امام حسین (ع) در دعای عرفه این گونه زمزمه میکند:
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من از ستمکارانم.
لا اله الا انت سبحانک انی من المستغفرین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من از آمرزش خواهانم.
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الموحدین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من از یکتا پرستانم.
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الخائفین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من از هراسناکانم.
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الوجلین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من از وحشت زدگانم.
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الراجین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من از امیدوارانم.
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الراغبین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من از مشتاقانم.
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من المهلّلین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من تو را خدا گویانم.
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من المسبحین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من تو را تسبیح گویانم.
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من المکبرین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است و من تو را تکبیر گویانم.
لا اله الا انت سبحانک ربی و رب آبایی الاولین؛ جز تو خدایی نیست، ذات تو منزه است، ای خدای من و پشینیان من.