تربیت
Tarbiat.Org

آذرخش کربلا
آیت الله محمد تقی مصباح یزدی‏‏

مصلحت ولایت مؤمنان بر یکدیگر

شبهه دیگر اینکه خدای تعالی درباره منافقان، مانند مؤمنان، واژه «اولیا» را که به معنای دوستی یا نوعی سلطه قانونی است، به کار نبرده است. این مسئله را از دو جهت می‏توان بررسی کرد؛ زیرا اگر این واژه را به معنای ولایت بگیریم که به معنای ولایت مؤمنان بر همدیگر است، برای اینکه مؤمنان بتوانند بر یکدیگر امر و نهی کنند، باید مجوز و تسلط قانونی داشته باشند، و خدای تعالی نوعی ولایت و قدرت قانونی برای آنان جعل کرده تا بتوانند در کار یکدیگر دخالت کنند. اما منافقان، که با «امر به منکر» و «نهی از معروف» می‏خواهند دین را از مردم بگیرند، نیازی به ولایت ندارند؛ زیرا ولایت یک حق قانونی است و قانون در هیچ جامعه‏ای، امر به منکر را تجویز نمی‏کند.
«ولایت» می‏تواند به معنای دوستی و محبت باشد؛ بدین معنا که برخی از مؤمنان دوست برخی دیگرند و به هم محبت می‏ورزند؛ از این روی، وقتی می‏بینند ضرر و زیانی متوجه مؤمنی می‏شود، نگران می‏شوند و می‏کوشند که او را متوجه ضرر کنند. مؤمنان چون به همدیگر محبت دارند، یکدیگر را امر و نهی می‏کنند و راضی نمی‏شوند برادر و خواهر ایمانی آنان در آتش جهنم بسوزند. اما منافقان مانند مؤمنان دلداده یکدیگر نیستند. هر کدام از آنها به فکر منفعت خویش است. اگرچه در ظاهر، میان آنان اجتماع، هماهنگی و مشارکت باشد، دلهاشان از هم پراکنده است؛ چنان که خدای تعالی درباره آنان می‏فرماید:
تحسبهم جمیعا و قلوبهم شتی؛(248) آنان را متحد می‏پنداری، ولی دلهایشان سخت پراکنده است.
در دلهای پراکنده آنان مهر و محبتی در قبال هم وجود ندارد. اگر منافع شخصی آنان تأمین نشود، به جان یکدیگر می‏افتند و حتی یکدیگر را ترور می‏کنند؛ چون هر کسی به فکر منافع خود می‏باشد، و اگر اجتماع تشکیل می‏دهند و در برخی کارها با هم مشارکت دارند، به دلیل آن است که دامی برای تأمین منافع خود بگسترانند. اگر در این اجتماع و مشارکت تزاحم پیدا کنند و منافع شخصی آنان به خطر افتد، همه چیز تمام می‏شود و محبتی در میانشان نمی‏ماند؛ در حالی که مؤمنان به هم محبت دارند، و از همین روی، دلسوز یکدیگرند و همدیگر را امر و نهی می‏کنند؛ زیرا می‏خواهند برادر و خواهر ایمانی آنان در آتش جهنم نسوزد. از این روی، خدا چنین قدرت قانونی‏ای برای امر به معروف و نهی از منکر به آنها داده است و آنان بر هم ولایت دارند. بدین جهت، خدای تعالی درباره مؤمنان می‏فرماید که آنان اولیای یکدیگرند، ولی این تعبیر را درباره منافقان به کار نمی‏برد.