انسان باید به تدریج تجربه پیدا کند. ما قبل از انقلاب نمی دانستیم که بعد از انقلاب چه خواهد شد، تجربه نداشتیم. حالا که انقلاب شده است می بینیم که یکی از ثمرات انقلاب هرج و مرج شده است، هر کس هر چه دلش می خواهد می گوید، هر کس هر عملی را که می خواهد انجام می دهد و ابدا در فکر این نیستند که آیا این حرفی که می زنند در مسیر ملت است، آن که ملت خواسته بود و رأی مثبت به او داد یعنی رأی اکثریت قاطع که تمام مخالفین وقتی یک طرف شدند و ملت هم یک طرف، صد، صدی نود و هشت ملت رأی داشتند و دو،تمام مخالفین، و ملت ما با فریاد و با رأی، رأی به جمهوری اسلامی داد. جمهوری که ملت ما می خواهد این است که محتوای این جمهوری احکام اسلام باشد و تمام مملکت روی احکام اسلام اداره بشود و آنچه که خدای تبارک و تعالی فرموده است به وسیله پیغمبر اکرم و به ما رسیده است به وسیله ائمه اطهار، آن ها تحقق پیدا بکند. حالا که رأی مردم دادند و تمام کارها با نظر مردم انجام گرفته است، می بینیم که گروه های مختلفی پیدا شدهاند و هر کس هر جور دلش می خواهد صحبت می کند، وقتی هم که از آن ها سئوال بکنند، برهانش این است که انقلاب شده است و چون انقلاب شده است دیگر باید همه انقلابی باشند و معنی انقلابی این است که دیگر موازین ندارد و میزان عقلی، میزان انسانی و میزان اسلامی در کار نیست.
نطق ها می شود، کاغذها نوشته می شود، قلمها به کار افتاده است در گوشه و کنار کشور و هر کس هر چه به نظرش می آید می نویسد و می خواهد تحمیل کند به یک ملت سی و چند میلیونی. همین آقایانی که فریاد می زنند که باید دموکراسی باشد، باید آزادی باشد، همین آقایان می نشینند دور هم و یک چیزی پیش خودشان می گویند و می خواهند تحمیل کنند به یک ملت سی و چند میلیونی.