همسر ابو امیه(223) بن مغیره مخزومی بود که برای او عبدالله و زهیر را به دنیا آورد. این دو، پسر عموهای ابوجهل و برادران پدری ام سلمه همسر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بودند.
عبدالله بن عاتکه اسلام آورد. او پیش از مسلمان شدن کینه شدیدی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و مسلمانان داشت. وی همان کسی است که به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفت:
لن نؤمن لک حتی تفجر لنا من الارض ینبوعاً(224)
(تا زمانی که از زمین چشمهای برای ما نشکافی به تو ایمان نمیآوریم)
آنگاه به عنوان مهاجرت به سوی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حرکت کرد و ایشان را در بین راه، میان سقیا و عرج - در زمانی که حضرتش برای فتح مکه عازم آن شهر بود - دید. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بارها از پذیرفتن او خودداری کرد تا اینکه بر خواهر خود ام سلمه وارد شد و از او خواست که او را شفاعت کند. رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از شفاعت ام سلمه او را بخشود. او اسلام آورد و اسلامش نیکو گردید، و با رسول خدا صلی الله علیه و آله در فتح مکه و جنگ حنین و طائف شرکت کرد. در جنگ طائف تیری به او خورد و شهید گردید.
او همان کسی است که (ماتع)(225) مخنث به او گفت: عبدالله، اگر خداوند فردا طائف را بر روی شما گشود، من تو را با دختر غیلان آشنا خواهم کرد که با چهار تا میآید و با هشت تا میرود.(226)
زهیر بن عاتکه بنت عبدالمطلب از مؤلفة قلوبهم(227) شمرده شده است.