لقب «غضائری» یا «ابن غضائری» چنان که در قاموس (به نقل اعیان) آمده، منسوب به «غضائر» است، جمع «غضارة».
غضارة به معنای گِل چسبنده سبز و خالص است و در حقیقت نام ظرفی است که از آن گِل میساخته و در آن غذا مینهادهاند و ممکن است غضائری یا پدران او به فروش یا ساخت این نوع ظرف اشتغال داشتهاند که چنین لقبی برای آنان معروف شده است.