علمای بزرگوار شیعه در طول تاریخ با وجود فشارها و محرومیتها و اختناقهای فراوان زحمات ارزندهای کشیده و آثاری گرانبها به یادگار نهادهاند. آنان با خون دل خوردنها و زحمات طاقت فرسا نهال تشیع را آبیاری نمودند و این میراث عظیم پیامبر صلیاللهعلیهوآله را به ما رساندند.
در این بین هر گاه اوضاع نسبتا مساعدی فراهم میشد و فشارها بر علیه شیعیان کم میشد شاهد شکوفایی بینظیر فقها و علما و فیلسوفان شیعه هستیم.
از جمله این موقعیتها عصر شیخ مفید و شیخ طوسی را در حکومت آل بویه میتوان برشمرد. همچنین دوره صفویه و زمان علامه مجلسی شاهدی صادق بر این گفتار است.
علامه مجلسی با عنایت به انتساب شاهان صفویه به تشیع و اینکه آنان خود را منسوب به ائمه اطهار علیهمالسلام میدانستند بیشترین استفاده را در جنبههای مختلف نمود. تألیف بزرگترین دائرة المعارف حدیث شیعه در غیر چنین زمانی و با عدم امکانات اقتصادی بسیار دشوار مینمود.