکاتِکَ وَپسندیده به بهترین درودهای خود و برکت ده بر ایشان به بهترین برکاتت والسَّلامُ عَلَیْهِمْ وَ عَلی اَرْواحِهِمْ وَ اَجْسادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُسلام بر ایشان و بر ارواح و اجسادشان و رحمت خدا و برکاتش خواهد بود برای او مثل ثواب عمل جنّ و انس در آن روز مؤلف گوید: که این صلوات شریفه در کتب مشایخ حدیث بسندهای بسیار معتبر با فضیلتهای بسیار نقل شده و اگر ده مرتبه و اگر نه هفت مرتبه بخواند افضل است زیرا که از حضرت صادق علیه السلام روایت است که هر که بعد از نماز عصر روز جمعه پیش از آنکه از جای نماز خود برخیزد ده مرتبه این صلوات را بخواند صلوات فرستند بر او ملائکه از این جمعه تا جمعه آینده همین ساعت و نیز از آنحضرت روایت است که چون نماز عصر روز جمعه را ادا کنی هفت مرتبه این صلوات را بخوان وشیخ
کلینی در کافی روایت کرده که چون روز جمعه نماز را ادا کردی بگو: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی خدایا درود فرست برمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَوْصِیاءِ الْمَرْضِیّینَ بِاَفْضَلِ صَلَواتِکَ وَ بارِکْمحمد و آل محمد اوصیاء پسندیده به بهترین درودهای خود و برکت ده عَلَیْهِمْ بِاَفْضَلِ بَرَکاتِکَ وَالسَّلامُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بر ایشان به بهترین برکاتت و سلام بر ایشان و بر ارواح و اجسادشان و رحمت خدا وبَرَکاتُهُ بدرستیکه هر که این صلوات را بعد از نماز عصر بخواند بنویسد حقّ تعالی برای اوبرکاتش صد هزار حسنه و محو فرماید از او صد هزار سیّئه و برآورد صد هزار حاجت او را و بلند فرماید برای او صد هزار درجه و نیز فرموده که روایت شده که هر که این صلوات را هفت مرتبه بگوید خداوند رد کند براو بعدد هربندهای حسنهایوعملش درآنروز مقبول باشد و بیاید در روز قیامت در حالتی که ما بین دیدگان او نوری باشد، و در اعمال روز عرفه بیاید صلواتی که هر که آنرا بخواند محمّد و آل محمّد صَلَواتُ اللَّهِ وَسَلامُهُ عَلَیْهِمْ را مسرور نماید بیست و هشتم بعد از عصر هفتاد مرتبه بگوید «اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ» تا حقّ تعالی گناهان او را بیامرزد بیست و نهم صد مرتبه اِنَّا اَنْزَلْناهُ بخواند از حضرت امام موسی علیه السلام روایت شده که خدا را در روز جمعه هزار نسیم رحمت است که هر بنده را آنچه خواهد از آن رحمتها عطا فرماید پس هر که بعد از عصر روز جمعه صد مرتبه سوره اِنَّا اَنْزَلْناهُ بخواند حقّ تعالی آن هزار رحمت را مضاعف گرداند و به او عطا فرماید سیام بخواند دعای عشرات راکه بعداز این خواهد آمد سی و یکم شیخ طوسی(ره) فرموده که ساعت استجابت دعا ساعت آخر روز جمعه است تا غروب آفتاب و سزاوار است که دعا در آن ساعت بسیار بکند و روایت شده که ساعت استجابت آن وقتی است که فرو رود نصف قُرْص خورشید و نصف دیگرش غروب نکرده باشد و حضرت فاطمه صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْها در آنوقت دعا میکرد پس مستحبّ است دعا در آنوقت و مستحبّ است که بخواند
دعای مَرویّ از نبیّ صلی الله علیه وآله را در ساعت استجابت دعا سُبْحانَکَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ یا منزهی تو معبودی جز تو نیست ایحَنَّانُ یا مَنَّانُ یا بَدیعَ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ یا ذَاالْجَلالِ وَ الْإِکْرامِپر مهر ای پر نعمت ای پدید آورنده آسمانها و زمین ای صاحب جلالت و کرم و بخواند در ساعت آخر روز جمعه دعای سمات را که بعد از این بیاید انشاءاللَّه و بدان که روز جمعه از چند جهت اختصاص و تعلّق بامام عصر عَجَّلَ اللَّهُ فَرَجَه دارد یکی آنکه ولادت با سعادت آنحضرت در آن روز بوده، دیگر آنکه ظهور مَوْفُورُ السُّرُور آن جناب در روز جمعه خواهد بود و تَرَقُّب و انتظار فَرَج در آنروز بیشتر از روزهای دیگر است، و بیاید در زیارت مختصّه به
