به مجرد این که یک کسی مریض می شود می گویند باید برود انگلستان، باید برود اروپا، با این که اطباء، اینجا هم هست. در ذهن من این است که یکی از بستگان محمدرضا مخلوع، ملعون، لوزتین پیدا کرده بود، از اروپا برای او یک کسی که عمل لوزه بکند آوردند در صورتی که اطبای اینجا، عمل لوزه یک عمل آسانی است.
این چه می فهماند به عالم که یک کسی که در راس یک مملکت به زور واقع شده و او را شناختند به این که شاه مملکت است ، این برای لوزتین هم طبیب قائل نباشد که در ایران هست، این به طب ایران و به طبیب ایران چه لطمه وارد می کند، چه خیانتی است این به ملت ایران که ملت ایران معرفی بشود به این که در سرتاسر کشور ما یک طبیبی که لوزتین را بتواند عمل بکند نیست، از این جهت از خارج می آورند که لوزتین را عمل کند. این چقدر کمک می کند به استعمار، چقدر کمک می کند به غرب و چقدر حیثیت ملت ما را از بین می برد. وقتی که او این کار را کرد مردم هم تا آن زمان همه آن ها چشمشان به این بود که چه می کند این آدم، آن ها وقتی که مریض پیدا می کردند حتی الامکان باید بروند به خارج در صورتی که اطباء ما داریم.(82)