ابوالحسن سعید بن هبه الله معروف به قطب راوندی از علمای شیعه که مزار وی در صحن جدید قم معروف است وفات او را بر لوح قبرش در 548 نگاشتهاند اما بحار مجموعه شهید نقل کرده است که هنگام چاشت روز چهارشنبه 14 شوال سال 573 وفات کرد، او روایت کرده است به اسناده از ابی جعفر علیهالسلام گفت: حسین علیهالسلام پیش از کشته شدن با اصحاب گفت: که رسول خدای فرمود: تو را بر رفتن عراق مجبور سازند و آن زمینی است که انبیاء و و اوصیاء یکدیگر را دیدار کردند و در جای که عمورا نام دارد شهید گردی با گروهی از یاران که از زخم آهن در خویش الم نیابند آن گاه این آیت تلاوت فرمود: قلنا یا نار کونی بردا و سلاما علی ابراهیم(102) و جنگ بر تو سرد و سلام باشد، پس شادان باشید که اگر ما را بشکند ما نزد پیغمبر رویم.
و ثمالی از علی بن الحسین علیهما السلام روایت کرده است که با پدرم بودم آن شب که فردای آن شهید شد و یاران خویش را فرمود: این شب را سپر خود گیرید که این مردم مرا خواهند و اگر مرا بکشند سوی شما ننگرند من عقد بیعت از شما بگسستم.
گفتند: هرگز چنین نکنیم. فرمود: فردا همه کشته شوید هیچکس رهایی نیابد، گفتند: سپاس خدای را که ما را به کشته شدن با تو گرامی داشت آن گاه دعا کرد و گفت: سر بردارید و بنگرید جای و منزل خویش را در بهشت بدیدند و امام میفرمود: ای فلان این منزل تو است و ای فلان این خانه تو است، پس هر کدام به سینه و روی با نیزهها و شمشیرها روبرو میشدند تا زودتر به منزل خویش در بهشت رسند.
شیخ صدوق (ره) از سالم بن ابی جعده روایت کرده است گفت: از کعب الاحبار شنیدم میگفت در کتاب ما نوشته است که مردی از فرزندان محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم کشته میشود و عرق چهارپایان آنها خشک نشده داخل بهشت گردند و حور عین را در آغوش گیرند، پس حسن علیهالسلام بگذشت گفتیم؛ این است، گفت: نه و حسین علیهالسلام بگذشت، گفتیم: این است، گفت: آری.
و نیز روایت کرد که امام صادق علیهالسلام را گفتند: ما را خبر ده از اصحاب حسین علیهالسلام که چگونه بی مبالات خویشتن را در آن هنگامه به آب و آتش میزدند فرمود: پرده از چشم آنها برداشته شد تا منازل خویش را در بهشت دیدند پس هر یک سوی کشتن میشتافت تا حوریی در آغوش کشد و به جای خویش در بهشت نائل گردد.
مؤلف گفت: در آن زیارت ناحیه شریفه که مشتمل بر اسامی شهداست گوید:
لقد کشف الله لکم الغطاء و مهد لکم الوطاء و اجزل لکم العطاء:
یعنی: خدای از پیش چشم شما پرده برداشت و زیر پای شما را نرم کرد و برای شما بخشش بزرگ فرمود.
در معانی الاخبار مسندا از امام محمد تقی از پدرانش علیهم السلام روایت کرده است که علی بن الحسین علیهماالسلام فرمود: چون کار بر امام حسین علیهالسلام سخت شد اصحاب وی دیدند او بر خلاف ایشان است هر چه کار دشوارتر میشود رنگ آنان برگشته و پریده و دلهایشان لرزان و ترسان است اما آن حضرت و بعضی از خواص یاران وی رنگشان برافروختهتر و جوارحشان آرام و قلبشان مطمئنتر گردد پس با یکدیگر میگفتند نمیبینی چگونه در روی مرگ میخندد از مرگ بیم ندارد حسین علیهالسلام فرمود:
صبرا بنی الکرام ما الموت الا قنطرة تعبر بکم عن الباس و الضراء الی الجنان الواسعة و النعیم الدائمة فایکم یکره أن ینتقل من سجن الی قصر و ما هو لاعدائکم الا کمن ینتقل من قصر الی سجن و عذاب
یعنی: شکیبایی کنید ای بزرگزادگان که مرگ نیست مگر پلی که شما را از رنج و سختی به باغهای گشاده فراخ و نعیم جاودانی میبرد، پس کیست از شما که نخواهد از زندان به کوشک منتقل گردد و مرگ برای دشمنان شما چنان است که کسی از کاخی به زندان و عذاب رود و من از پدرم شنیدم از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرد:
الدنیا سجن المومن و جنة الکافر و الموت جسر هولاء الی جنانهم و جسر هولاء الی جحیمهم ما کذبت و لا کذبت.