آنحضرت در آنروز: هذا یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ یَوْمُکَ الْمُتَوَقَّعُ فیهِ ظُهُورُکَ وَ این روز جمعه است و این روزی است که انتظار میرود در آن ظهور تو والْفَرَجُ فیهِ لِلْمُؤْمِنینَ عَلی یَدِکَ بلکه عید بودن روز جمعه و شمردن آنرا یکی ازفرج مؤمنین در آن بدست تو عیدهای چهارگانه حقیقتاً بجهت آن روز شریف است که زمین را از لَوْثِ شرک و کفر و قذارات معاصی و از وجود جَبّارین و کافرین و منافقین پاک و پاکیزه میفرماید و به اظهار کلمه حق و اعلاء دین و شرایع ایمان چشم و دل مؤمنین مخصوصین را در آنروز روشن و منوّر و مسرور و خورسند خواهد فرمود وَأشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها پس شایسته است که در این روز صلوات کبیر را بخوانی و بخوانی دعائی را که حضرت امام رضا علیه السلام امر فرموده بخواندن آن برای صاحب الأمر علیه السلام اَللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَ لیِّکَ وَخَلیفَتِکَ «الدُّعاء» و بیاید ذکر آن در آخر اعمال سرداب در باب زیارات و نیز بخوانی دعائی را که شیخ اَبُو عَمْر و عَمْروی قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ به اَبُو علیّ بن همّام املاء کرده و فرموده که آنرا بخوانند در زمان غیبت قائم آل محمّد عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمُ السَّلامُ، و چون آن صلوات و این دعا طولانی است و این مختصر گنجایش ندارد ما ذکر ننمودیم طالبین رجوع کنند بمصباح المتهجّد و جمال الأسبوع، بلی شایسته است در اینجا ذکر کنیم صلوات منسوبه به ابوالحسن ضَرَّاب اصفهانی را که شیخ و سید در اعمال عصر روز جمعه آنرا ذکر نمودهاند و سیّد فرموده که این صلوات مَرْوِیّ از مولای ما حضرت مهدیّ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ است و اگر ترک کردی تعقیب عصر روز جمعه را بجهت عذری پس ترک مکن این صلوات را هرگز بجهت امری که مُطَّلِع کرده ما را خداوند جَلَّ جَلالُه به آن پس سند آنرا با نسخه صلوات نقل کرده، لکن شیخ در مصباح فرموده که این صلوات مرویّ از حضرت صاحب الزّمان علیه السلام است که بیرون آمده بسوی ابوالحسن ضَرَّاب اصفهانی به مکّه و ما سند آنرا ذکر نکردیم به جهت اختصار نسخه آن این است:
بنام خدای بخشاینده مهربان
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ سَیِّدِ الْمُرْسَلینَ وَ خاتَمِ النَّبِیّینَ وَ حُجَّةِ رَبِخدایا درود فرست بر محمد آقای رسولان و خاتم پیمبران و حجت پروردگارالْعالَمینَ الْمُنْتَجَبِ فی الْمیثاقِ الْمُصْطَفی فیِ الظِّلالِ الْمُطَهَّرِ مِنْجهانیان برگزیده در روز عهد و پیمان انتخاب شده در عالم اشباح و مجردات پاکیزه ازکُلِّ آفَةٍ الْبَریءِ مِنْ کُلِّ عَیْبٍ الْمُؤَمَّلِ لِلنَّجاةِ الْمُرْتَجی لِلشَّفاعَةِهر آفت مبرّای از هر عیب، نجات از وی آرزو شود و امید شفاعت به اوستالْمُفَوَّضِ اِلَیْهِ دینُ اللَّهِ اَللّهُمَّ شَرِّفْ بُنْیانَهُ وَ عَظِّمْ بُرْهانَهُ وَ اَفْلِحْآن کس که دین خدا به او واگذار شده خدایا پایه و اساس کارش را برافراز و برهان و منطقش را عظمت ده وحُجَّتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ وَ اَضِئْ نُورَهُ وَ بَیِّضْ وَجْهَهُ وَ اَعْطِهِ الْفَضْلَ وَحجّتش را پیروز گردان و درجهاش را بلند کن و تابان کن نورش را و سفید گردان رویش را برتری والْفَضیلَةَ وَ الْمَنْزِلَةَ وَ الْوَسیلَةَ وَ الدَّرَجَةَ الرَّفیعَةَ وَ ابْعَثْهُ مَقاماًفضیلت و مقام و منزلت و وسیله (بلندترین درجات بهشت) و درجه بلند به او عطا کن و او را به مقام (شایسته و) پسندیدهای مَحْمُوداً یَغْبِطُهُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الأخِرُونَ وَ صَلِّ عَلی اَمیْرِ الْمُؤْمِنینَ برگزین که مورد غبطه گذشتگان و آیندگان باشد و درود فرست بر امیرمؤمنانوَ وارِثِ الْمُرْسَلینَ وَ قآئِدِ الْغُرِّ المُحَجَّلینَ وَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ وَحُجَّةِو وارث (علم) پیمبران و پیشوای سفیدرویان و آقای وصیان و حجترَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلَی الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ اِمامِ الْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِپروردگار جهانیان و درود فرست بر حسن بن علی رهبر مؤمنان و وارث (علم)الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ اِمامِپیمبران و حجت پروردگار جهانیان و درود فرست بر حسین بن علی امامالْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلیمؤمنان و وارث (علم) پیمبران و حجت پروردگار جهانیان و درود فرست بر عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ اِمامِ الْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ علی بن الحسین رهبر مؤمنان و وارث (علم) پیمبران و حجت پروردگارالْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ اِمامِ الْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِجهانیان و درود فرست بر محمد بن علی امام مؤمنان و وارث (علم)الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلی جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اِمامِپیمبران و حجت پروردگار جهانیان و درود فرست بر جعفر بن محمد امامالْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلینَ وَحُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلیمؤمنان و وارث (علم) پیمبران و حجت پروردگار جهانیان و درود فرست برمُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ اِمامِ الْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِموسی بن جعفر امام مؤمنان و وارث (علم) پیمبران و حجت پروردگارالْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلی عَلِیِّ بْنِ مُوسی اِمامِ الْمُؤْمِنینَ وَوارِثِجهانیان و درود فرست بر علی بن موسی امام مؤمنان و وارث (علم)الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ اِمامِپیمبران و حجت پروردگار جهانیان و درود فرست بر محمد بن علی امامالْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلیمؤمنان و وارث (علم) پیمبران و حجت پروردگار جهانیان و درود فرست برعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ اِمامِ الْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِعلی بن محمد امام مؤمنان و وارث (علم) پیمبران و حجت پروردگارالْعالَمینَ وَ صَلِّ عَلَی الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ اِمامِ الْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِجهانیان و درود فرست بر حسن بن علی امام مؤمنان و وارث (علم)الْمُرْسَلینَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ وَصَلِّ عَلَی الْخَلَفِ الْهادِیپیمبران و حجت پروردگار جهانیان و درود فرست بر آن