ایالات متحده با داشتن حدود 6 میلیون یهودی، یکی از مراکز مهم جهان به شمار میرود که افراد این قوم را در دل خود جای داده است. این در حالی است که تنها نیم قرن پیشتر، این افراد شماری بسیار اندک را در آمریکا به خود اختصاص داده بودند. در فاصله سالهای 1900 تا 1924 میلادی، حدود یک میلیون یهودی به آمریکا مهاجرت کردند.
مهمترین ویژگی اساسی که یهودیان را به جامعه آمریکا جذب میکرد، مسأله قدرت و توان تأثیرگذاری بر محیط جدید بود. این اقلیت قومی به تدریج رشتههای اقتصادی و سیاسی اتصال خویش به اجتماع را تقویت کرد و با گذشت زمان، به واسطه ایجاد تفاوتهای معنیدار اقتصادی و سیاسی، نوعی فرهنگ پنهان خرده شهروندی را به وجود آورد.
مهاجران یهودی در سرزمین آمریکا، پس از کسب عنوان شهروندی، در پی تحصیل متداول این امتیاز یعنی مشارکت مؤثر برآمدند و با بهرهگیری از نقاط اتکایی همچون تضمین حقوق شهروندان، مشارکت خویش در امور عمومی را از سطح مشارکتی ساده به مشارکتی فعال و سپس مشارکتی مسلط تبدیل کرد.
این مسأله، به ویژه پس از شکلگیری دولت اسراییل و اعلان آن به عنوان سرزمین موعود، چهرهای جدیتر به ویژه در زمینه سیاست گذاریهای خارجی ایالات متحده در قبال دولت اسراییل را به خود گرفت.