یکی از غلامان آزادشده حضرت سجاد علیهالسلام در اثر کار و فعالیت سرمایهای به دست آورد. زمانی که آن حضرت دچار مضیقه مالی شد، از غلام آزادشده خویش دههزار درهم قرض خواست که هر وقت قادر باشد بپردازد.
او درخواست گرو کرد. حضرت از عبای خود نخی کشید و به وی داد. فرمود: این وثیقه من است، تا موقع ادای دین، نزد شما باشد.
برای قرضدهنده قبول چنین وثیقهای سنگین بود، ولی با توجه به شخصیت آن حضرت و بیاناتی که فرمود مبلغ موردنظر را به حضرت تسلیم کرد و نخ عبا را گرفت و در قوطی کوچکی جای داد.
اتفاقا خیلی زود برای حضرت گشایش مالی شد و ده هزار درهم را نزد طلبکار آورد.
ثم قال له قد أحضرت مالک فهات وثیقتی فقال له جعلت فداک ضیّعتها فقال اذن لا تأخذ مالک منّی لیس مثلی من یستخفّ بذمّته قال فأخرج الرجل الحق فاذا فیه الهدیبة فأعطاها علیّ بن الحسین علیهالسلام الدراهم و أخذ الهدبة فرمی بها و انصرف؛(188)
فرمود: پولت حاضر است، وثیقه مرا بیاور!
عرض کرد: من نخ عبار را گم کردم.
حضرت فرمود: در این صورت طلب خود را از من نگیر! تعهد شخصی مثل مرا نباید ناچیز گرفت.
ناچار مرد قوطی کوچک را آورد و دید نخ عبا در آن هست. نخ را تسلیم نمود. حضرت پولها را پرداخت و نخ را گرفت و به دور انداخت.
یک نخ عبا به تنهایی هیچ ارزشی ندارد، ولی وقتی آن نخ نشانه تعهد و التزام یک انسان شریف و با فضیلت باشد، آنقدر ارزنده و گرانبهاست که میتواند وثیقه ده هزار درهم و دینار گردد و آن شخص با اطمینان خاطر آن را بپذیرد و در موعد مقرر، طلب خود را دریافت نماید.
وفای به عهد یکی از صفات برجسته حضرت حق است. خداوند در قرآن کریم تصریح فرموده است: ان الله لا یخلف المیعاد.(189)
بشری که در عهد خود ثابت و پایدار باشد، به یکی از صفات الهی متصف است و این خود نشانهای از مراتب کمال و فضیلت او است.(190)