یادگار صالح راهنماالْمَهْدِیِّ اِمامِ الْمُؤْمِنینَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلینَ وَحُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَحضرت مهدی امام مؤمنان و وارث (علم) پیمبران و حجت پروردگار جهانیان اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ واَهْلِ بَیْتِهِ الْأَئِمَّةِ الْهادینَ الْعُلَمآءِ خدایا درود فرست بر محمد و خاندانش پیشوایان راهنما و دانشمندانالصَّادِقینَ الْأَبْرارِ الْمُتَّقینَ دَعآئِمِ دینِک وَ اَرْکانِ تَوْحیدِکَ وَو راستگویان و پرهیزکاران که ستونهای دین تو و پایههای محکم توحید وتَراجِمَةِ وَحْیِکَ وَ حُجَجِکَ عَلی خَلْقِکَ وَ خُلَفآئِکَ فی اَرْضِکَ الَّذینَمفسران وحی تو و حجتهای تو بر تمام مخلوقاتت و جانشینانت که در روی زمین هستند آنان کهاخْتَرْتَهُمْ لِنَفْسِکَ وَاصْطَفَیْتَهُمْ عَلی عِبادِکَ وَ ارْتَضَیْتَهُمْ لِدینِکَ وَایشان را برای خویش برگزیدی و برای بندگانت انتخاب کردی و برای دینت پسندیدی وخَصَصْتَهُمْ بِمَعْرِفَتِکَ وَجَلَّلْتَهُمْ بِکَرامَتِکَ وَ غَشَّیْتَهُمْ بِرَحْمَتِکَ وَبه معرفت خویش مخصوصشان گرداندی و به کرامتت جلالت و برجستگیشان دادی و به رحمتت آنها را پوشاندی ورَبَّیْتَهُمْ بِنِعْمَتِکَ وَ غَذَّیْتَهُمْ بِحِکْمَتِکَ وَ اَلْبَسْتَهُمْ نُورَکَ وَ رَفَعْتَهُمْبه نعمتت آنان را پروریدی و به حکمتت غذایشان دادی و نورت را در برشان کردی وفی مَلَکُوتِکَ وَ حَفَفْتَهُمْ بِمَلائِکَتِکَ وَشَرَّفْتَهُمْ بِنَبِیِّکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِدر ملکوت خویش آنها را بالا بردی و به فرشتگانت گرداگردشان را پوشاندی و به پیامبرت ایشان را شرف بخشیدی - درود تووَ آلِهِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلَیْهِمْ صَلوةً زاکِیَةً نامِیَةً کَثیرَةًبر او و آلش باد - خدایا درود فرست بر محمد و بر ایشان درود پاک و روینده بسیاردآئِمَةً طَیِّبَةً لا یُحیطُ بِها اِلاَّ اَنْتَ وَ لا یَسَعُها اِلاَّ عِلْمُکَ وَ لاو همیشگی و پاکیزهای که کسی جز تو بدان احاطه ندارد و جز در علم تو نگنجد ویُحْصیها اَحَدٌ غَیْرُکَ اَللّهُمَّ وَ صَلِّ عَلی وَلِیِّکَ الْمُحْیی سُنَّتَکَ الْقآئِمِهیچکس جز تو شمارهاش نتواند خدایا و درود فرست بر ولی خود و زنده کننده طریقت (آنکس که)بِاَمْرِکَ الدَّاعی اِلَیْکَ الدَّلیلِ عَلَیْکَ حُجَّتِکَ عَلی خَلْقِکَ وَ خَلیفَتِکَبه امرت قیام کند و بسویت بخواند و به راه تو دلالت کند حجت تو بر خلق و جانشینتفی اَرْضِکَ وَ شاهِدِکَ عَلی عِبادِکَ اَللّهُمَّ اَعِزَّ نَصْرَهُ وَ مُدَّ فی عُمْرِهِدر زمین و گواهت بر بندگان خدایا یاریش را نیرومند و با شوکت کن و بر عمرش بیفزا وَ زَیِّنِ الْأَرْضَ بِطُولِ بَقآئِهِ اَللّهُمَّ اکْفِهِ بَغْیَ الْحاسِدینَ وَ اَعِذْهُ مِنْو زمین را به طول بقایش زیور بخش خدایا او را از ستم حسودان کفایت کن و ازشَرِّ الْکآئِدینَ وَازْجُرْ عَنْهُ اِرادَةَ الظَّالِمینَ وَ خَلِّصْهُ مِنْ اَیْدِیشر مکاران محافظتش کن و اراده ستمکاران را از او بگردان و از دستالْجَبَّارِینَ اَللّهُمَّ اَعْطِهِ فی نَفْسِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ شیعَتِهِ وَ رَعِیَّتِهِ وَگردنکشان خلاصش کن خدایا به او عطا کن درباره خودش و فرزندان و شیعیان و رعایای او وخاصَّتِهِ وَ عامَّتِهِ وَ عَدُوِّهِ وَ جَمیعِ اَهْلِ الدُّنْیا ما تُقِرُّ بِهِ عَیْنَهُ وَ تَسُرُّنزدیکانش و عموم پیروانش و نیز درباره دشمنان او و تمام مردم دنیا آنچه را که چشمش بدان روشن شود و دلش