چرا باید خاطره حادثهای را که 1360 سال پیش اتفاق افتاده است، زنده کرد و مراسمی به یاد آن خاطره برگزار کرد؟ این رویداد جریانی تاریخی بوده است که زمان آن گذشته است؛ تلخ یا شیرین، هر چه بوده است آثار آن تمام شده است. چرا باید بعد از گذشت نزدیک به چهارده قرن، یاد آن جریان و آن حادثه را زنده نگه داریم و مراسمی برای آن بر پا داریم؟
پاسخ این سؤال، چندان مشکل نیست. برای این که به سادگی میتوان به هر نوجوانی تفهیم کرد که حوادث گذشته هر جامعه میتواند در سرنوشت و آینده آن جامعه آثار عظیمی داشته باشد. تجدید آن خاطرهها در واقع نوعی بازنگری و بازسازی آن حادثه است، تا مردم از آن جریان استفاده کنند. اگر حادثه مفیدی بوده است و در جای خود منشا آثار و برکاتی به شمار میرفته است، بازنگری و باز سازی آن نیز میتواند مراتبی از آن برکات را داشته باشد.
علاوه بر این، در همه جوامع انسانی مرسوم است که به نوعی، از حوادث گذشته خود یاد میکنند؛ آنها را بزرگ شمرده و به آنها احترام میگذارند. خواه مربوط به اشخاصی باشد که در پیشرفت جامعه خود مؤثر بودهاند، نظیر دانشمندان و مخترعان، و خواه مربوط به کسانی باشد که از جنبه سیاسی و اجتماعی، در رهایی ملت خود نقش مؤثری داشتهاند و قهرمان ملی بودهاند. همه عقلای عالم برای این گونه شخصیتها آیینهای بزرگداشتی را منظور میکنند. این کار بر اساس یکی از مقدسترین خواستههای فطری است که خدا در نهاد همه انسانها قرار داده است، و از آن به حس حقشناسی تعبیر میکنیم. لذا این خواسته فطری همه انسانها است که در برابر کسانی که به آنها خدمت کردهاند حقشناسی و شکر گذاری کنند، آنان را به خاطر داشته باشند و به ایشان احترام بگذراند. علاوه بر این، یاد آن خاطرهها، در صورتی که در سعادت جامعه تاثیری داشته، میتواند عامل مؤثر دیگری را در زمان بیان خاطرهها بیافریند. در این صورت، گویا خود آن حادثه تجدید میشود.
از آن جا که معتقدیم حادثه عاشورا حادثه عظیمی در تاریخ بوده است، و نقش تعیین کنندهای در سعادت مسلمانها و روشن شدن راه هدایت مردم داشته است، این حادثه در نظر ما بسیار ارزشمند است. لذا بزرگ داشت و بازسازی این حادثه و به خاطر آوردن آن، موجب میگردد تا بتوانیم از برکات آن در جامعه امروز نیز استفاده کنیم. این جواب را به طور کلی میتوان در مقابل سؤال نوجوانها ارائه داد و آنان را قانع کرد که زنده نگه داشتن بعضی از خاطرهها و بازسازی برخی از حوادث که در گذشته اتفاق افتاده است، کار عاقلانهای است، و ممکن است منافع و مصالحی را برای جامعه تامین کند. همان طور که اصل آن حادثه تاثیر مفیدی در جامعه آن روز داشته، تجدید خاطره و بازسازی آن نیز میتواند آثاری متناسب با خود داشته باشد. این سؤال اول که چرا باید یاد عاشورا را زنده نگه بداریم؟