تربیت
Tarbiat.Org

مرواریدهای درخشان‏
حاج شیخ عباس قمی (رضوان الله علیه)

روز بیست و هشتم:

در این روز از سال 11 وفات حضرت خاتم الانبیاء صلوات الله علیه و آله واقع شده است و روز وفات بالاتفاق روز دوشنبه بوده است و در وقت وفات سنین عمر مبارکش به شصت و سه سال رسیده بود، چهل سال از عمر شریفش گذشته بود که وحی بر حضرتش نازل شد و بعد از آن سیزده سال در مکه مردم را دعوت به خدا پرستی نمود و پنجاه و سه سال داشت که به مدینه هجرت فرمود و در سال دهم هجری وفات فرمود و بعد از وفات امیرالمؤمنین متوجه غسل و حنوط آن حضرت شد و بعد از تغسیل و تکفین بر آن حضرت نماز گذاشت. پس اصحاب دسته دسته آمدند و بدون امام علیه‏السلام بر آن حضرت نماز خواندند. و حضرت امیرالمؤمنین علیه‏السلام آن جناب را در حجره طاهره، در همان محلی که از دنیا رفته بود مدفون ساخت.
از انس بن مالک روایت است که چون از دفن پیامبر صلی الله علیه و آله فارغ شدیم حضرت فاطمه علیه‏السلام به سوی من آمد و گفت: ای انس چگونه نفس شما همراهی کرد که خاک به صورت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بریزید؟ پس گریست و فرمود:یا ابتاه اجاب ربا دعاه یا ابتاه من ربه ما ادناه....
ای دو جهان زیر زمین از چئی - خاک نئی خاک نشین از چئی
و به روایت معتبر است که آن خانم مخدره مشتی از خاک پاک آن قبر مطهر را برداشت و بر چشمان خود گذاشت و گفت:
ماذا علی المشتم تربه احمد - ان لا یشم مدی الزمان غوالیا
صبت علی مصائب لو آنها - صبت علی الایام صرن لیالیا(87)
و شیخ یوسف شامی از درالنظیم نقل کرد، که آن حضرت علیه‏السلام این اشعار را در مرثیه پدر فرموده است:
قل للمغیب تحت اثواب الثری - ان کنت تسمع صرحتی و ندائیا
صبت علی مصائب لو آنها - صبت علی الایام صرن لیالیا
قد کنت ذات حمی بظل محمد - لا اخش من ضیم و کان جمالیا
فالیوم اخضع للذلیل و اتقی - ضیمی و ادفع ظالمی بردائیا
فاذا بکت قمریه فی لیلها - شجنا علی غصن بکیت صباحیا
فلاجعلن الحزن بعدک مونسی - و لا جعلن الدمع فیک و شاحیا(88)