بدانبِهِ نَفْسَهُ وَ بَلِّغْهُ اَفْضَلَ ما اَمَّلَهُ فِی الدُّنْیا وَ الْأخِرَةِ اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیْءٍشاد گردد و او را به بهترین چیزی که در دنیا و آخرت آرزو دارد برسان که همانا تو بر هرچیزقَدیرٌ اَللَّهُمَّ جَدِّدْ بِهِ مَا امْتَحی مِنْ دینِکَ وَاَحْیِ بِهِ ما بُدِّلَ مِنْ کِتابِکَتوانایی خدایا تازه کن بوسیله او آنچه را که از دینت محو شده و زنده کن بدست او آنچه را که از کتابت تبدیل یافتهوَ اَظْهِرْ بِهِ ما غُیِّرَ مِنْ حُکْمِکَ حَتّی یَعُودَ دینُکَ بِهِ وَ عَلی یَدَیْهِو آشکار ساز بوسیله او آنچه را که از حکم تو تغییر یافته تا آنجا که برگردد دین تو بوسیله او و به دست اوغَضّاً جَدیداً خالِصاً مُخْلَصاً لا شَکَّ فیهِ وَ لا شُبْهَةَ مَعَهُ وَ لا باطِلَتر و تازه و پاک و بیآلایش که شکی در آن نباشد و شبههای بجای نماند و باطلی در آنعِنْدَهُ وَلا بِدْعَةَ لَدَیْهِ اَللّهُمَّ نَوِّرْ بِنُورِهِ کُلَّ ظُلْمَةٍ وَ هُدَّ بِرُکْنِهِ کُلَنباشد و بدعتی بجای نماند خدایا روشن کن به نور او هر تاریکی را و درهم شکن به قدرتش هربِدْعَةٍ وَ اهْدِمْ بِعِزِّهِ کُلَّ ضَلالَةٍ وَ اقْصِمْ بِهِ کُلَّ جَبَّارٍ وَ اَخْمِدْ بِسَیْفِهِبدعتی را و ویرانکن بوسیله عزتش هر گمراهی را و بشکن به دست او (پشت) هر گردنکشی را و خاموش کن به شمشیرشکُلَّ نارٍ وَ اَهْلِکْ بِعَدْلِهِ جَوْرَ کُلِّ جآئِرٍ وَاَجْرِ حُکْمَهُ عَلی کُلِّ حُکْمٍ وَآتش هر فتنه را و نابود ساز با عدالت او ستم هر ستمگری را و حکمش را فوق تمام حکمها بگذران واَذِلَّ بِسُلْطانِهِ کُلَّ سُلْطانٍ اَللّهُمَّ اَذِلَّ کُلَّ مَنْ ناواهُ وَ اَهْلِکْ کُلَّ مَنْبوسیله سلطنتش هر سلطانی را زبون کن خدایا خوار کن هرکه را قصد سوئی نسبت به او کند و نابود ساز هرکه عاداهُ وَ امْکُرْ بِمَنْ کادَهُ وَ اسْتَأصِلْ مَنْ جَحَدَهُ حَقَّهُ وَاسْتَهانَ بِاَمْرِهِ بااو دشمنیکند وبهمکر خویش دچار کن آنکه دربارهاش کیدی کند و ریشهکن ساز هرکه را منکر حقش گردد و کارش را سبک وَ سَعی فی اِطْفآءِ نُورِهِ وَ اَرادَ اِخْمادَ ذِکْرِهِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍشمارد و در خاموش کردن نورش کوشا باشد و بخواهد او را از یاد ببرد خدایا درود فرست بر محمدالْمُصْطَفی وَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضی وَ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ وَ الْحَسَنِ الرِّضامصطفی و علی مرتضی و فاطمه زهرا و بر حسن (دارای مقام تسلیم و) رضاوَالْحُسَیْنِ الْمُصَفَّی وَ جَمیعِ الْأَوْصِیآءِ مَصابیحِ الدُّجی وَ اَعْلامِو بر حسین مصفی و تمامی اوصیاء که چراغهای تاریکی و نشانههایالْهُدی وَمَنارِ التُّقی وَ الْعُرْوَةِ الْوُثْقی وَ الْحَبْلِ الْمَتینِ وَ الصِّراطِهدایت و مشعلهای پرهیزکاری و دستآویزهای محکم و رشتههای استوار و راهالْمُسْتَقیمِ وَ صَلِّ عَلی وَلِیِّکَ وَ وُلاةِ عَهْدِکَ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَ مُدَّراستاند و درود فرست بر ولی خود و سرپرستان عهد و پیمانت و امامان از نسل او و عمرشان را دراز گردان فی اَعْمارِهِمْ وَ زِدْ فی اجالِهِمْ وَ بَلِّغْهُمْ اَقْصی آمالِهِمْ دیناً وَ دُنْیا وَ و مدت زندگانیشان را زیاد کن و به منتهای آرزوهاشان در دین و دنیا وآخِرَةً اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ و بدانکه موافق روایتی شب شنبه حکم شبآخرت برسان که تو بر هر چیزی قادر و توانایی جمعه را دارد و شایسته است آنچه در شب جمعه خوانده میشد در آن شب نیز خوانده شود.