در دسته دیگری از آیات صریحا به استفاده انسان از خوردنیها و آشامیدنیها فرمان میدهد؛ ولی، از آنها که این گونه فرمانها در مواردی صادر شده که گمان منع استفاده از این نعمتها و حرمت خوردن آنها وجود داشته، آنها هیچگونه دلالتی بر مطلوبیت و جویی یا استحبابی خوردن یا آشامیدن ندارند و علماء ما در اصول گفتهاند: امر در مقام توهم حظر دلالت بر چیزی جز رخصت و جواز نمیتواند داشته باشد.
در اینجا بعضی از آیات را به عنوان نمونه میآوریم مثل:
و هو الذی انشا جنات معروشات و غیر معروشات و النخل و الزرع مختلفا اکله و الزیتون و الرمان متشابها و غیر متشابه کلوا من ثمره اذا اثمر واتوا حقه یوم حصاده و لاتسرفوا انه لا یحب المسرفین. و من الانعام حموله و فرشا کلوا مما رزقکم الله و لا تتبعوا خطوات الشیطان انه الکم عدو مبین(137).
او همان کسی است که باغهایی از درختان داربستی و غیر داربستی و درختان خرما و کشت و زرعهایی از دانهها و حبوبات و خوردنیهای گوناگون و زیتون و انار میوههای همگون و ناهمگون فراهم آورد. از میوههای آن وقتی رسید بخورید و روز درو حق خدایی آن را به فقرا اعطا کنید و و (مواظب باشید) که اسراف نکنید که خدا اسرافکاران را دوست نمیدارد و نیز از چارپایان باربر و سواری آفرید بخورید از آنچه که خدا روزیتان کرده و از شیطان پیروی مکنید که دشمن آشکار شماست.
اینکه در این دو آیه فرمان میدهد که بخورید در واقع میخواهد بگوید منعی نیست، و خدا اینها را برای خوردن و استفاده شما آفریده و بیش از این مفهوم دیگری در بر ندارد.
بنابراین، در خوردن آنها منعی وجود ندارد پس بخورید، ولی، مواظب باشید که اسراف نکنید و مواظب باشید که حق فقرا را بدهید و آن را در مال خود نگه ندارید و از شیطان پیروی نکنید.
در دو مورد از آیات کلوا واشربوا(138) آمده با این تفاوت که در یک مورد پس از قید من رزق الله میگوید فساد مکنید و در مورد دیگر میگوید اسراف نکنید.
در چند مورد کلوا طیبات ما رزقناکم(139) آمده و در یک مورد کلو من الطیبات واعملوا صالحا(140)
و نیز تعابیر دیگری در قرآن در این زمینه داریم مثل کلوا مما غنمتم حلالا طیبا(141) و یا کلوا مما رزقکم الله حلالا طیبا(142) یا وکلوا مما فی الارض حلالا طیبا(143) یا کلوا من رزق ربکم(144) و یا کلوا وارعوا انعامکم(145).
جالب این است که به دنبال این آیات پس از امر به خوردن و آشامیدن توصیهای را همراه میکند که بخورید و فساد نکنید یا طغیان نکنید یا از شیطان پیروزی نکنید و یا این که توصیه میکند که شکر خدا را به جای آرید و یا تقوای او را پیشه کنید و...
میتوان گفت آیاتی که از واژه طیب یا طیبات استفاده کرده و احتمالا آیاتی که مما غنمتم یا مما رزقکم را به کار بردهاند، از زاویه دیگری نیز بر فطری بودن لذت خوردن اشعار دارند زیرا واژه طیب که هم به صورت جمع و هم به صورت مفرد در آیات به کار رفته است به معنی شیء یا اشیایی است که در طبیعت برای انسان لذتبخش است. یعنی، خدا آن را اینچنین آفریده که لذتبخش است. یعنی، خدا آن را اینچنین آفریده که لذتبخش باشد، چنانکه مما غنمتم و مما رزقکم نیز تا حدودی بر این ارتباط طبیعی و فطری اشعار دارند.