گاهی حیثیت شناخت کار اخلاقی مورد توجه انسان قرار میگیرد و این توجه موجب پیدایش دو حیثیت معروف و منکر میشود. به این معنی که به یک سری از کارهای اخلاقی، به لحاظ اینکه خوب هستند، عقل و عقلاء با این گونه کارها مانوس بوده، آنها را میشناسند و خوبی آنها را درک میکنند، مفهوم معروف اطلاق میشود؛ زیرا، عقل کارهایی را میخواهد و دنبال میکند که وی را به سعادت برساند. برعکس، کارهایی را که در تأمین سعادت انسان و تحصیل رستگاری وی، نقش منفی دارند، مورد توجه و خواسته عقل نیستند و بدین لحاظ به این نوع کارها منکر گفته میشود، یعنی: ما ینکره العقل فهو منکر.
بر اساس مطالب فوق میتوان گفت: معروف و منکر)) نیز در مورد افعال اخلاقی بکار میروند؛ ولی بالاصاله، دو حیثیت اخلاقی نیستند و بر حسب معانی لغویشان، از مفاهیم ارزشی به حساب نمیآیند.